16.4.09

Satans Lied, de jacht van de CIA op Jezus


In 2006 verscheen bij uitgeverij Elmar het boek Satans Lied van de Nederlandse auteur Karl Hammer-Kaatee. Het boek wordt uitdrukkelijk gepresenteerd als een "waargebeurd verhaal", een "getrouwe weergave van feiten en omstandigheden". Het bestaat volledig uit het relaas van Tom R., een jongeman die bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog kunstgeschiedenis studeert in Londen en daar betrokken raakt bij de inlichtingendienst. Aan het eind van de oorlog krijgt hij een positie bij de Art Looting Investigation Unit, die de kunstroof van de nazi's onderzoekt. Op die manier raakt Tom R. betrokken bij de diefstal van de Rechtvaardige Rechters; het is zijn opdracht uit te zoeken of de nazi's het paneel hebben gevonden. De sporen leiden Tom naar de zogenaamde Arma Christi en "de donkere afgrond van religieus fanatisme en het occulte nazi-gedachtegoed".

Omdat ik al te zeer verstrikt zat in de research voor en het schrijven van mijn eigen historische faction thrillers, heeft het tot nu geduurd voor ik het boek begon te lezen. Waarbij ik voortdurend een déjà lu gevoel kreeg. Hier volgen dan ook enkele bedenkingen:

1./ Enerzijds wordt het boek gepresenteerd als een roman, anderzijds - en heel expliciet zelfs - als "een waargebeurd verhaal". Ik ben de laatste om bij die vaagheid (noem het "faction", voor mijn part) vraagtekens te zetten, aangezien ikzelf een liefhebber én beoefenaar ben van het genre. Maar of men nu een roman pleegt, dan wel een waargebeurd verhaal, dit ontslaat de auteur niet van de morele - en zelfs juridische - verplichting een bronvermelding mee te geven als hij het werk van iemand anders gebruikt. Het is volstrekt ongeloofwaardig, verhaaltechnisch gesproken, dat Tom R. zijn verhaal uitsluitend zou doen op basis van parate kennis en zelf meegemaakte feiten, en dat hij uitsluitend eigen ideeën zou ventileren. Uiteraard, als researcher, zou hij ook zo zijn bronnen moeten gehad hebben, bronnen die hij raadpleegt, waaruit hij citeert, enz... Dit gebeurt in "Satans Lied "op geen enkel moment, en het is één van de punten die het relaas van Tom R. - of beter gezegd: van Hammer-Kaatee - er niet geloofwaardiger op maken, integendeel.

2./ Ik ontken niet dat "Satans Lied" een aantal nieuwe pistes aanbrengt (de Arma Christi, hier en daar iets in verband met de dood van Goedertier, de link naar de CIA,...). Maar om "Tom R." als een geloofwaardige "feitelijke" vertelinstantie te beschouwen, bevat zijn relaas al te veel passages die linea recta terug te leiden zijn naar passages uit:

A./ de sinds de jaren zestig gepubliceerde dossiers van commissaris Karel Mortier met betrekking tot de diefstal van de Rechtvaardige Rechters;
B./ mijn boek "Mysteries van het Lam Gods" uit 1991, met betrekking tot bijvoorbeeld het doorzagen van de panelen of de "Nazi Plot";
C./ een aantal boeken van Paul de Saint-Hilaire uit de jaren zeventig, met betrekking tot de occulte verbanden rond Van Eyck en het Lam Gods, of de link met de Tempeliers, waarop ik mij - met bronvermelding - heb gebaseerd in "Mysteries van het Lam Gods" en in "Het Bloed van het Lam" uit 2006;
D./ het werk van Lynn Picknett en Clive Prince, om uiteraard nog te zwijgen over Gerard de Sède en Baigent, Leigh & Lincoln;

Ik kan mij onmogelijk voorstellen dat, als Tom R. een mens van vlees en bloed zou zijn geweest, hij niet even zou zijn blijven stilstaan bij het werk van Mortier vanaf de jaren zestig, bij het werk van de Saint-Hilaire vanaf de jaren zeventig (dat heel erg dicht in de buurt kwam van Toms zogenaamde bevindingen), bij mijn boek uit '91 (dat voor een groot deel hetzelfde spoor volgde)... en dat hij al helemaal met geen woord zou reppen over Baigent, Leigh & Lincoln of het wereldwijde succes van Dan Brown. Het is volstrekt ongeloofwaardig dat al deze hypothesen en hun auteurs, al deze maatschappelijke fenomenen zelfs (ik heb het dan over BLL & Brown)... dat dit alles voor Tom R. schijnbaar niet blijkt te bestaan. Hij zou op zijn minst toch even vermeld hebben tot welke wereldwijde bestsellers zijn desinformatie zoal heeft geleid?

Tegelijk met "Mysteries van het Lam Gods" heb ik, in het begin van de jaren negentig, een paar artikelen gepubliceerd in het tijdschrift Kreatief, waarin ik toen reeds de link legde tussen de Rechtvaardige Rechters, het Heilig Bloed van Brugge en Rennes-le-Château (zie ook "Het Bloed van het Lam", dat tegelijk verscheen met "Satans Lied" en dat op deze artikelen is gebaseerd). Als Tom R. het al niet nodig vond hier even bij te blijven stilstaan, dan zou "verslaggever" Karl Hammer-Kaatee op zijn minst de beweringen van Tom R. even moeten gecheckt hebben, en dan zou hij geconstateerd moeten hebben dat wat hij in 2006 publiceert als zijnde het authentieke relaas van Tom R., geheel of gedeeltelijk al eerder was gezegd in boeken verschenen én tijdens de jaren zeventig, én tijdens de jaren negentig. Louter journalistiek gesproken - en "Satans Lied" pretendeert toch een soort biografie te zijn? - slaat dit gewoon nergens op.

Als Tom R. en zijn Ebionieten geen fictie zijn, dan zouden zij gemerkt hebben dat de Saint-Hilaire reeds vóór Baigent, Leigh & Lincoln dicht in hun buurt kwam, en dan zouden zij ook gemerkt hebben dat de link Lam Gods/RLC al in de vroege jaren negentig was gelegd. Maakt Tom R. hier melding van? Nee, dat doet hij niet. Het ontmaskert hem als een fictie van Karl Hammer-Kaatee, die het - als "journalist" - niet eens nodig heeft gevonden het verhaal van Tom R. te checken, en de bronnen te vermelden die vóór Tom R. zijn verhaal deed reeds hetzelfde vertelden. Baigent, Leigh & Lincoln zijn voor minder een plagiaatproces gestart tegen Dan Brown.

Iemand die een onderzoek instelt en verslagen maakt, zoals Tom R., citeert nu eenmaal uit bronnen, documenten, boeken, andere rapporten. Tom R. doet dat nooit waar het moderne bronnen betreft. En stel dat Tom R. dit in zijn gesprekken met Hammer-Kaatee nooit gedaan zou hebben, dan was het de verdomde plicht van "ghostwriter" Hammer-Kaatee om het relaas van Tom R. te verifiëren door er een aantal boeken op na te slaan.

3./ Stijl- en vormtechnisch verraadt Hammer-Kaatee al te vaak dat hij bezig is met fictie. De zogenaamde interviews van Rosenberg bijvoorbeeld: waar hebben Tom en/of Rosenberg al die informatie vandaan? Hoe zijn zij daarachter gekomen? Hier wordt héél snel overheen gefietst, wat de claim van Hammer-Kaatee/Tom R. als zouden deze passages uitsluitend ontleend zijn aan verklaringen van Rosenberg en de parate kennis van Tom R. zéér ongeloofwaardig maakt. "Le Matin des Magiciens" van Pauwels & Bergier verscheen al in 1960 en al wat Rosenberg zogezegd aan Tom R. verteld zou hebben, kon je al dààr en toén al lezen... en sindsdien in tientallen andere boeken.

Elfrie die zomaar voor de vuist weg vanaf pagina 297 uit het blote hoofd het verhaal van Jeanne d'Arc vertelt, met alle details erop en eraan... Kom nou. Zinsneden als "De volgende morgen aan het ontbijt bespraken Elfrie en ik de situatie rond de CIA." (pagina 342) - Ziet u ze daar al zitten, aan het ontbijt, de situatie rond de CIA besprekend? Hoe zou Tom R. zich overigens een halve eeuw later herinneren dat ze die ochtend, aan het ontbijt, de situatie rond de CIA bespraken? Zuiver stilistisch en vorm- en verhaaltechnisch gesproken, is dit fictie op het niveau van een slecht jongensboek uit de jaren vijftig... omdat deze passage, als fictie dus - maar a fortiori als een verslag van "feiten" - compleet ongeloofwaardig is. Niemand herinnert zich vijftig jaar na datum dat hij/zij dààr en dàn bij het ontbijt efkes "de situatie rond de CIA" besproken heeft. Als Karl Hammer-Kaatee een beter romancier was geweest, had hij deze scène geloofwaardiger uitgewerkt. En als hij een beter journalist was geweest, had hij zijn bronnen gecheckt én dubbel gecheckt. Maar de "auteur" heeft geen van beide gedaan, omdat hij geen van beide is: geen goed romancier en geen goed journalist. Het enige waar hij goed in is, dat is citeren uit en parafraseren op andermans werk, zonder bronvermelding.

Karl Hammer-Kaatee heeft ongetwijfeld een paar nieuwe denkpistes geopend - een paar, niet meer. Maar hij heeft dit gedaan op een manier die ik, moreel gesproken, en als schrijver van fictie, non-fictie en faction, compleet onaanvaardbaar vind.

Omtrent het Heilig Bloed en de Arma Christi

Rondsnuffelend op Wikipedia kwam ik hier terecht:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Heilig_Bloed

In verschillende kerken worden relieken van het Heilig Bloed bewaard, maar nergens zo gedocumenteerd en met zo'n lange en rijke traditie als in Brugge. In het Franse Fécamp lijkt de reliek mij ook in de eerste plaats legendarisch van aard (een loden doosje dat door de stam van een vijgeboom vanuit het Heilig Land zou zijn komen aandrijven), terwijl er in Brugge een duidelijke historische onderbouw voor is. Tot mijn grote verbazing heeft in Nederland de Sint Petrusbasiliek in Boxmeer ook een reliek van het Heilig Bloed.

Wat de Arma Christi betreft... die zouden, samen met eveneens een Heilig Bloed reliek, voor Lodewijk IX de heilige aanleiding geweest zijn voor het bouwen van de Sainte-Chapelle in Parijs. Naast het Heilig Bloed, werden er ook de Doornenkroon, het Ware Kruis, de Spijkers, de Lans, de Spons, de Zweetdoek, het Purperkleed en het Victoriekruis bewaard. Tijdens de Franse Revolutie zouden deze relieken evenwel verloren geraakt zijn.

Eindelijk ook een foto gevonden van de "demonische kapelaan van de Heilig Bloedkapel", Louis Van Haecke, die model stond voor J.K. Huysmans' satanische opperpriester in zijn schandaalboek Là-Bas:

11.4.09

Rennes-le-Château News Feed



rennessence is the RSS News Feed that keeps you up to date with all the latest and greatest developments in the solution of the enigma of Rennes-le-Château. At the end of the 19th century, Bérenger Saunière, a poor village priest in the south of France discovered something that made him a rich and powerful man. This RSS News Feed is dedicated to giving you all the resources needed in your exploration of this fantastic tale.

rennessence is an initiative of www.rlcresearch.com and is powered by RLC Research, Société Perillos, Andrew Gough's Arcadia and Gazette de Rennes-le-Château.

Click on the title and get the Rennes-le-Château News Feed!

A Belgian con?
Belgian author Patrick Bernauw queries whether the story of Rennes-le-Château is based on the story of the Grail in Bruges, where we stumble upon an equally enigmatic priest. In fact, the man featured in the infamous La-Bas novel, by Huysmans, which speaks about Satanic masses.





Terug naar de Bron: Rennes-le-Château!


Aan het einde van de 19e eeuw deed een straatarme Franse dorpspriester een ontdekking die hem van de ene op de andere dag een machtig en vermogend man maakte. Het leven en de werken van pastoor Bérenger Saunière in het Zuidfranse dorpje Rennes-le-Château, lagen aan de basis van meer dan 500 boeken en documentaires waaronder Dan Brown's 'De Da Vinci Code' en 'Het Heilige Bloed en de Heilige Graal' van BBC scenarioschrijver Henry Lincoln en onderzoekers Michael Baigent & Richard Leigh.

Op het Terug naar de Bron Internet Forum bediscussieert een grote groep nationale en internationale onderzoekers, geïnteresseerden en enthousiastelingen de laatste ontwikkelingen en inzichten in het mysterie.

Klik op de titel en discussieer mee!


Luisterboeken Podcast