6.12.16

De wilde wind van november


Op 27 november 1916 staat de beroemde Belgische dichter Emile Verhaeren in het station van Rouen, waar het vanwege de oorlogsomstandigheden een drukte van jewelste is. Verhaeren wil naar huis, naar zijn vrouw Marthe. Nog voor de trein stopt, springt hij op de trede van een wagon. Hij probeert een deur open te krijgen, verliest zijn greep, valt, komt onder de wielen terecht.

Van dichters wordt wel eens gezegd dat zij "visionairen" zijn. Heeft Emile Verhaeren, die zo vaak over locomotieven schreef, zijn dood voorvoeld... "in de wilde wind van november"? Verhaeren stond bekend als een sociaal auteur, maar schreef ook liefdesgedichten, en ontpopte zich in volle Grote Oorlog tot een volbloed patriottisch schrijver. Zijn laatste woorden zouden dan ook bestemd geweest zijn voor "Ma femme! Ma patrie!"

Verhaeren ligt samen met zijn Marthe begraven in zijn geboortedorp Sint-Amands, met uitzicht op de Schelde."Ceux qui vivent d'amour, vivent d'éternité..." schreef hij. Is Emile Verhaeren, precies 100 jaar na zijn dood, teruggekeerd naar Sint-Amands? In de hoop daar ook Marthe terug te vinden?

An Staels stelde een onderzoek in naar "de zonderlinge figuur van Sint-Amands", die de stem heeft gekregen van Patrick Bernauw. Hij schreef het scenario en voerde de regie van deze poëtische, magisch-realistische impressie, waarin ook Emile zelf niet mocht ontbreken: hij declameert op de hem kenmerkende wijze zijn gedicht Le VentFernand Bernauw (www.naami.betekende voor soundscape en muzikale omkadering.  



Le Vent (Emile Verhaeren) 

Sur la bruyère longue infiniment,
Voici le vent cornant Novembre ;
Sur la bruyère, infiniment,
Voici le vent
Qui se déchire et se démembre,
En souffles lourds, battant les bourgs ;
Voici le vent,
Le vent sauvage de Novembre.

Aux puits des fermes,
Les seaux de fer et les poulies
Grincent ;
Aux citernes des fermes.
Les seaux et les poulies
Grincent et crient
Toute la mort, dans leurs mélancolies.

Le vent rafle, le long de l'eau,
Les feuilles mortes des bouleaux,
Le vent sauvage de Novembre ;
Le vent mord, dans les branches,
Des nids d'oiseaux ;
Le vent râpe du fer
Et peigne, au loin, les avalanches,
Rageusement du vieil hiver,
Rageusement, le vent,
Le vent sauvage de Novembre.

Dans les étables lamentables,
Les lucarnes rapiécées
Ballottent leurs loques falotes
De vitres et de papier.
- Le vent sauvage de Novembre ! -
Sur sa butte de gazon bistre,
De bas en haut, à travers airs,
De haut en bas, à coups d'éclairs,
Le moulin noir fauche, sinistre,
Le moulin noir fauche le vent,
Le vent,
Le vent sauvage de Novembre.

Les vieux chaumes, à cropetons,
Autour de leurs clochers d'église.
Sont ébranlés sur leurs bâtons ;
Les vieux chaumes et leurs auvents
Claquent au vent,
Au vent sauvage de Novembre.
Les croix du cimetière étroit,
Les bras des morts que sont ces croix,
Tombent, comme un grand vol,
Rabattu noir, contre le sol.

Le vent sauvage de Novembre,
Le vent,
L'avez-vous rencontré le vent,

Au carrefour des trois cents routes,
Criant de froid, soufflant d'ahan,
L'avez-vous recontré le vent,
Celui des peurs et des déroutes ;
L'avez-vous vu, cette nuit-là,
Quand il jeta la lune là bas,
Et que, n'en pouvant plus
Tous les villages vermoulus
Criaient, comme les bêtes,
Sous la tempête ?

Sur la bruyère infinement,
Voice le vent hurlant,
Voici le vent cornant Novembre.

31.10.16

De Utopische Spelen in Aalst: game app downloads tijdelijk gratis!





In het kader van het Utopisch Literatuurfestival van 17 tot 20 november in 't Gasthuys kunt u helemaal gratis de citygame app Utopia in Aalst en de museum game app Een Geest in 't Gasthuys downloaden.



Patrick Bernauw over Een Geest in ’t Gasthuys: 
Begin 2016 trof ik een boek met stiftgedichten aan in de Sint-Martinuskerk van Aalst, bij de gedenkplaat van Dirk Martens. Een stiftgedicht – of blackout poetry – bestaat uit de tekst die je overhoudt als je grote delen van een bestaande tekst wegstift, uitwist, schrapt, enz… De vreemde boodschappen leken te verwijzen naar de Utopia van Thomas More, net 500 jaar geleden van de persen van Dirk Martens gerold. Het was de start van een merkwaardig experiment in het vlakbij gelegen Stedelijk Museum ’t Gasthuys, waarbij ik als een spiritistisch medium contact probeerde te leggen met de geesten van Martens & More… Ontcijfer jij de mystiek mysterieuze boodschappen van Gene Zijde, mogelijk zelfs afkomstig uit de Vierde Dimensie van Albert Einstein, waar zich ook Utopia bevindt?
Download hier de game app van het Stedelijk Museum: Een Geest in ’t Gasthuys


Utopia is geen onbestaand Nergensland… Op sommige plaatsen zijn de grenzen tussen Hier & Daar echter erg dun geworden. Slaag jij er met jouw team in de weg naar Utopia te vinden… in Aalst… geholpen door Martens & More?
Deze hommage aan de graffiti kunstenaars en Carnavalisten van Aalst werkt met foto’s, genomen voordat een brand grote delen van de Carnavalwerkhallen in de as legde. Zij droegen eveneens de naam Utopia. Voer dit onderzoek individueel of met een paranormaal detective team van 2, 3 of 4 personen. In dat geval beschik je best over een tablet. Geen mobiel internet vereist.

Download hier de city game app: Utopia in Aalst

Het volledige programma:

Verwonderenderwijs - do 17 november om 20 uur
Humor en ernst.  Met woorden en muziek kietelen en prikkelen.  VOOR mensen met gedachten, ideeën en fantasie.  DOOR leerlingen van de Academie voor Podiumkunsten Aalst.
Gratis.

Utopia Games - za 19 november
‘De Geest van ’t Gasthuys’ & ‘Utopia in Aalst’ zijn 2 games gecreëerd door vzw de Scriptomanen nav het Dirk Martens Utopia-jaar, nu tijdelijk gratis te downloaden.

Gespreksavond rond Utopia- za 19 november om 20 uur
ism het Aalsters Literair BonTgenootschap. 500 jaar na de eerste druk door Dirk Martens zoeken vier lezers naar de betekenis van Utopia.  Ze wisselen van gedachten over het beroemde boek uit 1516 en de beeldvorming rond een ideale samenleving, vroeger en nu.
Een gesprek met Luckas Vander Taelen, Els Keytsman, Patrick Lateur en Kirstin Vanlierde. Moderator: Karel Nijs.
Deelnemen kost 5 euro, inschrijven op museum@aalst.be

Rondleiding in de Utopia tentoonstelling- zo 20 november om 14 uur
Deelnemen kost 5 euro, inschrijven op museum@aalst.be

Kinderworkshop “In de leer bij Dirk Martens”  - zondag 20 november om 14 uur en om 15.30 uur
Voor kinderen van 8 tot 12 jaar. Je ontdekt aan de hand van voorwerpen het leven van een drukker en het werken in een drukkerij uit de 15e-16e eeuw. Je kruipt in de huid van Dirk Martens en krijgt een zethaak en een drukletterkast om zelf een tekst op te stellen. Deze tekst mag je zelf drukken op de drukpers en krijg je mee naar huis.
Deelnemen kost 5 euro, inschrijven op museum@aalst.be

Oude Vismarkt 13 - 9300 Aalst
tel. 053 72 36 02

facebook: stedelijkmuseumaalst 

26.9.16

Retrospectieve Daniel Janssens - met o.a. ook (stift)gedichten van Patrick Bernauw



























Op zaterdag 15 oktober om 16 uur vindt in het Koetshuis, Abdijstraat 10 in Geraardsbergen, de opening plaats van de Retrospectieve Daniël Janssens, waarop ik u bij deze graag uitnodig... om diverse redenen.



Daniël Janssens werd in zijn jeugd omringd door gekende kunstenaars, die een diepe indruk op hem hebben gemaakt, en aanwezig zijn gebleven in zijn werk. De retrospectieve omvat een vijftigtal beeldhouwwerken in brons, hout en steen. 

Gemodelleerd met de zorg van een goudsmid bieden de sculpturen een nieuwe visie op het aardse. Hoe groter ze zijn, hoe meer ze de indruk wekken te zweven, zich bevrijdend van de zwaartekracht. De vormgeving sensueel gestroomlijnd, onderbroken door uithollingen waarin een nieuw beeldhouwwerk ontluikt. Een beeld in een beeld waardoor het licht spelend bezit neemt van de duisternis en een eigen leven gaat leiden.

Naast sculpturen worden ook een aantal juwelen, schilderijen, tekeningen en illustraties tentoongesteld - door kenners omschreven als 'een eerbetoon aan de grafische kunstenaars uit de Renaissance'.


Het is in de loop der jaren een beetje ondergesneeuwd geraakt, maar ik ben eigenlijk gedebuteerd als dichter, met drie bundels die kort na elkaar en - achteraf bekeken - misschien ook wel wat 'te vroeg' verschenen. Een tuiltje antarctische rozen zag het licht in 1982 bij de poëziestichting Vers, waar ook Frank Pollet bij betrokken was. Uit de ouwe-foto-doos (1983) en Want de golem is geen mens  (1984) verschenen beide bij de Nederlandse uitgeverij Opwenteling. Daarna richtte ik mijn aandacht vooral op proza, maar al die tijd ben ik poëzie blijven schrijven en ook sporadisch publiceren - soms al eens geniepig in een boek dat overwegend uit proza bestond (De komedianten van de Bastille, Davidsfonds-Infodok, 2000). Pas recent ben ik mij weer uitdrukkelijk op poëzie gaan richten, in de Memoires van Heer Halewijn of Scharpenelle (beide verschenen in 2014 bij de Scriptomanen) of Eutopia/Blackout (De Scriptomanen, 2016).


In 1985 sloot ik mijn 'Eerste Poëtische Periode' af met De Balegemse Gedichten - een serie van zes gedichten geschreven bij pentekeningen van Daniël Janssens. Tekeningen en gedichten werden in een bibliofiele map verzameld en ook samen tentoongesteld. Dertig jaar later vroeg Daniël mij of ik zin had om mee te werken aan de op handen zijnde Retrospectieve, waarin ook De Balegemse Gedichten hun plaatsje zouden krijgen, en voorgedragen worden door Marleen De Smet. 

Graag, zei ik... en dus selecteerde ik een aantal stiftgedichten en 'blackout poetry' stukken... en zo zal, in het kader van de Retrospectieve Daniël Janssens, ook een hoekje gereserveerd worden voor mijn werk. 

Imagine


Maltese Temple




17.9.16

Lezing over synchroniciteit, channeling, de Mysteries van het Lam Gods en... geesten in 't Gasthuys!



Op 10 juni 2016 werd in het Stedelijk Museum 't Gasthuys in Aalst het boek Berichten uit Utopia voorgesteld. Bij die gelegenheid gaf ik een korte lezing over mijn ervaringen met synchroniciteit, aan de hand van voorbeelden uit mijn literair parcours. Zo werd Mysteries van het Lam Gods geschreven met dank aan de vondst, in 1990, van Het geheim van de dubbele muur van Valère Depauw en was er het merkwaardige kasticket dat een rol speelde in De Hamer van Thor. 

Synchroniciteit speelde ook een belangrijke rol toen ik, voor de sport, aan 'channeling' ging doen en in 't Gasthuys en via blackout poetry de geesten probeerde op te roepen van Thomas More en Dirk Martens. Het resultaat van die experimenten, samen met een essay over stiftgedichten, verscheen in als Eutopia/Blackout.  
De muziek is van Naami, een Variatie op Heer Halewijn.
Meer spiritisme en stiftgedichten in de Game App Een Geest in 't Gasthuys en in de City Game App Utopia in Aalst.
De lezing werd opgenomen door de Utopia Podcast en is hier te beluisteren of gratis te downloaden:




29.8.16

De Wilde Jacht op een Nazischat... deel 3 komt eraan!


Terwijl ik mij onledig hield met de redactie van boek 3 van het collectief Ysa Pastora, over de Jacht op een Nazi Schat, getiteld Hitlers erfgoed, was ik ook verdiept geraakt in het boek Walpurgis Night (Volume One 1919-1933) van Thomas Sheridan. De auteur is vooral bekend voor zijn werken over psychopathologie en massahysterie; hij gebruikt zijn kennis over deze onderwerpen nu ook om de opkomst en het erfgoed van het nazisme te ontleden. 

Het 'nazi occultisme' is een heikel thema, waar de grenzen tussen fictie en non-fictie al te makkelijk vervagen. Maar wie ontkent dat het (neo)nazisme een krachtige occulte grondstroom bezit met een magisch, mystiek en mythisch karakter, ontkent ook dat het symbool van de SS uit een Sig-rune bestaat, of dat neonazi's een numerologische betekenis hechten aan de getallen 18 en 88. Sheridan analyseert wat hij de 'Teutonische Häxan psyche' noemt, en onderzoekt welke rol deze speelde in bijvoorbeeld de films uit die periode, of de politieke groeperingen die in 1919 het licht zagen. Hij schetst vooral ook de manier waarop de nazi's van het eerste uur zeer bewust de collectieve psyche probeerden te beïnvloeden door gebruik te maken van wat wij - sinds Carl Gustav Jung - 'archetypen' zijn gaan noemen. Je kunt het magie noemen - het opleggen van je wil aan mensen en dingen -, massahypnose of iets als 'subliminale oorlogsvoering', 'black propaganda'... maar wie de turbulenties rond de zogenaamde Nazi Schat wil begrijpen die door de Nederlandse 'onderzoeksjournalist' Karl Hammer werd geopenbaard, en waaraan het collectief Ysa Pastora eerder al de boeken De Hamer van Thor en Het Mysterie van Mittenwald wijdde, kan niet om dit soort begrippen heen.





Hoe dat occult beïnvloedingsproces precies in zijn werk gaat, wil ik graag aantonen met een paar tot de verbeelding sprekende voorbeelden. Zoek om te beginnen even op internet onder 'Franz von Stuck 1888 Die Wilde Jagd' en herhaal de zoekopdracht dan met 'Franz von Stuck 1889 Die Wilde Jagd'.  




Onder de resultaten met '1889' zijn prominent een paar rechts-extremistische sites aanwezig, zoals Stormfront en Aryan Myth and Metahistory; onder '1888' vinden we politiek neutraler resultaten. 1889 is het geboortejaar van Adolf Hitler en wie de mythevorming een handje wil toesteken, kan in Die Wilde Jagd van Franz Von Stuck (1863-1928) een profetisch visioen zien, waaruit moet blijken dat Hitler was voorbestemd de Führer van Duitsland te worden. Het schilderij beeldt op een nogal ongewone manier de god Odin of zijn Germaanse evenknie Wotan af, die dood en verderf zaait. Het verhaal dat door de reeds geciteerde sites gretig wordt verspreid - en door argeloze lui veelvuldig gekopieerd - geeft aan dat Hitler het schilderij op dertienjarige leeftijd onder ogen kreeg en er dadelijk door gefascineerd raakte. Heeft hij er vervolgens ook alles aan gedaan om de 'profetie' te vervullen? Kopieerde hij daarbij de merkwaardige haarsnit en het zo mogelijk nog merkwaardiger Chaplinsnorretje van Wotan? Wat was er eerst, de kip of het ei? 

In het occultisme, zegt Sheridan, zien we het heel vaak gebeuren dat aan een of ander object of een reliek een 'magische' geschiedenis, ervaring of legende wordt toegeschreven. Relieken... het is bij uitstek waar Karl Hammer mee bezig is in zijn boeken Satans Lied (later herdrukt als De grootste kunstroof uit de geschiedenis - over de Arma Christi of lijdensvoorwerpen van Christus), De tranen van de wolf (later herdrukt als Gezocht: Codebrekers en na de onthullingen van Pastora uit de handel gehaald - over het materiële erfgoed van Hitler, dat volgens Ysa Pastora evenwel van immateriële aard is) en De zetel van Franciscus over de stoffelijke resten van de gelijknamige heilige. Hammer liet uitschijnen dat het over de Zetel van Paus Franciscus zou gaan, die na zijn revelaties op zijn grondvesten zou gaan daveren, maar dat was zoals gewoonlijk in zijn geval black propaganda. Het boek verscheen in 2015 en werd momenteel nog niet herdrukt en ook niet heruitgegeven, hoewel de publicatie - ook al na onthullingen van Pastora - wel 6 maanden vertraging opliep en het boek vervolgens een ander ISBN-nummer kreeg (wat aangeeft dat het wel degelijk om een ander boek gaat) (*). Als men erin slaagt het object of de reliek op te laden met 'psychische energie' - door erover te schrijven, om maar iets te zeggen - komt het tot leven in de verbeelding van een kleine, grote of zeer grote groep mensen. De reliek mag zijn bestaan dan nog best begonnen zijn als een waardeloze vervalsing, het verhaal van het object mag duidelijk een proeve van fictie zijn... zodra men erin slaagt het ongeloof op te schorten, doet dat er niet meer toe. Het geloof maakt van de fictie een feit, het immateriële wordt getransformeerd tot iets materieels. Het is de Steen der Wijzen, die transcendeert.  

Dit soort processen wordt gewoonlijk ondersteund door rituelen. Het vereren van de eik door een Teutoonse Häxan priester bij vlammend toortslicht in het heilig woud, is vergelijkbaar met de manier waarop de nationaalsocialisten hun bijeenkomsten regisseerden in Neurenberg, in het licht van fakkels en onder wapperende banieren. Symbolen, objecten, relieken spreken rechtstreeks, zij het vaak grotendeels onbewust, tot het hart en de ziel van de gelovigen. 

In het symbool van de Reichsarbeitsdienst zoals gecreëerd door de nazi's, kun je bijgevolg niet alleen een spade zien, maar ook een eikel. 'The depth and significance of the oak symbolism being updated by the National Socialist party cannot be understated,' schrijft Sheridan, 'as its restoration also unleashed dark archetypal undercurrents of the Teutonic psyche which had been repressed for centuries by a shim of Christianity. (...) During the era of National Socialism, the young men of the Reichsarbeitsdienst would perform large-scale rituals based around the assumption that their labour and tools were performing the same task. Their spades were planting new groves for the Nazi wizard class to perform their own rituals, and the Reichsarbeitsdienst hammers symbolised the hammer of Thor ending the dark night of the Weimar soul by building a new dawn for their nation and culture.'



Het logo van de Reichsarbeitsdienst


De Duitse 'magiërs' hadden goed begrepen, stelt Sheridan, dat met de 'magie' van 1900 - zoals onder meer in de praktijk gebracht door de beroemde orde van The Golden Dawn - geen zieltjes meer vielen te winnen. Andere cultusvoorwerpen, andere rituelen, andere symbolen waren nu aan de orde. Om de Wil van de Magiër in dit tijdsgewricht aan de macht te brengen, dienden zij gebruik te maken van de technologie van hun tijd - ook en misschien zelfs vooral op het gebied van de communicatie. De magiër zou alle middelen aanwenden die film, fotografie en radio hem verschaften, en deze paren aan een quasi-wetenschappelijke update van de oude beproefde magische technieken. Vandaar de obsessie van Hess of Himmler met enerzijds astrologie, archaïsche symboliek, runen en anderzijds nieuwe pseudo-wetenschappen. 

Iedere maatschappij heeft zijn eigen mythologie. Mythen zijn niet 'iets uit het verleden', mythen leven en reflecteren de vaak on- of onderbewuste dynamiek van de gemeenschap waarin ze zich manifesteren. Dit soort mythen is niet passief, maar reageert, gedreven door het collectief bewustzijn van een volk, dat beïnvloed wordt door oeroude archetypes en tegelijk nieuwe archetypes zal genereren.

Hoe ridicuul de toespraken van Hitler nu ook mogen lijken, in het Duitsland van die dagen waren ze lang niet 'the eccentric manifestations of a madman' - integendeel. Mochten ze als dusdanig ervaren zijn, Hitler zou nooit aan de macht gekomen zijn. Elke toespraak van de Führer was inhoudelijk opgeladen met archetypes, en vormelijk gebruikte hij alle - hypnotische - elementen die we ook terugvinden in de rituele magie... of in het theater en de muziek.  'If Adolf Hitler's magical incantations and rituals created the Third Reich, then the instinctual magician Richard Wagner summoned up Adolf Hitler from his own will, using the art and science of opera. Wagner's operas were the psychedelic musical entheogen of Hitler's hatred of the Jews and his belief in the superiority of German blood. Hitler once stated that in the music of Wagner's Rheingold, the scientists of the future would discover the secrets of presently unknown forces (...). Here is Adolf Hitler declaring Wagner to be a kind of musical sorcerer in an age long before the full understanding of sound waves and how they effect the natural world were completely understood. The use of acoustics, musical notation sequences and changing pitches to alter the nature of consciousness and even matter, was, however, long understood within occult circles' 

Hitler en Hess waren ook de eerste politici die effectief gebruik maakten van 'verborgen boodschappen in de taal' om instructies door te geven aan de lezer, de luisteraar en de toeschouwer. Sheridan zoomt in op Mein Kampf en geeft een aantal voorbeelden van de manier waarop Hitler, in schijnbare - geschreven - wartaal, Teutoonse archetypen activeert. Er zit wel degelijk een systeem in de ogenschijnlijke waanzin, een verborgen - en dus occulte - ordening in de chaos. En wat geldt voor de geschreven taal, geldt nog duizendmaal sterker voor de gesproken taal - de taal van de rituele, magische incantaties. 

Exact twintig jaar geleden verscheen In het teken van de Ram, een historische jeugdroman die ik schreef samen met Guy Didelez, en die nu herdrukt wordt. De hoofdfiguur in dit boek is Erik Jan Hanussen, de illusionist, astroloog, hypnotiseur en charlatan. 'Hanussen educated Hitler in how to dramatically stage meetings beyond the current level of Nazi events,' schrijft Sheridan, 'and also on how to deliver speeches in order to express the most powerful dramatic effect in the style of an actor on the stage. All magical ritual is about building up the energy to a level of absolute concentration and anticipation and then delivering the charge towards the objective.' 

Het boek wordt nu herdrukt, en ook voor deze 'Rattenvanger van Hameln', deze 'Heer Halewijn' lijkt een fragment uit het schilderij van Franz von Stuck mij een geschikte keuze. Waarmee de cirkel, alweer, rond is gemaakt.

(*) Op de website van uitgeverij Elmar en o.a. bij Bol.com: ISBN: 9789038924854. Op mijn exemplaar: 9789038924434.



23.7.16

De Frivole Fratsen van VTM-Royalty Reporter Reinout Goddyn en het DNA van Albert I uit Marche-les-Dames



Royalty reporter Reinout Goddyn tikt een relikwie op de kop: boomblaadjes-met-bloedspatten opgeraapt in Marche-les-Dames door een adellijke familie. De bloedspatten worden toegeschreven aan Albert I, die daar volgens een officiële versie van de feiten in 1934 ten val zou gekomen zijn.

Er valt niet na te gaan waar deze boomblaadjes precies werden gevonden, of zelfs wanneer. Er staat 'Marche-les-Dames' bij geschreven, zonder de locatie te preciseren. En de datum: 17 februari 1934 - maar die kan onmogelijk kloppen. Het lijk van de koning werd immers na middernacht ontdekt, en het nieuws raakte pas bekend op zondag 18 februari. Het enige dat wetenschappelijk kan geverifieerd worden, mits een DNA onderzoek (aan de KU Leuven, door forensisch geneticus Maarten Larmuseau) is dat het wel degelijk om het bloed van Albert I gaat.

Omdat iemand (niemand weet wie) op een bepaald moment in de tijd (dat onmogelijk kan overeenstemmen met de datum die meegegeven wordt op de relikwie) ergens op een niet nader omschreven plaats in Marche-les-Dames (maar het kan ook elders zijn, want we hebben alleen de handgeschreven notitie op dat kadertje) enige bloedspatten van Albert I heeft gevonden, stelt Reinout Goddyn over hard bewijs te beschikken dat de koning wel degelijk in Marche-les-Dames ten val kwam en 'kunnen al die verhalen' (over een moord) 'de vuilnisbak in'.

Quod non!

Het enige wat Reinout Goddyn heeft bewezen, is dat hij een sensatiejournalist is die denkfouten paart aan kromme redeneringen en een schrijnend gebrek aan elementaire dossierkennis. Of bewijst het feit dat het bloed aangetroffen in een Lincoln Continental waarmee gereden werd in Dallas op 22 november 1963 wel degelijk dat van John F. Kennedy is, dat het om een verkeersongeval gaat? (Dankjewel, Jacky Blancquaert.) - Ik dacht van niet.

Bekijk meer video's van Het Nieuws op nieuws.vtm.be

Goddyn lijkt ervan uit te gaan dat alle samenzweringstheorieën vertrekken van de premisse dat koning Albert elders gedood werd (in Laken, bijvoorbeeld) - maar dat is lang niet zo. Hij kan best op een andere plek in Marche-les-Dames gedood zijn; er zijn nogal wat aanwijzingen in die richting. In 2014 beweerde Goddyn al de eerste en enige te zijn die het gerechtelijk dossier mocht inkijken, ruim tien jaar na Jacques Noterman voor zijn boek De val van Albert I (Van Halewyck, 2004) dat de royalty reporter blijkbaar nog steeds niet gelezen heeft. Anders zou hij wel weten dat er al diverse reconstructies zijn geweest (zelfs vooroorlogse) die aantoonden dat Albert, als hij 'ten val kwam', niet kan zijn gevonden op de plek waar hij is gevonden. Er is ook sprake van een schot dat werd gehoord, omstreeks het tijdstip dat Albert het tijdelijke met het eeuwige moet hebben verwisseld. En er blijven de vaststellingen dat Albert I enkel die ene gapende hoofdwonde had (zo goed als onmogelijk indien hij viel of geduwd werd) en dat zijn lichaam en een aantal rekwisieten pas werden gevonden door graaf Xavier de Grunne & Co. op een plek waar bos- en rijkswachters en boeren al urenlang hadden gezocht, vlakbij de openbare weg. Al deze feiten worden niet weerlegd door het DNA-bewijs dat Goddyn aandraagt, integendeel.



De officiële versie van de feiten, overgenomen door het parket van Namen, werd in elkaar geflanst door graaf Xavier de Grunne, die het lijk van de koning ook op welhaast miraculeuze wijze 'ineens' heeft gevonden. Men ging uit van een 'tragisch ongeval', omdat de Grunne het gezegd had, en officieel werden alle andere pistes nooit onderzocht. Bewijsmateriaal werd door de Grunne, samen met het lijk van de koning, meegenomen naar Laken. Goddyn beticht er de 'souvenirjagers' van een grondig gerechtelijk onderzoek onmogelijk te hebben gemaakt en bewijst daarmee eens te meer dat hij het dossier niet kent.

Het houdt de 'ernstige media' ondertussen niet tegen om zijn verhaal wijd & zijd na te papegaaien. Met Belga op kop, zonder wat dan ook te checken, lezen we dezelfde baarlijke nonsens niet alleen in populaire bladen als Het Laatste Nieuws of Het Nieuwsblad maar ook in kwaliteitskranten als De Morgen, De Standaard en Knack. Ik heb dit al herhaaldelijk zien gebeuren, maar het blijft me verbazen.

Meer kritische reflecties op de blog Mysterieus België.

14.7.16

Het Mysterie van Marville - "true crime" onderzoek, waarin jij zelf de detective bent


In 2010 logeerde ik samen met Scriptomaan fotograaf & muzikant Marc Borms in een leuke Bed & Breakfast in Villers-Devant-Orval, Les Sources du Moulin, bij het Nederlandse echtpaar Bob en Dani Breedijk. We waren daar om een fotoboek te maken van het moordspel-stadsspel Het Fortuin van de Bourbons, gebaseerd op mijn boek Nostradamus in Orval. Er stonden fotoshoots op het programma in Florenville, in de ruïnes van de abdij van Orval en in de vestingstad Montmédy, een twintigtal kilometer verderop, net voorbij de Frans-Belgische grens.


Het waren Bob en Dani die ons vertelden dat we dan ook nog eens een boogscheut verder konden rijden, en een kijkje nemen in Avioth - met zijn basiliek temidden van de velden, waar doodgeboren baby's lang genoeg 'tot leven werden gewekt' om ze te dopen. En op het kerkhof van Marville. In dat pittoreske dorpje bevond zich eind jaren 50 en begin jaren 60 namelijk een Canadese vliegtuigbasis, RCAF Station Marville... en op het kerkhof van Saint-Hilaire lagen zelfs niet minder dan 41 Canadezen begraven.


Je denkt dan automatisch aan het personeel van de basis, die een echte stad vormde, groter dan Marville zelf, met o.a. een eigen militair hospitaal. Maar op één iemand na, was van volwassen Canadezen op dit kerkhof geen spoor te bekennen. Wel troffen we er de graven aan van 26 pasgeboren baby's en 12 baby's die slechts een paar maanden tot een paar jaar leefden.


Zoals Bob en Dani al gesuggereerd hadden, gingen we ons licht opsteken over deze toch wel zeer merkwaardige vaststelling in het Bureau d'information touristique van Marville. Waar ik een verbijsterend dwaas antwoord kreeg: 'Het was de Aziatische griep, meneer.' Nu trok er wel een epidemie door het land in 1957, maar dat daar ook vijf jaar later nog baby's aan overleden, leek me toch wel wat al te sterk. Bob en Dani zelf hadden een eigen theorie over wat zij Het Mysterie van Marville noemden: het had te maken met de nucleaire wapens waarmee de straaljagers van RCAF Station Marville uitgerust waren.


In de loop van de jaren die volgden, kruisten nog veel meer hypothesen mijn pad, doorgaans op het web. De meest tot de verbeelding sprekende, had te maken met de Zwarte Madonna van Avioth, waarin makkelijk een zelfs nauwelijks gechristianiseerde Isis cultus herkend kon worden. En geruchten over duivelaanbidders die actief waren in Avioth en op het kerkhof van Marville. Avioth heeft inderdaad, benevens een traditie van 'uit de dood opgewekte pasgeboren baby's' ook een toch wel vreemde Ecce Homo, voorzien van een nogal demonische figuur. En de basiliek zou, volgens de legende, gebouwd zijn door Satan. Het kerkhof van Marville werd dan weer ontwijd door Nederlandse gothics - sommigen beweren: door satanisten - die echter niet aangetrokken werden door het mysterie van de Canadese baby's, maar door een nogal sfeervol ossuarium.


Ik slaagde erin de hand te leggen op het boek van Philippe Baar, Pierre Baar en Hugues Herr, Marville RCAF Air Base 1954-1967. De enige these die én geloofwaardig leek én niet overmatig spectaculair, was er één die ik ook op het internet had gevonden, en waarin gesteld werd dat het mysterie van Marville er in wezen geen was. De hoge neonatale mortaliteitsgraad die genoteerd werd in de materniteit van het Canadese militaire hospitaal, kon eenvoudig verklaard worden door statistieken. Er werden nu eenmaal erg veel kinderen geboren in RCAF Station Marville... Deze verklaring leek te verwijzen naar het boek van Baar, Baar & Herr dat was gepubliceerd naar aanleiding van Canadese reünies in 2004 en 2006. De statistieken die in dit boek waren opgenomen, maakten het mysterie echter niet kleiner, maar nog groter - omdat de geboortecijfers die op twee verschillende plaatsen in het boek waren afgedrukt elkaar tegenspraken en omdat er iets onverklaarbaars aan de hand was met de sterftecijfers. Bovendien gaven de auteurs, ook weer op twee verschillende plaatsen in het boek, twee verschillende "verklaringen" voor het hoge aantal dode baby's, waarvan de ene zo mogelijk nog idioter was dan de andere.


Ik probeerde het materiaal een paar keren te verwerken in een historische faction thriller, ook met een co-auteur, maar dat lukte niet. Het had ermee te maken dat, van alle mogelijke hypothesen die ik ondertussen op het spoor gekomen was, alleen de meest spectaculaire overbleef... waarvoor echter geen keiharde bewijzen voorhanden waren. Ik schreef er een aantal Engelstalige artikels rond, verwerkte het thema in een fictieve 'interactieve en multimediale' webstory, maar ook die vorm zat me niet lekker. Uiteindelijk besloot ik volledig af te zien van fictieve elementen - op het introduceren van een spreekbuis na, in de gedaante van een oude dame met 'de Koude Oorlogsbaby Blues' - en het resultaat van mijn onderzoek zonder meer te presenteren in een boekje. Het interactieve gehalte bleef echter wel behouden. 


Het Mysterie van Marville is bijgevolg een 'true crime' dossier geworden, een 'moordspel' bijna, waarin de lezer(es) zelf een detective wordt, die op onderzoek kan gaan - op het web, maar ook in Marville zelf. Het resultaat van jouw onderzoek, of jouw ideeën over de zaak, kun je toetsen aan de antwoorden die ik gevonden heb op een aantal vragen. Een pasklare oplossing heb ik evenwel niet te bieden...

Wie een moordspel wil organiseren met verschillende spelers of detective teams, kan zoveel boekjes aankopen als er spelers of teams zijn, of werken met een PDF (30 euro) - en die zelf op gewenste aantal kopiëren of printen, of bekijken op tablet of iPad.

Het Mysterie van Marville is ook beschikbaar als ebook, o.a. bij Bol.com en bij Scribd:



21.6.16

Moordspel "Blauwbaard" (Ojoo Game App)


Tien jaar geleden verdween chansonnier Hans Blauwbaard op mysterieuze wijze in het gezelschap van een jong meisje. Patrick Bernauw, die "de duivelse straatzanger" nog goed gekend heeft, organiseert nu dit virtueel festival, met covers van zijn liedjes en getuigenissen. Misschien kan zo het mysterie van zijn verdwijning opgelost worden.

Was Hans Blauwbaard een muzikale seriemoordenaar die door zijn laatste slachtoffer werd omgebracht? Heeft hij zelfmoord gepleegd omdat hij de hype niet aankon die rond zijn leven en werk werd gecreëerd? Is hij om diezelfde reden gewoon ondergedoken? Of is er nog wat anders aan de hand? Aan jullie, amateur-detectives, om het uit te vissen: alleen, in een klein gezelschap of met je detective team.

Je speelt dit moordspel het best op een tablet en je vindt het hier. Prijs: €9,99 per download.


Scenario & productie: Patrick Bernauw - Muziek: Fernand Bernauw (www.naami.be) - Productie www.moordspel.org
Met Robin David (zang & foto's Blauwbaard), Yves Bondue als Yves Bonduelle), Lucky Luke Borms, Ellen Lanckman (fotoshoot Isabel) en Anton Cogen (Gilbert Leduc).


Ellen Lanckman als Isabel


 Patrick Bernauw waagde zich aan deze cover van Isabel Danst:




6.6.16

Utopische Berichten van Gene Zijde: Stedelijk Museum Aalst, Oude Vismarkt 13 - 10 juni, 20 uur


"Channel(l)ing" is een concentratie -en/of meditatietechniek waarmee een medium in contact probeert te treden met Hogere Entiteiten of de Geesten uit het Dodenrijk. Het maken van blackout poetry of stiftgedichten zorgt er net als automatisch schrift voor dat de ratio buitenspel wordt gezet en het on- en onderbewuste vrij spel krijgt. Patrick Bernauw (www.bernauw.com), nooit vies van een spiritistisch literair experiment, probeerde aan de hand van stiftgedichten contact te leggen met gene zijde. Hij deed dat al tijdens een performance in Beringen Mijn in september 2014 en perfectioneerde de techniek een paar jaar later, toen hij achter de geesten van Dirk Martens en Thomas More aan ging, en er het boek Eutopia/Blackout aan overhield.
Deze episode van de Utopia Podcast bestaat uit de live registratie van (een deel van) de performance in Beringen Mijn, gevat in een passend muzikaal kader door Fernand Bernauw (www.naami.be). Patrick Bernauw vertelt over zijn ervaringen met channeling technieken tijdens een literair utopische avond op 10 juni, 20 uur, in het Stedelijk Museum 't Gasthuys, Oude Vismarkt 13 in Aalst. 




Samen met zijn Eutopia/Blackout worden daar ook de boeken Berichten uit Utopia (door diverse cursisten van de literaire creatie Aalst) en Vogel-jong van Ellen Lanckman voorgesteld. De toegang is vrij en hierbij nodige wij ook u graag uit!



31.5.16

Een (e) utopische literair creatieve avond in het Stedelijk Museum 't Gasthuys Aalst, 10 juni



Op vrijdag 10 juni, om 20 uur, in Stedelijk Museum 't Gasthuys, Oude Vismarkt 13 te Aalst stellen Hilde De Cock, Matthias Roggen, Rita Saeys, Jana Van Der Fraenen en Els Vermeir het boek Berichten uit Utopia voor. Dit "jaarboek van de Literaire Creatie" (een afdeling van de Academie voor Podiumkunsten Aalst) bevat ook bijdragen van Ludo Constant, Magali De Vlaeminck en Katherine Muylaert.

Zelf demonstreer ik graag hoe ik via de spiritistische channeling-techniek in contact wist te treden met grote geesten als Dirk Martens en Thomas More, die - zo werd ondertussen bewezen - nog steeds rondwaren in het Museum, in de Sint-Martinuskerk en door de rest van de stad Aalst. Ik hield er een boek aan over, getiteld Eutopia/Blackout.

Ellen Lanckman leest dan weer graag voor uit en vertelt over haar nieuwste dichtbundel Vogel-jong, en de (e)utopie van een moeder-dochter relatie. En de (E)Utopia Podcast maakt een winnaar en een eervolle vermelding bekend van de Jeugdboekenweek Wedstrijd voor Basisscholen Ik ga op reis... (en zal een audio registratie maken van de nu al historische literaire avond, ter uitzending op de podcast). 

De toegang is vrij... en we hebben geruchten opgevangen over een receptie achteraf. Je hebt dus geen enkele reden meer om thuis te blijven!



Uiteraard kun je alle boeken ter plaatse bestellen; maar dat kan ook hier:




21.5.16

Het Ware Verhaal van Calamity Jane: podcast, app en toneelbrochure



Amerika, de Nieuwe Wereld, de Far West... was voor Europeanen vier eeuwen lang een waar Eutopia. Deze musical op teksten van Guy Didelez en mezelf, en met muziek van Fernand Bernauw vertelt het 'ware verhaal' van de legendarische heldin, tevens grootste leugenares van het Woeste Wilde Westen: Calamity Jane. Aan een relatie met Wild Bill Hickock - nog zo'n mythe uit de Far West - hield zij een dochter over. Jane stond Janey echter af voor adoptie aan een rijke Engelse koopvaardijkapitein, met de bedoeling het meisje een beschaafde opvoeding te geven. Later wilde Calamity Jane haar dochter terug, maar zou die dochter haar onwaarschijnlijke moeder nog aanvaarden? 





Gebaseerd op historische gegevens, gebracht met een ferme snuif vaak koldereske humor en een fikse dosis ambiance muziek (country, folk, rock, blues)… een onvervalste western in het Nederlands, nu in 3 delen te beluisteren en te downloaden op de Utopia Podcast of in een app: het Virtueel Muzikaal Museum op izy.Travel. Allemaal gratis! Ik nam zelf, als vanouds, de stem van verteller voor mijn rekening. Verder hoort u  
Frederika Schollaert als Calamity Jane, Ann Devuyst als Janey, Luc Borms  als Wild Bill Hickock en Lieve De Schepper  in de backing vocals. Composities, productie, arrangementen & programming zijn zoals gewoonlijk van Fernand Bernauw (www.naami.be).





De toneelversie van dit verhaal, getiteld De Dochter van Calamity Jane, werd in 1997 bekroond met de Wim Verbeke Prijs voor Jeugdtheater. Aan de prijs was een productie van het Koninklijk Jeugdtheater verbonden, maar toen dat door allerlei omstandigheden niet mogelijk bleek, regisseerde ik het stuk zelf een eerste keer in een musicalversie voor Garamondi Teater in Geraardsbergen (1999), met live muziek en met in de hoofdrollen Frederika Schollaert en Ann Devuyst. Ik kon geen afscheid nemen van de liedjes, die ook op cd waren opgenomen, en om ze live te kunnen brengen in een mengeling van muziek- en verteltheater, richtte ik Compagnie de Ballade op. Het Ware Verhaal van Calamity Jane - een 'café chantant in western sfeer', ook wel een 'mini-musical' genoemd - was onze eerste productie. Met een wisselende bezetting trokken we zo jarenlang door het Vlaamse land. Calamity Jane werd daarbij o.a. ook vertolkt door Amaryllis Temmerman, Wild Bill Hickock door de betreurde Dirk Biddeloo. Daarna regisseerde ik nog een muzikale theaterversie voor Nieuw Leven in Aalst, en een jongerenversie voor toneelgroep De Jongstleerende met muziek van de live band @Vundum





Het toneel- en musicalscript is nu ook verkrijgbaar in boekvorm:


En als ebook, met gratis preview, o.a. bij Kobo en Scribd:



Opvoeringsrechten Musical/muziektheater (korte of lange versie)
Wie het toneelstuk of de musical wenst op te voeren, dient over de schriftelijke toestemming van de rechthebbenden te beschikken (verkrijgbaar via info@inter-actief.be) en te voldoen aan de opvoeringsrechten SABAM.
Er is een musicalpakket beschikbaar, dat bestaat uit MP3's van de instrumentale en vocale versie van de liedjes + een theaterbrochure (Word document) voor een 'musical korte versie' en een 'musical lange versie'. Ze zijn verkrijgbaar aan 53 euro.
Deze swingende western is uitstekend geschikt voor zowel toneelgezelschappen als secundaire scholen!

Luisterboeken Podcast