Dames en heren,
Welkom in deze prachtige Orgelzaal… en bij een al even
prachtige orgelpunt: de geboorte van een nieuw boek, “Tanne en ik” van Lieve
Hoet. Mijn naam is Patrick Bernauw, en ’t is al meer dan 25 jaar da’k in ’t vak
sta, het boekenvak welteverstaan, als schrijver en nu ook als uitgever. Van vzw
de Scriptomanen. Meer bepaald: “digitale uitgever van de 21ste
eeuw”, zelfs. Mochten we een slogan hebben – van het genre “En dan vind je de
job van je leven en ben je weg”… het zou “digitale uitgever van de 21ste
eeuw” zijn.
Maar wat houdt dat in, hoor ik u vragen?
Kort gezegd, wij doen in Printing On Demand en ebooks.
In plaats van meteen duizend exemplaren te drukken, laten wij dankzij de
moderne digitale print-technieken exact het aantal exemplaren drukken dat we op
een bepaald moment nodig hebben. Of bestelt u 1 boek in uw plaatselijke
boekhandel, of online, dan kan dat ook. ’t Is een milieubewuste manier van
werken. En een ebook, dat weet u, leest u op uw e-reader, tablet, iPad of
laptop.
Plaatselijke boekhandels krijgen het alsmaar
moeilijker op een krimpende markt, terwijl er ook steeds meer online gekocht
worden. De tijd dat u ieder nieuw boek in elke boekhandel en in elke
bibliotheek vond, is al lang achter de rug. In de media, in de boekhandel, bij
de uitgevers jaagt men nog uitsluitend op bestsellers, ook als we de kookboeken
en de BV-vehikels even buiten beschouwing laten. Boeken waarvan men er meteen
enkele duizenden kan drukken, die 1 jaar overal verkrijgbaar zijn, en waarvan
het restant vervolgens in een al overvolle Slegte belandt (die even Polare was)
of gewoonweg vernietigd wordt. Wij doen het anders. Wij geven duurzaam uit. Bij
ons komt de auteur op de eerste plaats en ligt zijn of haar boek als het ware
voor eeuwig in de online etalage, zodat het
binnen drie of vier jaar ook nog steeds gevonden kan worden door die ene
lezer hier, die andere daar en nog een derde ginds (en zelfs een vierde
ginderachter). Wat uiteraard niet wegneemt dat wij samenwerken met deze
boekhandels die brood zien in onze boekjes.
Dames en heren,
Medio jaren
negentig was ik hoofdredacteur van de reeks Historische Verhalen voor de jeugd
van uitgeverij De Sikkel. Ik stel het mij zo voor dat ik daar één van de
allereerste verhalen van Lieve Hoet heb zien passeren. Is dat zo, Lieve? Anders
moet ik nog snel mijn speech aanpassen.
Enfin, later zijn we elkaar ook zo links en rechts
tegen gekomen, te velde, lezingen gevend in, bijvoorbeeld, Ieper. Historische
verhalen… ’t is altijd mijn ding geweest, en blijkbaar voelt Lieve zich ook
heel erg in haar element in de geschiedenis – ’t moet niet altijd biologie
zijn, nietwaar. Maar toen stopte ik met schrijven voor de jeugd, kwam ik niet
meer zo buiten (enfin, ging ik niet zo veel lezingen meer geven in scholen) en
kwam ik Lieve dus ook niet meer zo tegen.
En toen begon het te rommelen in de boekenwereld – het
rommelt er nog altijd – en dacht ik: jamaar, hebben veel van die grote
uitgevers ook niet heel wat ellende aan zichzelf te danken? Zijn zij in hun
jacht op de nieuwe bestseller de auteur niet uit het oog verloren? Kunnen zij
zich nog bezig houden met de promotie van een literair boek tussen die
overvloed aan BV-titels?
Op die manier dacht ik het met vzw de Scriptomanen,
die toch al wat ervaring had met het produceren van theater of het uitgeven van
fotoboekjes voor stadsspelen, mijn kans te kunnen wagen. En zie, via vriend en
collega Guy Didelez kreeg ik te horen dat Lieve Hoet voor een nieuwe historische
roman uitkeek naar een uitgever… Ik kreeg “Tanne en ik” te lezen, en ik was
meteen verkocht.
“Ik
heb je boek nog niet helemaal uit, maar Josine is ondertussen al wel
getrouwd...” mailde ik haar iets na halverwege, “en tot dusver was het een bijzonder
aangename leeservaring (ik twijfel er niet aan dat het resterende deel even
aangenaam zal zijn). Je schrijft vlot en beeldend, het verhaal ontwikkelt zich
aan een hoog tempo en kan even goed door een volwassen publiek gesmaakt worden
als door de adolescenten die je op het oog had. Niet alleen vanwege de
historische setting, de “volwassen” problematiek (o.a. rond onwettige kinderen,
Inquisitie en reformatie en dat soort dingen), maar ook omdat het een “coming
of age” verhaal is, waarbij je een paar figuren zoals Tanne – maar in de eerste
plaats Josine natuurlijk – volgt in hun groei naar volwassenheid.
Het
boek moet het niet hebben van 1 stevige, dragende plot. Maar het heeft een
romantische held (Symoen), en twee interessante en duidelijk van elkaar onderscheiden
heldinnen (Tanne en Josine), met een aantal mooie nevenpersonages (meester
Isenbrant, Pieryne, Clementine,...) en het schetst een overtuigend beeld van
het leven in de 16de eeuw. De personages zijn psychologisch geloofwaardig
uitgewerkt: de liefde van Josine voor Symoen, en hoe ze daarna zonder veel
animo trouwt met “een brave mens”... ik vind dat allemaal ten zeerste boeiend.”
Dames en heren,
Ook het resterende deel van “Tanne en ik” was een bijzondere aangename leeservaring. En ik ben ervan overtuigd dat u, zodra u het boek gelezen hebt, dat volmondig zult beamen.
Ook het resterende deel van “Tanne en ik” was een bijzondere aangename leeservaring. En ik ben ervan overtuigd dat u, zodra u het boek gelezen hebt, dat volmondig zult beamen.
Lees hier de Goodreads 4 sterren recensie van Willy Schuyesmans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten