30.12.08

De Code Nostradamus en het Fortuin van de Bourbons

Onderstaande brief maakt deel uit van de Schattenjacht met "Nostradamus in Orval", die start met een klik op de titel!



Beste,

Ziehier een analyse van de drie kwatrijnen van Nostradamus:

Locatie 1: Te midden van de ruïnes van de oude abdij, vlakbij de kruidentuin, staat de eik waaronder Nostradamus zo graag zat tijdens zijn verblijf in Orval, en die door de bliksem werd neergeslagen.

Locatie 2: Die eik bevindt zich vlakbij een antieke grot met het opschrift D.M., dat een cryptische omschrijving zou kunnen zijn voor het graf van Bernard de Montgaillard. Nu kunnen de letters D.M. verschillende betekenissen hebben. Het hoeven niet noodzakelijk de initialen van de Montgaillard te zijn. De meest voor de hand liggende verklaring is zelfs dat D.M. staat voor "Dis Manibus". Dat is een inscriptie die men wel meer aantreft op tombes en die zoveel betekent als: "Aan de schimmen van de onderwereld".

Locatie 3: "Het geheim is opgesloten met de oplossing, zodat zij er overheen en verder gaan" verwijst opnieuw naar het graf van de Montgaillard, die begraven wilde worden "aan de voet van de trap die van de slaapzaal naar de kerk leidt, niet ver van het wijwatervat, zodat mijn broeders, of zij nu naar boven gaan of naar beneden komen, over mij heen kunnen gaan en er zo aan herinnerd worden voor mij te bidden; en ook opdat het wijwater dan vaak op mijn graf zal vallen."

Edoch, jammer genoeg, moet ik hierbij ootmoedig bekennen dat de hoofdstukken 41, 43, 45 en 46 in mijn boek fictie zijn… en dat generaal de Bouillé destijds gebruik heeft gemaakt van de Code Nostradamus om een zeer duidelijk vals spoor aan te brengen dat verwees naar de tombe van de Montgaillard. Zoals men zelf kan vaststellen in de ruïne van de oude abdij, ligt er geen puin bij de graftombe van de abt, waaronder je na wat graven een trap of zo zou kunnen vinden die toegang verleent tot een grafkelder en/of een onderaardse gang.

Komt daarbij dat Maarten, Lisa en ikzelf nu meer geïnteresseerd zijn in een kattenbelletje van 2 regels, dat werd aangetroffen tussen een editie van de Centuriën van Nostradamus, in de bibliotheek van de jonge Louis de Bouillé:

Een Gouden Vallei schittert
In de Berg van Bouillé.

Enig idee waar het Fortuin van de Bourbons zich dus wel zouden kunnen bevinden? Kom je er echt niet uit, neem dan alvast hier een kijkje!

Patrick Bernauw

22.12.08

Weavers Needle

De Mijn van de Hollander" is een gratis online schattenjacht, waarin jij of jouw team op zoek gaat naar de legendarische Mijn van de Hollander. De schattenjacht start hier ...

Dit zijn de feiten: Jonas Godyn is een volbloed Belg, al drinkt hij whisky als een Schot en heeft hij de zware, borstelige snor van een Mexicaan en de gelooide huid van een man die het grootste deel van zijn leven in de open lucht heeft doorgebracht, onder de blakende zon. Jonas Godyn spreekt niet, hij dondert. Jonas Godyn heeft de hele wereld rondgezworven, op jacht naar verloren schatten, maar nu lijkt hij plotseling spoorloos van de aardbol verdwenen. Wat is er met hem gebeurd?

Op de computer van Jonas Godyn werden een aantal documenten aangetroffen in een map getiteld 'Sleutels tot mijn Schatkamers'. Blijkbaar heeft Jonas Godyn de resultaten van zijn onderzoeken en expedities veilig opgeslagen op een aantal websites of blogs, waarbij de '???' telkens staan voor een cryptische boodschap, een wachtwoord zeg maar, dat ontcijferd dient te worden. Wie met andere woorden de '???' correct weet in te vullen, zal ongetwijfeld toegang krijgen tot een nieuw document, dat uiteindelijk naar een verborgen of verloren schat moet leiden.

Ga jij individueel of in team-verband de uitdaging aan? Wie/welk team slaagt er als eerste in een belangwekkende historische schat te bergen? Alleen de gedreven schattenjager, die vernuft paart aan doorzettingsvermogen, zal er uiteindelijk in slagen de schatten van Jonas Godyn op te sporen!


DE MIJN VAN DE HOLLANDER - SLEUTEL 5

Don Miguel doopte zijn goudmijn de Mina Sombrera, naar de rots in de vorm van een sombrero die dienst deed als herkenningspunt. Hij stuurde er vijftig ruiters heen, onder aanvoering van Cara del Lobo. Zeven weken later keerden ze terug met een hoeveelheid goud die meer dan 120.000 pesos waard was. Een tweede expeditie leverde ongeveer 150.000 pesos op.
Tot op dat ogenblik bevonden de Bergen van het Bijgeloof zich eigenlijk op Mexicaans grondgebied. Maar in dat jaar, 1848, werd er een verdrag getekend waarin Mexico de heilige bergen van de Indianen afstond aan de Verenigde Staten. Don Miguel, die zich altijd had beschouwd als een Mexicaan, woonde nu plotseling op Amerikaans grondgebied. Ook zijn pas ontdekte goudmijn ging over in Amerikaanse handen. 'Als we nog iets willen verdienen, mogen we geen minuut meer verliezen!' zei hij, en hij gaf al zijn mannen de opdracht hun muildieren en paarden te zadelen.
Aan het hoofd van een klein leger trok don Miguel naar de Superstition Mountains. Op de terugweg werd het konvooi overvallen door een grote groep Apachen. Slechts twee jongens die behoorden tot het persoonlijke personeel van don Miguel, overleefden de aanval. Toen de eerste pijlen neerstreken, lieten zij zich vallen achter een rotsblok. Hun schuilplaats was omgeven door dicht struikgewas. Verstijfd van angst, zagen ze hoe don Miguel, al zijn veehoeders en al zijn bedienden door de Apachen werden uitgemoord.
Een maand later bereikten de twee jongens, meer dood dan levend, de hacienda van don Miguel. Alleen vrouwen, kinderen en een handvol oude mannen waren daar achtergebleven. De jongens huiverden nog na bij de herinnering aan de Apachen, die onder het slaken van wilde kreten uitdagend met de scalpen van de goudzoekers zwaaiden. Het kostte hen dan ook geen moeite hun moeders plechtig te bezweren dat ze in hun hele leven geen voet meer in de bergen van de Dondergoden zouden zetten. Maar naarmate ze ouder werden, verbleekte het beeld van de heen en weer zwaaiende scalpen. Ze vergaten wat ze hun moeders bezworen hadden en keerden terug naar de Bergen van het Bijgeloof, en keerden nogmaals terug, en nogmaals.
Nooit slaagden ze erin de Mina Sombrera terug te vinden.
Ze waren de veertig al voorbij toen ze, samen met een compagnon, in de lente van 1876, een nieuwe poging waagden. Geen van de drie Mexicanen werd ooit levend weergezien...

Ga met Google Earth op zoek naar de Peralta Canyon en vertel ons, in graden en minuten noorderbreedte en westerlengte, waar je die gevonden hebt. We hebben een getal nodig van 9 cijfers:

http://patrickbernauw.blogspot.com/2008/12/?????????.html

15.12.08

Memoires van Heer Halewijn - klik hier voor het volledige PassieSpel


De map, getiteld Memoires van Heer Halewijn, bevattende een typoscript en diverse knipsels, werd door de studente Desiree D. overhandigd aan de politie, nadat zij in de nacht van zondag op maandag 25 december jongstleden in een leegstaand pand in Brugge werd aangetroffen in de aanwezigheid van het onthoofde lichaam van dhr. Hans Orff, straatzanger.

Juffrouw D. verklaarde dat de Memoires van Heer Halewijn van de hand waren van dhr. Orff en dat zij het motief vormden voor de rituele moord.

Juffrouw D. werd door de gerechtelijke instanties ontoerekeningsvatbaar verklaard en verblijft momenteel in een gesloten psychiatrische inrichting.

Van het hoofd van dhr. Orff ontbreekt tot op heden ieder spoor.

Wie was Heer Halewijn en wat heeft hij gezongen? Uit Balladenboek van dr. Tjaard W.R. de Haan, een Prisma-boek:

In een Prisma-boek met Nederlandse volksverhalen nr. 1879 heb ik het suggestieve, schetsmatige Heer Halewijn (stapstenen, geen brede geplaveide weg) in een royale prozavorm overgebracht, die zich afzet tegen Charles de Coster in zijn Légendes Flamandes, vertaald door Stijn Streuvels.

In verband daarmee meende ik de bizarre hoofdpersoon te moeten 'determineren', waardoor het verzwegene of niet-gewetene wordt ingevuld en het raadsel zijn raadselachtigheid verliest.

Zo'n van vage geheimzinnigheid ontdane parafrase kan eens te meer doen blijken, dat balladen als Heer Halewijn een onherleidbare waarde bezitten, een eigen stijl, juist door hun fragmentarische karakter.
De Ballade van Heer Halewijn
Heer Halewijn zong een liedje klein en al die dat hoorde wou bij hem zijn. Dat vernam een koningskind, die was zo schoon en zo bemind. Zij ging voor haar vader staan: 'Vader, mag ik naar Halewijn gaan?' 'Nee, dochter! Nee, gij niet! Die daar gaan, die keren niet!' Zij zette zich schrijlings op 'n ros, zingend en klingend reed zij door 't bos. Toen zij halverwege 't bos mocht zijn: daar zag zij Heer Halewijn. 'Gegroet,' zei hij, en kwam tot haar. 'Gegroet, schoon maagd, bruin ogen klaar! Vermits gij de schoonste maagd zijt, kiest dan uw dood, het is nog tijd!' 'Wel als ik dan mijn dood kiezen zal, dan kies ik nog voor het zwaard bovenal. Maar trek eerst uit uw opperkleed, want maagdenbloed dat spreidt zo breed.' Maar eer zijn kleed getogen was, zijn hoofd lag voor zijn voeten ras. Zij nam het hoofd bij het haar en waste het in een bron zo klaar. Toen zij aan haar vaders poorten kwam, blies zij de hoorn als een man. Er werd gehouden een banket. Het hoofd werd op tafel gezet.
Uit de MEMOIRES VAN HEER HALEWIJN:
EN WAT ZINGT HEER HALEWIJN?
DAT WIJ HEIDENEN ZIJN.

Dat wij door Zwarte Wouden zouden ijlen,
door Verwoeste Gewesten en woestijnen
en over Zeven Zeeën zeilen
om eindelijk aan de einder te verschijnen.

Herinner mij, zingt hij:
ik ben die antieke held.
Ik drijf jou met zinnelijk geweld
je lijf uit en buiten zinnen.

En dan weet je 't weer: jij
bent het wild dat levend wordt gevild,
benen gespreid, dijen gebenedijd
met het zaad dat niet vergaat.

En dat je mijn gravin bent geweest.
En hoe diep mijn geile gebeden
hebben gegraven in de geheime gang
van je schede.

En hoe wij ons wederzijds geraamte
hebben betast, ontlast
van schuld en schaamte.

En dat jij, blanke slavin, mij smeekte:
'Sla mij in je slavernij
en ransel mij in razernij
naakt tot op het bot
als een vertoornde god.'

Wat zingt hij?
'Herinner mij.'

9.12.08

Nieuw stadsspel / schattenjacht Antwerpen: De 13 Werken van Lange Wapper

Een dief die vooral tijdens de jaren twintig van de vorige eeuw actief was, liet zich inspireren door de legendarische Antwerpse kwelgeest Lange Wapper. Hij stal van de rijken en gaf aan de armen... en liet een groot deel van zijn nooit teruggevonden buit na "aan wie het verdient". Hij heeft deze "schat" verstopt, ergens in Antwerpen... en wie de raadsels weet te ontraadselen, de codes te kraken en erin slaagt de andere opdrachten - ook van ludieke aard - uit te voeren, zal de schat vinden.

DE 13 WERKEN VAN LANGE WAPPER is een teambuilding stadsspel dat gespeeld wordt in Antwerpen en de vorm heeft van een schattenjacht. Verschillende teams dienen allerlei uiteenlopende opdrachten tot een goed einde te brengen. Het wordt een race tegen de tijd, want welk team slaagt er als eerste in De Schat van Lange Wapper terug te vinden?

U kunt het stadsspel helemaal zelf organiseren met een handig "doe-het-zelf pakket"... of u kunt samen met ons en met een professionele spelleider op schattenjacht trekken van het Centraal Station in Antwerpen, tot de Grote Markt...


Willem Wappers (1881-1929) was een gerespecteerd Antwerps archeoloog en heemkundige, gespecialiseerd in 'leven en werk' van de legendarische kwelgeest aan wie hij zijn naam te danken had.

Tot diep in de negentiende eeuw durfden vele Sinjoren de naam 'Lange Wapper' niet uitspreken of neerschrijven, uit angst de kwelgeest onmiddellijk te zien verschijnen om er het volgende slachtoffer van te worden. De uitverkoren plek van Lange Wapper was de Wappersbrug over de Herentalse vaart, die ondertussen allebei al lang verdwenen zijn. De vaart werd immers overwelfd en ingeschakeld in het riolenstelsel van de stad. In de vijftiende en zestiende eeuw bracht ze het zuiver water van het Schijn naar de stad, via de Rubensstraat en de Wappersstraat naar de Kammenstraat, waar het moest dienen voor de Antwerpse brouwerijen. Om het water gemakkelijk uit de vaart te kunnen ophalen, hadden de brouwers bij de Wappersbrug een soort hefboom gezet met een dwarsbalk die heen en weer kon wiegen. Het was met deze 'wapper' dat men de volle watertonnen naar boven tilde. Op een kwade dag werd de wapper gesloopt en sindsdien begon de kwelgeest Lange Wapper de stad onveilig te maken.

Op dat ogenblik waren er nog een boel kwelgeesten of waterduivels actief in Antwerpen. Ze huisden in de Lindebosjes bij het Vleminckxveld, achter de Kammenstraat. Dit duivelsgebroed maakte het zo bont dat het kapittel van de Onze Lieve Vrouwekerk zich verplicht zag in processie naar de Lindebosjes te trekken om de kwade geesten te bezweren. Jammer genoeg vergat men daarbij de naam van Lange Wapper te noemen, zodat hij gedurende de volgende eeuwen ongestoord zijn schelmenstreken kon blijven uithalen.

Gewoonlijk was het zo dat Lange Wapper bij valavond uit een of andere rui kwam gekropen, om zich dan in de gedaante van een kind, een grijsaard of een dier in de stad te wagen. Van de Wappersbrug slenterde hij door de nauwe en slechtverlichte steegjes langs de Meir, het Sint Andrieskwartier, het Groen Kerkhof (zoals de Groenplaats vroeger werd genoemd), de Suikerrui of het Vleeshuis. Wanneer hij 's avonds bij storm en regenweer geen levende ziel op straat vond, dan drong hij een kroeg of zelfs een woonkamer binnen. Al moet het gezegd worden dat Lange Wapper het bij voorkeur gemunt had op dieven, rabauwen en dronkelappen - gespuis, kortom. Toch zou ook de grote Vlaamse schrijver Hendrik Conscience kennis gemaakt hebben met de kwelduivel.

Toen brak de Eerste Wereldoorlog uit en een van de ontelbaar vele slachtoffers was Lange Wapper. Willem Wappers citeert een theorie die stelt dat de brave Antwerpenaren door de verschrikkingen van de Grote Oorlog hun geloof in de kwelgeest verloren. Mythische wezens als Lange Wapper leven nu eenmaal van het geloof in hun bestaan; verliezen de mensen dat geloof, dan verliezen zij ook het 'leven' zoals wij dat kennen, en worden zij in een soort winterslaap gedompeld.

Maar misschien kan er ook iets anders aan de hand geweest zijn. Op zeker ogenblik hadden de Antwerpenaren immers ontdekt dat Lange Wapper een trawant van de Duivel was en bevelen van Lucifer in eigen persoon ontving. Er bestond bijgevolg maar één middel om met de kwelduivel af te rekenen: zich onder de bescherming stellen van een heiligenbeeld, liefst dat van Onze Lieve Vrouw. Aan de Wapperbrug plaatste men het beeld van de Heilige Jozef, op de Suikerrui dat van de Heilige Joannes Nepomucenus, en toen die naar behoren bleken te werken, verschenen er op alle straathoeken van Antwerpen Mariabeelden.

Willem Wappers stelde zich in vele lijvige studies telkens weer de vraag hoe het mogelijk was, dat de legendarische figuur van Lange Wapper van de zestiende tot ver in de negentiende eeuw een waar terreurbewind kon vestigen in Antwerpen. Hij formuleerde ook zelf een aantal antwoorden.

Zo wees Willem Wappers erop dat het grondgebied van de stad toen veel kleiner was. Stenen muren met aarden wallen en daarachter een diep water (vest) liepen van de Schelde langs de Brouwersvliet, de Leeuwenrui, de Ankerrui, de Paardenmarkt, de Italiëlei, de Kronenburgstraat en de Scheldestraat naar de Schelde. Door een zevental poorten kon men in de stad komen. Ook langs de Schelde zelf was er een muur gebouwd, waarin poorten waren uitgespaard die toegang verleenden tot de smalle kanalen, ruien en vlieten waar kleine boten hun koopwaar kwamen laden en lossen. Zelfs de Meir, die toen veel kleiner was, had haar open rui (met stinkend water). De Grote Markt zag er eveneens heel anders uit: tot in 1561, toen met de bouw van het huidige stadhuis werd gestart, stond er een klein bouwvallig gothisch stadhuis en waren de huizen opgetrokken in hout. Van het Steen waren alleen de gevel met de erker van het oude woonhuis in de Steenstraat zichtbaar, terwijl de huidige ingangspoort die straat overbrugde. Pas in 1882 werden de huisjes van de Steenstraat en de Gevangenisstraat gesloopt en werd het Steen gerestaureerd.

De straatverlichting stelde in de gloriejaren van Lange Wapper niet veel voor. In de belangrijkste straten hing er op de hoek een oliepitje in een lantaarn, en dat was het. 'Elcke poorter, zig na taptoetijdt op strate begevende' moest een brandende lantaarn bij zich dragen, of hij werd als een rabauw beschouwd. Al het onheil waar de gewone mens - die nauwelijks onderwijs had genoten - geen verklaring voor vond, werd toegeschreven aan de duistere machten en krachten van duivels en andere boze geesten. Bij valavond, in het halfduister, namen mensen en voorwerpen andere - vaak lange, want uitgerekte - vormen aan dan ze in de werkelijkheid van een klaarlichte dag hadden. Het hoeft dan ook geen verwondering te wekken dat het bijgeloof welig tierde in de naïeve verbeelding van het volk. Nachtelijke overvallen op eerzame lui, ongevallen met dronkelappen, de schaduwen van in de wind heen en weer bewegende bomen... Lange Wapper was overal.

Tot zijn verbijstering merkte de archeoloog en heemkundige Willem Wappers dat de verschrikkingen van de Grote Oorlog zijn stadsgenoten niet meteen hadden bekeerd tot betere mensen. De Spaanse Griep maakte in 1919 heel wat slachtoffers, vooral onder het arme en ondervoede volk. Zijn rechtvaardigheidsgevoel kwam tegen zoveel onrecht in opstand. Onder de schuilnaam van de legendarische kwelgeest die hij zo lang had bestudeerd en van wie zijn officiële naam toch al een echo was, ging Willem Wappers op pad om - als een moderne Robin Hood - te stelen van de rijken en te geven aan de armen. Gedurende de 'roaring twenties' werd de reeds dood gewaande Lange Wapper opnieuw een begrip in Antwerpen, maar dan uitsluitend als kwelgeest van de rijke burgerij. De beruchte gentleman-gangster, de grootste dief en inbreker die de Scheldestad ooit gekend heeft, bleek onvatbaar te zijn en bleef de politie voor steeds nieuwe raadsels stellen. Omtrent zijn identiteit tastten de gerechtelijke instanties volkomen in het duister.

Nadat Willem Wappers op 17 februari 1929 schielijk was overleden ten gevolge van een hartstilstand, staakte de criminele Lange Wapper eveneens al zijn activiteiten - maar nog steeds was er niemand die een verband legde tussen de sympathieke schelm van de Scheldestad en de weliswaar excentrieke, maar alom gerespecteerde archeoloog en heemkundige. Het testament van Willem Wappers bracht daar verandering in. Het was geheel en al opgesteld in de lijn van zijn toch wat zonderlinge levenswandel en het bevatte 'een addendum', in de vorm van een bruine omslag, die pas op de eerstvolgende eerste april geopend en bekend gemaakt mocht worden.

Toen de 'buitengewone' clausule op 1 april 1929 inderdaad werd nagevolgd en de omslag werd ontsloten, bleek die niet alleen een vrij omvangrijk dossier, maar ook dit tegelijk mysterieuze en schokkende briefje te bevatten:

Ondergetekende Willem Wappers verklaart hierbij dat hij en niemand anders weet waar zich de nog niet onder de armen van Antwerpen verdeelde buit van Lange Wapper bevindt. Deze 'Schat van Lange Wapper' zal te beurt vallen aan hij of zij die ze verdient!

Sinds 1 april 1929 zijn tientallen onderzoekers, schattenjagers, amateur-detectives en speurneuzen, met de elementen uit het dossier in de hand, op zoek gegaan naar het door Lange Wapper bij elkaar gestolen Fortuin van Antwerpen - maar blijkbaar heeft tot dusver niemand de schat verdiend. Vandaar dat wij nu voor het eerst een grootscheepse en georganiseerde poging ondernemen om de Schat van Lange Wapper alsnog op te sporen, door de documenten aangetroffen in de nalatenschap van Willem Wappers ook voor het eerst ter beschikking te stellen van een zo breed mogelijk publiek.

Dat het Fortuin u eindelijke moge toelachen!

Patrick Bernauw,
Executeur Testamentair



Geïnteresseerd? Klik hier en/of vraag hier vrijblijvend een offerte aan!



8.12.08

Stadsspel/Schattenjacht in Belgisch of Nederlands Limburg: De Buit van de Bokkenrijders!

Op basis van cryptische aanwijzingen en een schatkaart, is de professionele schattenjager Hilaire de Saint-Médard er tijdens de jaren twintig van de vorige eeuw in geslaagd de legendarische schat van de achttiende eeuwse Limburgse roversbende De Bokkenrijders op het spoor te komen. Deze "Indiana Jones" van eigen bodem is er evenwel niet meer in geslaagd "De Buit van de Bokkenrijders" ook te bergen, omdat hij plotseling overleed. Sommigen beweren zelfs dat Hilaire de Saint-Médard vermoord werd...

Hoe dan ook, na driekwart eeuw vruchteloos speurwerk, stellen zijn erfgenamen de informatie die Hilaire de Saint-Médard verzameld heeft, eindelijk ter beschikking van het grote publiek. Met andere woorden: van u dus. Misschien slaagt uw team er wel in de legendarische en fabuleuze Schat van de Bokkenrijders te vinden, waarna uiteraard een percentage aan de erfgenamen dient afgestaan te worden!

Deze ludieke schattenjacht kan in de vorm van een stadsspel in elke stad in Belgisch of Nederlands Limburg georganiseerd worden, met een voorkeur voor Maaseik, Tongeren, Hasselt, Maastricht of Valkenburg. Ergens in de Limburgse stad van uw keuze Tongeren ligt de Schat van de Bokkenrijders verborgen, op een plek die alleen kan gevonden worden door wie erin slaagt de raadsels te ontraadselen, de codes te kraken en diverse opdrachten - ook van ludieke aard - tot een goed einde te brengen. Het wordt een race tegen de tijd... Welk team slaagt als eerste in de opdracht?

7.12.08

Luister hier naar: "Ballade om Genade" (tekst: François Villon & Patrick Bernauw - muziek: Fernand Bernauw - zang: Yves Bondue)

Kwajongens en kwezels

In korsetten met baleinen,

Uilenspiegels, ezels,

En van die extra fijne

Meisjes met slanke lijnen

Op wie ‘k was uitgekeken

Zal ik om genade smeken.


Maar niet die laffe luizige hond,

Hij wilde ze allemaal breken,

Al mijn botten en mijn poten,

Hij stampte me in mijn kloten.

Voor mijn part in reet of kont

Kan hij zijn genade steken.

Door hem zit ik nu in de stront,

‘k Was er bijna aan bezweken!


De wijzen en de zotten,

De manken en de schelen,

Hottentotten, Schotten,

Intellectuelen

Die mij gingen vervelen,

De torren en de teken

Wil ik om genade smeken.


Maar niet die laffe luizige hond,

Ik zal ze allemaal breken,

Al zijn botten en zijn poten

Met stampen in zijn kloten.

Voor mijn part in reet of kont

Kan hij zijn genade steken,

En als hij dan zit in de stront

Zal hij om genade smeken!


Zingende marskramers,

En wie mij terugfloten

Uit de slaapkamers

Van hun echtgenote,

En al mijn landgenoten,

Ook die uit verre streken

Wil ik om genade smeken.


Maar niet die vieze vunzige rat,

Ik zal ze allemaal breken,

Al zijn botten en zijn poten

Met stampen in zijn kloten.

Voor mijn part in reet of gat

Kan hij zijn genade steken.

Als hij dan zit waar ik ooit zat

Zal hij om genade smeken!


5.12.08

Raadselachtig Vlaanderen # 2

Wij zoeken een Vlaamse stad, en in die Vlaamse stad de naam van een gebouw:

Heren bedrogen, muren doorzogen,
Wiens dochter ik was, diens moeder werd ik.

De oplossing vind je met een klik op de titel.

4.12.08

WebContent?


U hebt een eigen zaak of u oefent een vrij beroep uit, u bent een 'kleine' zelfstandige of u staat aan het hoofd van een KMO en u wilt ook op het wereldwijde web vertegenwoordigd zijn met uw zaak, uw bedrijf, uw onderneming. In deze tijden van crisis kunt u voor de 'klassieke' publiciteit in kranten en tijdschriften, op uw locale radio of televisie steeds moeilijker een budget vrij maken, en over het effect ervan hebt u zo uw twijfels. Uw aanwezigheid op het internet is dan ook een must.

Steeds meer mensen zoeken steeds vaker allerlei informatie 'online'; de budgetten die besteed worden aan 'online' publiciteit worden ook steeds groter. En daar zijn goeie redenen voor: reclame op het web rendeert en is 'meetbaar'. U weet exact hoeveel u betaalt voor een klik op uw Google advertentie die naar uw website leidt. Maar het wordt helemaal mooi als u zelfs niet hoeft te betalen voor Google advertenties die naar uw website leiden en toch makkelijk gevonden wordt op het web. En het wordt nog mooier als u zelfs voor die makkelijk te vinden en druk bezochte website nauwelijks wat hoeft te betalen.

De webspecialisten gebruiken graag en veel dure Engelse vaktermen. U begrijpt die niet. Wel, dat doen wij ook niet. Wij hanteren slechts een enkel Engels sleutelwoord: 'WebContent' - en dat kunt u dan nog perfect in het Nederlands interpreteren ook!

Laten we het eerst even over het Engelse 'content' - of 'inhoud' - hebben. Die is inderdaad heel belangrijk: mensen zoeken informatie (= content) op het web, en als uw website die informatie aanbiedt, wordt hij door een zoekmachine gevonden, op voorwaarde dat voldoende andere sites een link naar uw website hebben (want anders denkt Google dat u niet echt bestaat en neemt hij uw website niet op in de zoekresultaten). Hoe meer 'content', hoe vaker en hoe makkelijker u gevonden zult worden en hoe meer sites naar uw website linken, hoe hoger uw website zal opduiken in de Google resultaten. Met als gevolg dat uw 'publiek' opnieuw groter zal worden. Een sneeuwbaleffect, inderdaad.

Zo simpel is het. Echt.

Bied zoveel mogelijk 'inhoud' aan en zorg ervoor dat zoveel mogelijk andere sites een link hebben naar uw site. Die 'inhoud' hoeft niet noodzakelijk over uw eigen produkt te gaan of de dienst die u aanbiedt; publiceer enkele 'fun pagina's' op uw website, met grappige raadsels of spannende spelletjes. Zo zullen meer mensen uw website vinden en er ook meer tijd doorbrengen en tegelijk krijgen ze uiteraard ook uw boodschap, uw produkt, uw dienst onder ogen en scoort uw website beter in de zoekresultaten!

Laten we het dan nu nog even over de Vlaamse betekenis van ons sleutelwoord 'content' hebben. Bent u tevreden over uw website? Wordt uw site makkelijk gevonden? Door veel bezoekers? Vindt u dat uw site, louter als middel tot publiciteit en promotie, voldoende rendeert? Misschien is uw antwoord telkens 'ja', en dan hoeft u niet verder te lezen. Misschien is uw antwoord 'ja, maar' -

Bijvoorbeeld:

- 'Ja, maar ik word alleen gevonden als je mijn domeinnaam intikt.'

- Of: 'Ja, maar dat kost allemaal toch ook wel veel geld.'

Als uw antwoord 'ja, maar' is dan zouden wij u zeker aanraden toch nog even verder te lezen. Klik op de titel van dit artikel en je bent meteen waar je wezen moet!

3.12.08

De 7 Stappen Mystery Babe Quiz: hoeveel stappen heb jij nodig om de Mystery Babe te ontsluieren?



1. Onze Mystery Babe maakt het je gemakkelijk om alle belangrijke musea en culturele attracties van de stad te bezoeken. Je kunt dan ook echt wel iets serieus over haar zeggen, dit bijvoorbeeld.

2. Er wordt nogal wat over haar geroddeld in de gespecialiseerde pers en in andere vakbladen.

3. Ene C. Jordan nam een foto van haar boot en publiceerde die in dit artikel: More High Jinks on the High Seas (het is de tweede van boven).

4. Geniet van haar klassieke keuken of van een cocktail in haar bar naar Engels model.

5. Ze heeft overal draadloos internet.

6. Je vindt haar in de schaduw van de Eiffeltoren.

7. Als je 't nu nog niet weet, vind je hier het antwoord.

2.12.08

Klik hier en luister naar "Isabel Danst" - tekst & gezongen door Patrick Bernauw / muziek: Fernand Bernauw

En Isabel danst graag zo traag...

En Isabel danst heel erg graag zo zeer traag...

En Isabel danst héél erg traag...

En Isabel danst zo graag.


En Isabel danst heel snel en het vel

van Isabel glanst zo fel en stel

dat zij de Duivel kreeg als gezel

dan danste ze hem naar de hel!


Isabel danst en wie danst aan haar zij?

Een jongeman in zeer zwarte kledij.

‘Mag ik van jou een laatste wals?’

Zijn stem klinkt tamelijk vals.


Met ogen zo koud als de maan

kijkt hij Isabel dwingend aan.

Zij kennen geen vreugde, verdriet -

een hart bezit hij niet.


Hij neemt Isabel bij de hand,

hij danst zo galant en charmant,

uit de vloer slaan vlammen op.

Isabel roept: ‘Stop!’


Maar de Duivel danst heel graag zo traag...

Ja de Duivel danst heel erg graag zo zeer traag...

Ah de Duivel danst héél erg traag...

De Duivel danst zo graag.


En de Duivel danst met Isabel.

‘Liefje, ik dans met jou naar de hel!

Een muur van vuur in ons spoor...

Kom wij dansen daar nu door!’


En de Duivel danst met Isabel,

en zijn vel glanst fel en Isabel

danst met de Duivel als gezel,

danst met hem naar de hel!

Luisterboeken Podcast