26.2.15

Uitgeverij Elmar ontkent dat ze op eigen site beloning van $25.000 uitlooft voor Nazi Schat


Volgens Ysa Pastora  dient de donderdag om wie de mensen bedondert op zijn donder te geven... en dat is exact wat vandaag gebeurde.


Enkele jaren geleden publiceerde de Nederlandse schrijver, fotograaf en “onderzoeksjournalist” Karl Hammer een geruchtmakend “non-fictie” boek getiteld De tranen van de wolf. Een gecodeerde partituur die hij in handen had gekregen, zou naar de bergplaats van een belangrijke “nazi schat” leiden, met o.a. persoonlijke diamanten van Hitler. Er werd door zijn uitgeverij Elmar of door hem zelf, dat was niet zo duidelijk, een beloning uitgeloofd voor wie de code kon breken. Naar aanleiding van een regelrechte hype, vooral in Nederland, te vergelijken met onze Rechtvaardige Rechters gekte, en de publicatie van Gezocht: Codebrekers (hetzelfde boek maar met een andere titel), werd de beloning zelfs verhoogd tot $25.000. Een aantal opgravingen in het Beierse Mittenwald leidden tot niets, en het werd stil rond de Nazi Schat.



Enkele weken geleden werd ik, als auteur van historische “faction” thrillers, gecontacteerd door ene Ysa Pastora – zij gaf zelf aan dat zij opereert onder pseudoniem. Pastora beheerst onze taal niet voldoende en zocht een redacteur en “een spreekbuis”. Zij beweert de code te hebben gebroken, en de informatie die ze mij reeds bezorgde, is op zijn minst veelbelovend. Maar wat meer is: Pastora richtte zich ook tot uitgeverij Elmar, met de vraag naar meer informatie over de beloning van 25.000 dollar, waar de uitgeverij nog steeds mee uitpakt. Pastora ontving nu een email, waarin gesteld wordt dat “de termijn van de actie ten einde” is en “het voorstel is ingetrokken”. Dit dus in flagrante tegenstelling tot wat op de site van Elmar te lezen staat. Eén en ander kunt je meer gedetailleerd nalezen op www.rauna.eu.


Ik weet het… dit lijkt verdacht sterk op een “historische faction thriller” – alleen kun je alles wat op de site te lezen staat ook makkelijk verifiëren, en heb ik het screenshot of de desbetreffende webpagina van uitgeverij Elmar niet verzonnen: 






18.2.15

De Eerste Brief van Ysa Pastora

Een maand geleden, op zaterdag 17 januari 2015, vond ik in mijn brievenbus onderstaande brief in een blanco omslag:


Ik heb, zoals Ysa Pastora het mij zo vriendelijk vroeg, een website geopend: www.rauna.eu  - en daarna inderdaad ook verdere instructies gekregen. De eerste resultaten zijn al te lezen op de website.

Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Transcriptie van de Eerste Brief van Ysa Pastora:


Beste meneer Bernauw,
Bent u in principe geïnteresseerd om de hamer van Thor als een boemerang te doen terugkeren naar de persoon die slingerde? Ik neem contact met u, omdat u in het verleden reeds wilde schillen een appel met KT. En ook omdat ik geen schrijver ben, en niet genoeg uw taal ken om een boek te schrijven over hoe ik de code brak. En daarbij hete wolventranen weende.

Wilt u meer horen van mij, wees dan zo vriendelijk te openen de website www.rauna.eu als: "Rauna, de Quest van Ysabella Hannah Geertruida Pastora". En dat materiaal hier te posten:

(QR-Codes)

U zult vervolgens op het juiste moment verdere instructies krijgen.
Met vriendelijke groet,

Ysa Pastora



11.2.15

Wat nu weer?!



Dezer dagen ben ik druk bezig met het schrijven van een cursus Scenario Schrijven voor het Centrum voor Avondonderwijs en het Centrum voor Afstandsonderwijs, die beide voor het gemak afgekort worden tot CVA. Ik geef daar al Creatief Schrijven; in maart start in Gent een nieuwe module. In het kader van de cursus Scenario Schrijven ben ik nog even op zolder gaan rommelen, in mijn documentatie van de jongerensoap Wat nu weer?! waaraan ik in de jaren 90 van vorig millennium met veel plezier heb meegewerkt. A trip down memory lane...



Wat nu weer?!  was een Vlaamse jongerensoap die van 1995 tot 1998 tijdens de zomermaanden liep op VTM en Kanaal 2. Gedurende het eerste seizoen was de serie losjes gebaseerd op het Franse Hélène et les garçons en vormde een subtropisch zwembad de voornaamste arena. Er kwam heel wat kritiek op de acteerprestaties en de dialogen, het was niet meer dan een “badpakkendéfilé”, enz… Vanaf het tweede seizoen werd dan ook een collectief scenaristen (de toenmalige Scriptomanen) aangetrokken om de serie naar een hoger niveau te tillen, zodat er in totaal 4 seizoenen zouden opgenomen worden. 

Seizoen 2 tot en met 4 telden telkens 65 afleveringen, verspreid over 13 weken. Er speelden heel wat bekende acteurs en actrices mee in Wat nu weer?! en vele jongeren zouden later ook uitgroeien tot vaste waarden (Gunther De Baetselier, Chadia Cambie, Geena Lisa, Sandrine André, Robbie Cleiren, Peter Thyssen,…). Voor Scriptomanen Guy Didelez, Paul Coppens, Luc Schoonjans en mijzelf was dit ook onze eerste grote scenario-opdracht. Guy en ik zetten voor seizoen 2 samen met Jan De Vuyst en creative director Peter Simons de grote lijnen van het seizoen uit; voor seizoen 3 en 4 waren Guy en ik de “hoofdschrijvers” van de reeks, in nauwe samenwerking met Peter Simons.

In een presentatie omschreven we de soap destijds als een serie die “zowel jongeren als volwassenen moet aanspreken. In iedere aflevering wordt er op diverse niveau’s gewerkt: spanning, amoureuze verwikkelingen en relaties, ouderproblemen en puberkrampen. Om dit waar te maken wordt er via enquêtes gepeild naar de thema’s die jongeren graag behandeld zouden zien; zo komen onderwerpen als incest, drugs en vrouwenhandel aan bod, naast lichtere thema’s als muziek, verliefdheid en motoren. Wat nu weer?! is geen klassieke dertiendelige reeks, evenmin een eeuwig doorlopende soap, maar is puur op zomerformaat gesneden: dagelijks een aflevering in de maanden juni, juli en augustus.”

Wat nu weer?! werd aan een zeer hoog tempo ingeblikt: elke dag een aflevering. De meeste opnames vonden plaats in de studio, het aantal buitenopnames moest beperkt gehouden worden. We konden de jongeren uit de serie dan ook kwijt in “vaste locaties” als het subtropisch zwemparadijs met cafetaria waar het allemaal begonnen was, maar ook een fitness, een vrije radio, een tot knusse woonruimte omgeturnde oude cinemazaal van een excentrieke opa. Het snelle, trendy leventje van de personages vertaalde zich niet alleen in hun aankleding, maar ook in de decors, de muzikale ondersteuning (met speciaal voor de serie geschreven nummers), het filmische “up to date” karakter van de reeks, enz…
De personages maakten maakten in de loop van vier reeksen, uitgezonden in een periode van vier jaar, en in totaal 240 afleveringen, een hele evolutie door. Eerste liefdes, maar ook heuse liefdesintriges. Slechte schoolrapporten, maar ook carrièrekeuzes en eerste stappen in het beroepsleven. De dualiteit van experimenteren met nieuwe, opwindende sensaties en verboden genoegens, gekoppeld aan een dwingende lichaamscultuur.


Een eerste brainstorm had altijd met de belevenissen van de personages te maken die het seizoen zouden bepalen. Vervolgens namen we er een rol behangpapier bij, waar van boven naar onder de namen van de personages kwamen te staan, en van links naar rechts de 5 afleveringen van een week. Iedere week kreeg zijn eigen rol. In verschillende kleurtjes – om de diverse verhaallijnen weer te geven – begonnen we vervolgens “storylines” uit te zetten. Wekenlang deden we niets anders dan babbelen, discussiëren en verwikkelingen bedenken rond de personages, en dat op deze zeer ambachtelijke maar ook zeer overzichtelijke wijze noteren. 



Daarna werd de “bijbel” van de serie geschreven, ook wel “de roman” genoemd, waarin de verhaallijnen van de rollen behangpapier werden gebundeld in een soort “leesboek”, samen met een uitgebreide beschrijving van alle personages en hun backstyory. 

Betty Joy "is door omstandigheden in deze serie beland, 
maar hoort eigenlijk thuis in een ander circuit".

In deze bijbel werd ook een step outline opgenomen van elke aflevering: een beknopte samenvatting in proza van de belangrijkste scènes.  Vervolgens werden de step outlines uitgewerkt tot een scenische synopsis. 

Step outline met feedback: "Jacques" wordt ontdekt als "bigamist"!

Pas daarna werd een ploeg scenaristen ingeschakeld, die behoorde tot het collectief de Scriptomanen, om iedere scenische synopsis om te zetten in een heus scenario. 

 

Bij iedere nieuwe stap werd teruggekoppeld naar de creative director die gedurende het volledige schrijfproces feedback bleef geven. 


Al die feedback verliep toen overigens nog, in die lang vervlogen pré-mail tijden, via de fax...

Luisterboeken Podcast