Wist je dat er zich aan de grens van Erembodegem met Affligem een soort Bermuda Driehoek bevindt, waar allerlei bovennatuurlijke fenomenen plaatsvinden die onder meer veroorzaakt worden door de nabijheid van een Galgenberg en een Duivelsput?
Patrick Bernauw woont op de spreekwoordelijke boogscheut van beide… en zij spelen dan ook een belangrijke rol in vele van Vlaamse Filmpjes én zijn boeken, zoals het recente Van Galgenberg tot Duivelsput. Een en ander heeft te maken met de abdij van Affligem en met een toegang tot de vierde dimensie ook waar o.a. de tijd wordt opgeheven (meer bepaald bij de Kluiskapel).
Patrick laat zich bijstaan door de Storytellers, een muzikaal ensemble van cursisten uit zijn schrijversklas aan de Academie voor Podiumkunsten in Aalst: Wieland Heymans (gitaar), An Staels en Veerle Van Vaerenbergh (zang), Isabelle Tolleneer (vertelling/dans). Zij schreven een boek “Sagen en Legenden uit het Denderland” en zullen een en ander illustreren… met muziek, zang & dans!
De Tafel van Elise, Erembodegem-Dorp 39. Zondag 8 september: deuren 19u - voorstelling 19u30. Inkom : 6 euro Reserveren is noodzakelijk op 053 21 62 66 of info@detafelvanelise.be
Storytellers Aalst
Sagen en legenden uit het Denderland
Collectief eindwerk van de schrijfklas van Patrick Bernauw, met werk van Nele Bruynooghe, Wannes De Craene, Claire De Lombaert, Glenn Govaert, Wieland Heymans, Marc Lonneville, An Staels, Isabelle Tolleneer, Yoline Van De Keere, Veerle Van Vaerenbergh.
In Mechelen gaan de lessen door, iedere maandag van 18 tot 21 uur (of van 10 tot 13 uur bij collega Nicole Persy), in het prachtige kader van het Predikheren, de gloednieuwe bibliotheek.
In Aalst wonen bibliotheek en academie al sinds juni 2018 samen onder dat ene prachtige dak van Utopia, en gaan de lessen door op woensdag (van 17.30 tot 19.30 uur of van 19.30 tot 21.30 uur)en op één zaterdagnamiddag in de maand.
Een
schooljaar lang zijn we in de weer, en heb je zin in het volledige traject, dan ben je drie jaar
bezig. We verdiepen ons in alles wat met het schrijven
van proza, poëzie of drama te maken heeft. We leren dat schrijven niet enkel
een kwestie van inspiratie is, maar – en zelfs vooral – van transpiratie. Van
schrijven en herschrijven, van schrijven en schrappen. Tot overblijft wat nodig
is, sterk gefundeerd, stevig gestructureerd. Gebald én gelaagd. Gevleugeld én
gegrond.
Teksten worden gewikt en gewogen, gekneed en besproken. We stellen
prangende vragen, als daar zijn:
- Welke technieken zorgen ervoor dat de lezer je
tekst ‘meeslepend’ zal noemen?
- Waarom is het zo belangrijk je protagonist te kennen en
te weten wat zijn/haar dramatisch doel is?
- Wat bedoelt men met: ‘Show! Don’t tell!’
De cursus “schrijven” is ook een cursus diefstal. Is bij je
collega’s én bij Bekende Schrijvers leren zien wat jij zelf kunt gebruiken, en
zo je eigen inhoud een eigen vorm geven.
We werken samen aan een collectief
eindwerk, maar ook jouw hoogstpersoonlijk project maken we concreet in een heus
boek, een podcast, een videoclip, een toneelstuk…
Huiswerk? Natuurlijk: lezen
én schrijven. Fanatiek. Elke week opnieuw. Want “schrijver” word je door te
schrijven, een waarheid als een koe van een goed jaar.
Een recensie schrijven over een werkstuk dat door een vriend werd gemaakt, hoe doe je dat? Vind je 't maar zozo, bedekken met de mantel der stilte? En anders... gewoon zeggen wat j'ervan denkt? Ook als men er je mogelijk van gaat verdenken positief vooringenomen te zijn, omdat je zo uitbundig de loftrompet steekt?
Awel ja, zie, dan zijn we daar direct vanaf. Met Marc Borms, ook uit Erembodegem, sta ik al meer dan dertig jaar op vriendschappelijke voet, we werkten al ongeveer de helft van die periode redelijk nauw samen rond allerlei projecten - de reeks stadsspelen-in-fotoboeken Mysterieus België is daar wellicht het belangrijkste van - en met Scars heeft hij een album gemaakt dat ik persoonlijk een klein meesterwerkje vind. Aangezien ik geen andere persoonlijke mening heb dan de mijne, zul je het daarmee moeten stellen.
En zo klein vind ik dat meesterwerkje nu ook weer niet, want in een eerste reactie vergeleek ik Scars met de sobere bijna-solo albums van Bruce Springsteen - vooral dan The Ghost of Tom Joad, Devils & Dust, zelfs Nebraska - en wie mij ook maar een béétje kent, weet dat er daarna geen trap van vergelijking meer komt.
Het heeft met de onbetwistbarestorytelling kwaliteiten van Marc te maken, een schrijver is daar gevoelig voor. Luister bijvoorbeeld naar de opener, The ballad of Ella Mae Ford, waarin ie zo ongeveer de geschiedenis van de Afro-Amerikaanse burgerrechtenbeweging vertelt, en waarin iconische namen figureren als Emmet Till,Medgar (Evers),Selma - en 'strange fruit hanging from the trees, burning crosses in the dark'. Het geeft mij nog altijd de shivers.
Dit album van een witte zanger-muzikant klinkt dan ook heel zwart, en zeer on-Erembodegems - Scars klinkt meer als iets dat je associeert met de Mississippi Delta, met New Orleans, 'Muddy's land' (in Bear Lake Road). Als Marc zingt (in The ballroom of your mind) 'So when I have to leave this place, / Rest my body in Mississippi'- dan geloof je hem. Hij is er vaak genoeg geweest, doorgaans samen met broer Luc (die uiteraard mondharmonica speelt op het album), onlangs nog samen met hun Moemoe - ze vierde daar haar 84ste verjaardag -, hij treedt er ook op en heeft er - ook al eens samen met Luc - een paar boeken over geschreven.
When it snows is nog zo'n kortverhaal-in-liedjesformaat, een muzikale snapshot in woorden - over ene Lewis en zijn eenzame gevecht met de sneeuw... alleen komt het woord ('eenzaamheid') niet voor in het verhaal. En toch gaat het daar de hele tijd over, tot en met in die verkillende punchline: 'He's tired and cold, and broken down, and all that's left is pain / When it snows / And no one knows.' - Als ik ooit in de les creatief schrijven het begrip 'subtekst' wil toelichten, kan ik dit liedje gebruiken, Marc.
De liner notes en de titel van het album laten er geen twijfel over bestaan: dit zijn liedjes die gemaakt moesten worden, na 'a very emotional but special year in my life'. Nogal wat kunst ontstaat uit een therapeutische behoefte, maar de kunst is om het persoonlijke te verheffen tot iets universeels, dat voor iedereen herkenbaar is, waarin elke consument van het kunstwerk in kwestie zijn of haar eigen verhaal terug kan vinden. Ik ken de autobiografische achtergronden van From the inside, maar de tekst kan het stellen zonder de anekdote, en dan doet het er niet meer toe of wat verteld wordt een fictie is of 'waargebeurd'. Goeie teksten maken hun eigen werkelijkheid, in het hoofd en in het hart van wie de woorden leest of hoort.
Marc schrijft kortverhalen, gaat soms heel filmisch te werk, kiest dan weer voor de poëzie - het loutere beschrijven van situaties, al dan niet in metaforen... zoals in When my sun goes down, Mermaid moonshine of Leave the light on. De anekdotische inspiratie, de 'you' in When my sun goes down ... je mag het allemaal zelf invullen. Less is more, Marc laat veel weg - en zo krijgt de verbeelding van de luisteraar vrij spel.
Hetzelfde mag je zeggen over de muziek. Met Marc op akoestische gitaar, Luc op mondharmonica, Nils De Caster op 'violin, mandolin & lapsteel' en Jack Thysen op drie soorten bas krijg je een behoorlijk beperkte instrumentatie. Een minimale muzikale input... met een maximale output. Want wat Luc, Nils en Jack toevoegen qua sferen en accenten komt telkens volop tot zijn recht, verdrinkt niet in een 'wall of sound', pakt je - hoe ingetogen ook - direct bij je nekvel, zet de scènes die geschilderd worden in een gedempt licht, zorgt ervoor dat de woorden nog intenser binnen komen door als het ware een emotioneel kader te scheppen.
Het resultaat? Instant kippenvel.
Scars is een klein meesterwerkje uit de Mississippi Delta, van Marc Borms uit Erembodegem. Zeg dat een andere gast uit Erembodegem het gezegd heeft. En zeg het vooral voort!
Naam
& adres meegeven! Hij geeft je dan een rekeningnummer door waarop je kunt betalen; de cd wordt opgestuurd na betaling. Afhalen aan huis kan ook.
Kostprijs 15€ en aan huis geleverd per post = 20€.
Patrick Bernauw zette singer-songwriter Marc Borms in diens huiskamer achter de micro en liet hem honderduit vertellen over de Mississippi Delta, de Afro-Amerikaanse geschiedenis en de burgerrechtenbeweging, John Hurt & John Prine, de inspiratie voor zijn songs (mermaid moonshine!), wat je zoal met je eigen biografie kunt aanvangen, hoe die liedjes werden geschreven - soms als een heus gedicht, soms als een short story... Met de nodige humor en in beschaafd Erembodegems:
