De Code Nostradamus en het Fortuin van de Bourbons

Onderstaande brief maakt deel uit van de Schattenjacht met "Nostradamus in Orval", die start met een klik op de titel!



Beste,

Ziehier een analyse van de drie kwatrijnen van Nostradamus:

Locatie 1: Te midden van de ruïnes van de oude abdij, vlakbij de kruidentuin, staat de eik waaronder Nostradamus zo graag zat tijdens zijn verblijf in Orval, en die door de bliksem werd neergeslagen.

Locatie 2: Die eik bevindt zich vlakbij een antieke grot met het opschrift D.M., dat een cryptische omschrijving zou kunnen zijn voor het graf van Bernard de Montgaillard. Nu kunnen de letters D.M. verschillende betekenissen hebben. Het hoeven niet noodzakelijk de initialen van de Montgaillard te zijn. De meest voor de hand liggende verklaring is zelfs dat D.M. staat voor "Dis Manibus". Dat is een inscriptie die men wel meer aantreft op tombes en die zoveel betekent als: "Aan de schimmen van de onderwereld".

Locatie 3: "Het geheim is opgesloten met de oplossing, zodat zij er overheen en verder gaan" verwijst opnieuw naar het graf van de Montgaillard, die begraven wilde worden "aan de voet van de trap die van de slaapzaal naar de kerk leidt, niet ver van het wijwatervat, zodat mijn broeders, of zij nu naar boven gaan of naar beneden komen, over mij heen kunnen gaan en er zo aan herinnerd worden voor mij te bidden; en ook opdat het wijwater dan vaak op mijn graf zal vallen."

Edoch, jammer genoeg, moet ik hierbij ootmoedig bekennen dat de hoofdstukken 41, 43, 45 en 46 in mijn boek fictie zijn… en dat generaal de Bouillé destijds gebruik heeft gemaakt van de Code Nostradamus om een zeer duidelijk vals spoor aan te brengen dat verwees naar de tombe van de Montgaillard. Zoals men zelf kan vaststellen in de ruïne van de oude abdij, ligt er geen puin bij de graftombe van de abt, waaronder je na wat graven een trap of zo zou kunnen vinden die toegang verleent tot een grafkelder en/of een onderaardse gang.

Komt daarbij dat Maarten, Lisa en ikzelf nu meer geïnteresseerd zijn in een kattenbelletje van 2 regels, dat werd aangetroffen tussen een editie van de Centuriën van Nostradamus, in de bibliotheek van de jonge Louis de Bouillé:

Een Gouden Vallei schittert
In de Berg van Bouillé.

Enig idee waar het Fortuin van de Bourbons zich dus wel zouden kunnen bevinden? Kom je er echt niet uit, neem dan alvast hier een kijkje!

Patrick Bernauw

Weavers Needle

De Mijn van de Hollander" is een gratis online schattenjacht, waarin jij of jouw team op zoek gaat naar de legendarische Mijn van de Hollander. De schattenjacht start hier ...

Dit zijn de feiten: Jonas Godyn is een volbloed Belg, al drinkt hij whisky als een Schot en heeft hij de zware, borstelige snor van een Mexicaan en de gelooide huid van een man die het grootste deel van zijn leven in de open lucht heeft doorgebracht, onder de blakende zon. Jonas Godyn spreekt niet, hij dondert. Jonas Godyn heeft de hele wereld rondgezworven, op jacht naar verloren schatten, maar nu lijkt hij plotseling spoorloos van de aardbol verdwenen. Wat is er met hem gebeurd?

Op de computer van Jonas Godyn werden een aantal documenten aangetroffen in een map getiteld 'Sleutels tot mijn Schatkamers'. Blijkbaar heeft Jonas Godyn de resultaten van zijn onderzoeken en expedities veilig opgeslagen op een aantal websites of blogs, waarbij de '???' telkens staan voor een cryptische boodschap, een wachtwoord zeg maar, dat ontcijferd dient te worden. Wie met andere woorden de '???' correct weet in te vullen, zal ongetwijfeld toegang krijgen tot een nieuw document, dat uiteindelijk naar een verborgen of verloren schat moet leiden.

Ga jij individueel of in team-verband de uitdaging aan? Wie/welk team slaagt er als eerste in een belangwekkende historische schat te bergen? Alleen de gedreven schattenjager, die vernuft paart aan doorzettingsvermogen, zal er uiteindelijk in slagen de schatten van Jonas Godyn op te sporen!

DE MIJN VAN DE HOLLANDER - SLEUTEL 5

Don Miguel doopte zijn goudmijn de Mina Sombrera, naar de rots in de vorm van een sombrero die dienst deed als herkenningspunt. Hij stuurde er vijftig ruiters heen, onder aanvoering van Cara del Lobo. Zeven weken later keerden ze terug met een hoeveelheid goud die meer dan 120.000 pesos waard was. Een tweede expeditie leverde ongeveer 150.000 pesos op.
Tot op dat ogenblik bevonden de Bergen van het Bijgeloof zich eigenlijk op Mexicaans grondgebied. Maar in dat jaar, 1848, werd er een verdrag getekend waarin Mexico de heilige bergen van de Indianen afstond aan de Verenigde Staten. Don Miguel, die zich altijd had beschouwd als een Mexicaan, woonde nu plotseling op Amerikaans grondgebied. Ook zijn pas ontdekte goudmijn ging over in Amerikaanse handen. 'Als we nog iets willen verdienen, mogen we geen minuut meer verliezen!' zei hij, en hij gaf al zijn mannen de opdracht hun muildieren en paarden te zadelen.
Aan het hoofd van een klein leger trok don Miguel naar de Superstition Mountains. Op de terugweg werd het konvooi overvallen door een grote groep Apachen. Slechts twee jongens die behoorden tot het persoonlijke personeel van don Miguel, overleefden de aanval. Toen de eerste pijlen neerstreken, lieten zij zich vallen achter een rotsblok. Hun schuilplaats was omgeven door dicht struikgewas. Verstijfd van angst, zagen ze hoe don Miguel, al zijn veehoeders en al zijn bedienden door de Apachen werden uitgemoord.
Een maand later bereikten de twee jongens, meer dood dan levend, de hacienda van don Miguel. Alleen vrouwen, kinderen en een handvol oude mannen waren daar achtergebleven. De jongens huiverden nog na bij de herinnering aan de Apachen, die onder het slaken van wilde kreten uitdagend met de scalpen van de goudzoekers zwaaiden. Het kostte hen dan ook geen moeite hun moeders plechtig te bezweren dat ze in hun hele leven geen voet meer in de bergen van de Dondergoden zouden zetten. Maar naarmate ze ouder werden, verbleekte het beeld van de heen en weer zwaaiende scalpen. Ze vergaten wat ze hun moeders bezworen hadden en keerden terug naar de Bergen van het Bijgeloof, en keerden nogmaals terug, en nogmaals.
Nooit slaagden ze erin de Mina Sombrera terug te vinden.
Ze waren de veertig al voorbij toen ze, samen met een compagnon, in de lente van 1876, een nieuwe poging waagden. Geen van de drie Mexicanen werd ooit levend weergezien...

Ga met Google Earth op zoek naar de Peralta Canyon en vertel ons, in graden en minuten noorderbreedte en westerlengte, waar je die gevonden hebt. We hebben een getal nodig van 9 cijfers:

http://patrickbernauw.blogspot.com/2008/12/?????????.html

Memoires van Heer Halewijn - klik hier voor het volledige PassieSpel

De map, getiteld Memoires van Heer Halewijn, bevattende een typoscript en diverse knipsels, werd door de studente Desiree D. overhandigd aan de politie, nadat zij in de nacht van zondag op maandag 25 december jongstleden in een leegstaand pand in Brugge werd aangetroffen in de aanwezigheid van het onthoofde lichaam van dhr. Hans Orff, straatzanger.

Juffrouw D. verklaarde dat de Memoires van Heer Halewijn van de hand waren van dhr. Orff en dat zij het motief vormden voor de rituele moord.

Juffrouw D. werd door de gerechtelijke instanties ontoerekeningsvatbaar verklaard en verblijft momenteel in een gesloten psychiatrische inrichting.

Van het hoofd van dhr. Orff ontbreekt tot op heden ieder spoor.

Wie was Heer Halewijn en wat heeft hij gezongen? Uit Balladenboek van dr. Tjaard W.R. de Haan, een Prisma-boek:

In een Prisma-boek met Nederlandse volksverhalen nr. 1879 heb ik het suggestieve, schetsmatige Heer Halewijn (stapstenen, geen brede geplaveide weg) in een royale prozavorm overgebracht, die zich afzet tegen Charles de Coster in zijn Légendes Flamandes, vertaald door Stijn Streuvels.

In verband daarmee meende ik de bizarre hoofdpersoon te moeten 'determineren', waardoor het verzwegene of niet-gewetene wordt ingevuld en het raadsel zijn raadselachtigheid verliest.

Zo'n van vage geheimzinnigheid ontdane parafrase kan eens te meer doen blijken, dat balladen als Heer Halewijn een onherleidbare waarde bezitten, een eigen stijl, juist door hun fragmentarische karakter.

De Ballade van Heer Halewijn

Heer Halewijn zong een liedje klein en al die dat hoorde wou bij hem zijn. Dat vernam een koningskind, die was zo schoon en zo bemind. Zij ging voor haar vader staan: 'Vader, mag ik naar Halewijn gaan?' 'Nee, dochter! Nee, gij niet! Die daar gaan, die keren niet!' Zij zette zich schrijlings op 'n ros, zingend en klingend reed zij door 't bos. Toen zij halverwege 't bos mocht zijn: daar zag zij Heer Halewijn. 'Gegroet,' zei hij, en kwam tot haar. 'Gegroet, schoon maagd, bruin ogen klaar! Vermits gij de schoonste maagd zijt, kiest dan uw dood, het is nog tijd!' 'Wel als ik dan mijn dood kiezen zal, dan kies ik nog voor het zwaard bovenal. Maar trek eerst uit uw opperkleed, want maagdenbloed dat spreidt zo breed.' Maar eer zijn kleed getogen was, zijn hoofd lag voor zijn voeten ras. Zij nam het hoofd bij het haar en waste het in een bron zo klaar. Toen zij aan haar vaders poorten kwam, blies zij de hoorn als een man. Er werd gehouden een banket. Het hoofd werd op tafel gezet.

Uit de MEMOIRES VAN HEER HALEWIJN:
EN WAT ZINGT HEER HALEWIJN?
DAT WIJ HEIDENEN ZIJN.

Dat wij door Zwarte Wouden zouden ijlen,
door Verwoeste Gewesten en woestijnen
en over Zeven Zeeën zeilen
om eindelijk aan de einder te verschijnen.

Herinner mij, zingt hij:
ik ben die antieke held.
Ik drijf jou met zinnelijk geweld
je lijf uit en buiten zinnen.

En dan weet je 't weer: jij
bent het wild dat levend wordt gevild,
benen gespreid, dijen gebenedijd
met het zaad dat niet vergaat.

En dat je mijn gravin bent geweest.
En hoe diep mijn geile gebeden
hebben gegraven in de geheime gang
van je schede.

En hoe wij ons wederzijds geraamte
hebben betast, ontlast
van schuld en schaamte.

En dat jij, blanke slavin, mij smeekte:
'Sla mij in je slavernij
en ransel mij in razernij
naakt tot op het bot
als een vertoornde god.'

Wat zingt hij?
'Herinner mij.'