Radio 1 in de knoei met wedstrijd Beste Podcast... of hoe een Muzikale UFO naar Utopia vliegt

De Muzikale UFO van Affligem, over de legende van het 'wondervogeltje', was eigenlijk mijn inzending voor de Wedstrijd Beste Podcast van Radio 1. Maar na rijp beraad heb ik de inzending teruggetrokken, uit protest, en om onderstaande drie zeer principiële redenen.

1./ Het wekt geen vertrouwen dat de deadline (17 april) en prijsuitreiking (5 mei, met live uitzending in de  stadsbibliotheek van Gent) voor een wedstrijd uitgeschreven door een Huis van Vertrouwen worden geannuleerd, gewist of verdonkeremaand (schrappen wat niet past). En dat er pas na aandringen door ondergetekende een nieuwe deadline (1 oktober), maar nog steeds geen datum of plaats van prijsuitreiking in het wedstrijdreglement, zoals gepubliceerd op de website, worden opgenomen.

2./ Het wekt evenmin vertrouwen dat een reglementair via WeTransfer ingezonden concept en MP3 niet door ditzelfde Huis van Vertrouwen worden gedownload binnen de gestelde termijn, en op die manier komen te vervallen.

3./ Het wekt ten slotte geen vertrouwen dat het drie (3) volle dagen en ettelijke mails moet duren voor er een klaar en duidelijk antwoord komt van het Huis van Vertrouwen, op de vragen die rijzen in verband met de punten 1 en 2. Er blijken uiteindelijk geen duistere machinaties mee gemoeid - een mens zou al eens wat anders durven verwachten -, maar slechts geklungel van de bovenste plank. 

Zo heeft het Huis van Vertrouwen eerst een datum en locatie voor prijsuitreiking en live uitzending vastgelegd, om pas daarna tot plaatsbezoek over te gaan en tot de conclusie te komen dat de locatie technisch niet geschikt was. Het paard achter de wagen spannen, heet dat.

Evenzo heeft het Huis van Vertrouwen de interne procedure niet gecheckt, waardoor een inzending via WeTransfer uiteindelijk in de juiste postbus moest belanden, en blijkt daar technisch eveneens een en ander misgelopen. (De te winnen Radio 1 Prijs voor de Beste Podcast bestaat, geheel tussen haakjes, uit het budget om een audioreeks te maken, maar ook uit inhoudelijke en vooral technische ondersteuning.)

Mijn vertrouwen in het Huis van Vertrouwen is hiermee danig op de proef gesteld. Ik neem genoegen met de verklaringen die ik vandaag heb gekregen, maar blijf bij het intrekken van mijn inzending en laat mijn Muzikale UFO in de gegeven omstandigheden liever zingen in de utopische contreien van de Podcast Eutopia. Ook al omdat Thomas More in het eerste deel van zijn Utopia vooral de mistoestanden van zijn tijd hekelde - en dat hoeven niet noodzakelijk altijd de grote te zijn.

Sans rancune,
Patrick Bernauw - 15/04/2016.

Stiftgedichten of blackout poetry worden door Dirk Martens en Thomas More gebruikt om utopische contacten te leggen in het hier en nu

De wereld in het algemeen en de stad Aalst in het bijzonder worden steeds nadrukkelijker opgeschrikt door manifestaties uit de vierde dimensie. Het is geen toeval dat wetenschappers in 2016, precies 500 jaar nadat Dirk Martens uit Aalst de Utopia van Thomas More op de drukpers legde, uitpakken met doorbraken die 100 jaar geleden al door Albert Einstein werden voorspeld. Ze hebben het over een 'spiegeluniversum', een 'parallel universum' waarin de tijd vanuit ons perspectief omgekeerd beweegt. En over zwaartekrachtgolven, natuurlijk.

Maar er is meer aan de hand: overal ter wereld neemt men vreemde geluiden waar, die zowel met de reeds genoemde zwaartekrachtgolven in verband worden gebracht, als met aliens, geheime militaire experimenten, de trompetten die de muren van Jericho deden instorten en zo meer. En tegelijk raken de sociale media in de ban van een '800 jaar oude GSM', een vermeende archeologische vondst die sterk doet denken aan mobiele telefoons uit de jaren 90, waarvan de toetsen tekens lijken te bevatten van de 5000 jaar oude Sumerische beschaving.

Om de synchroniciteit compleet te maken, kreeg ik de jongste weken ook 'boodschappen' door via 'channeling' - ik neem aan van Thomas More, want het gaat om Engelse 'blackout poetry'. Blijkbaar gebruiken de geesten van zowel Dirk Martens als Thomas More de 'channeling' techniek - en dan meer bepaald door middel van 'stiftgedichten' of 'blackout poetry' om zich hier en nu tot ons te richten. Het is geen toeval dat ik, net nu, de laatste hand heb gelegd aan een boekje met een essay over synchroniciteit, 'channeling via blackout poetry' en 'Eutopia', en uiteraard ook met de nodige stiftgedichten:

Via mijn contacten in occulte en esoterische cirkels, en onder auteurs van 'alternatieve geschiedenissen' of speurders naar ancient aliens, stelde ik een klein onderzoek in naar de 'vreemde geluiden' en het 800 jaar oude mobieltje. Mij werd bevestigd dat op het archeologische artefact dat zou gevonden zijn in Oostenrijk geen Sumerische schrifttekens te zien waren, maar wel symbolen die behoorden tot het Utopische Alfabet van Thomas More.

Ik kreeg zelfs zo'n UFO (= Unidentified Found Object) onder ogen. Jammer genoeg mocht ik er geen foto's van maken. Blijkbaar achtte men het interessanter een buitenaardse missing link te verzinnen, zoals ook duidelijk blijkt uit een 'debunked' filmpje, dan er More en/of Einstein bij te betrekken.

Om het brede publiek aan te sporen de uiterst merkwaardige 'berichten uit Utopia' nader te bestuderen, heb ik in onze jongste podcast aflevering, Geluiden uit het parallel universum Utopia, een aantal 'vreemde geluiden' verwerkt die al eerder door wetenschappers werden opgevangen en beschreven. Mijn vraag aan u is: mail hun officieel vastgelegde wetenschappelijke benamingen, als het even kan in de juiste volgorde, naar

eutopia@teambuildings.eu

Wie de vreemde geluiden het eerst weet te ontdekken en correct te benoemen, ontvangt een wonderbaarlijk eutopisch boekenpakket!

Zo beleefde een bewoner van Utopia meer dan 200 jaar geleden het Carnaval van Aalst

In Een magisch-realistisch avontuur in Aalst beschreef ik al hoe ik in januari 2016 een aantal 'stiftgedichten' vond, die onmiskenbaar verwezen naar de Utopia van Thomas More, die 500 jaar geleden op de drukpersen van Dirk Martens werd gelegd. Korte tijd later trof ik op dezelfde plek een tweede reeks stiftgedichten aan, die het Carnaval van Aalst als onderwerp hadden, zoals dat werd gezien door de ogen van een Utopiër, wellicht op het eind van de 18de eeuw. Terzelfdertijd ontving ik via de mail een merkwaardig filmpje, waarin de Carnavalstoet letterlijk werd gezien door de ogen van deze 'vluchteling uit Utopia'.

Het parallel universum Utopia - of Eutopia? - lijkt vanuit de vierde dimensie steeds nadrukkelijker binnen te breken in onze realiteit... Heeft het Carnaval van Aalst in 2016 alle inductiepoorten nu wijdopen gezet?  Een antwoord op deze en vele andere prangende vragen, wacht je ongetwijfeld op de Podcast (E)Utopia, wekelijks te volgen via PodOmatic of Soundcloud - schrijf je dus gauw in, het is gratis:

Je kunt de afleveringen van de Podcast hier niet alleen beluisteren, maar ook downloaden. Meer informatie, filmpjes, artwork enzovoort vind je op de website Berichten uit (E)Utopia.

Hier volgen alvast nog een paar stiftgedichten uit deze aflevering:

Dirk Martens en het Mysterie van de Sint-Martinuskerk te A.

Ik schrijf u van eene oude, vervallen Stad

waar het Bijgeloof op den troon zit en de waarlijk schoone

akelig en doodsch op de Straat gesmeeten worden

zo dat de Huizen en de Zielen zeer veel overeenkomst hebben.

Op de blog Mysterieus België kon u al drie mysterieuze "blackout poetry" teksten of "stiftgedichten" lezen, die ik begin januari heb aangetroffen in de Sint-Martinuskerk van Aalst, bij het graf en de gedenkplaat van Dirk Martens. Ik wilde daar de mysterieuze meridiaanlijn eens van naderbij bekijken, zoals ook de St. Sulpice van Parijs er één heeft, en die sinds Dan Brown zelfs een groter publiek bekend in de oren moet klinken. Groot was mijn verbazing toen ik er drie "uitgewiste" teksten aantrof, die - toevallig of niet - lijken te verwijzen naar de Utopia van Thomas More, in 2016 vijfhonderd jaar geleden van de persen van Dirk Martens gerold...

Volgens de blackouts zouden in 1787 te A. ook al eens "onder de nalatenschap van eene overledene: Brieven geschreven door eenen Vlugteling" gevonden zijn. (De naam van de vluchteling "kan gevoeglijk verzwegen worden".) Dit personage zou van Utopia naar A. gevlucht zijn en waarschuwt: "De Stad A zal mij een rijke Stof van Schrijven opleveren. Ik vind hier gebruiken en zeden, die mij verwonderen en doen lachen..." 

Op "eene doodsche achterkamer te A." zou de vluchteling uit Utopia, tevens schrijver, zijn arbeid hebben aangevat, merkwaardig genoeg "in andere kleederen vermomd en met beschilderd aangezigt". Velen gingen hem algauw haten omdat hij "de dweepzucht en de dwaasheid in zijne geschriften bespottelijk had voorgesteld". Zijn handschrift werd zelfs, "bij de plundering van den boekverkooper Spanoghe te A., als een kettersch boek plegtig verbrand."

Maar blijkbaar is de anonieme scribent uit Utopia erin geslaagd, op een of andere nog onduidelijke wijze, in ieder geval over de grenzen van tijd en ruimte heen, dit handschrift, dit ketters boek, alsnog het licht te doen zien in deze "geschrapte teksten". Terwijl ik nog druk bezig was mij af te vragen of er ooit daadwerkelijk een boekverkoper Spanoghe in Aalst geplunderd is geweest, en toen ik naar de Sint-Martinuskerk terugkeerde om foto's te nemen van het graf van Dirk Martens, trof ik er een tweede lading stiftgedichten aan, die ik bij deze graag publiceer.

Er zijn dagen dat ik geen schijn van Waarheid

in de Waereld zie, geen onderscheid

tusschen mijn tegenwoordig en mijn voorig leven.

Dat deeze Stad dien graad van Gekheid verkreegen heeft,

waarmede al haare Bewoonders bezogt zijn

en dat een langzaam werkend vergif bevat,

waardoor de Zielvermoogens verdoofd worden.

A. verbeteren en wijzer maken

wordt in den een-en-twintigsten eeuw voltooid.

Onder de straaten deezer Stad vind men

Pragtige Gebouwen en ook afzigtlijke steegen.

O! Verbeeld u een ongeschooren en ongewasschen Paruikmaker

op het Toneel te zien verschijnen

om Venus te speelen.

den tijd verdrijven

en in de Kamers der voorige eeuwen

de verrukkelijkste Oorden van de Waereld beschouwen

als een Blindeman

met open mond