Frankenstein vond geschikte hersenen in koelkast te Erembodegem!

"Frankenstein, of het geheim van SMRNTWSK" van Hugo Matthysen in de versie van Jetie+ (alle info hier!) en een regie van Patrick Bernauw is een bijzonder muzikale en ook zeer absurde komedie geworden. Verwacht u bijgevolg aan het onverwachte, aan een knettergek café chantant, aan prettig gestoord theater in de sfeer van Monty Python, aan een Veelkoppig Monster en . . . Smrntwske zwupsen!

Victor Frankenstein heeft in the middle of nowhere – het achterlijke boerengat Smrntwsk – een kasteel geërfd van zijn overgrootoom. Bij nader inzien blijkt dat een ruïne te zijn. Geld om het kasteel te saneren is er niet, maar gelukkig vindt de knecht van Frankenstein in de stoffige archieven een werkje van zijn overgrootoom Zoltan, getiteld: “Hoe maak ik een Fatsoenlijk & Hardwerkend Mens”. Frankenstein gaat aan de slag… en zorgt daarmee voor de nodige beroering onder de Smrntwske bevolking.
​
Want wat is HET, dat burgemeester Znjerp en de Gezusters Karamazow met alle mogelijke middelen proberen te verbergen ? Heeft de blinde zieneres Ilona iets gezien? Vindt de plaatselijke schone Raïsa nog een nieuwe bewonderaar, nu massamoordenaar Janosj de Pianist het tijdelijke voor het eeuwige heeft geruild ?

Al deze en nog veel meer vragen worden beantwoord op 6, 7, 12 en 13 mei... in Smrnerembodegemtwsk!

Snapshot repetitie

'toneeltongkussen voor gevorderden'

want Frankenstein is ook een romantisch drama!

Dolende Ridders... Zeg het met een bloem!

In de "ware kronieken" van de Dolende Ridders worden vooral de avonturen van enkele ridders uit de stal van Karel de Grote uit de doeken gedaan. Waarbij moet gezegd dat de meisjes en vrouwen uit zijn tijd in emancipatorisch opzicht hun tijd ver vooruit waren. Er wordt dan ook niet op een anachronisme meer of minder gekeken in deze verhalen over monsters en engelen, helden en sukkels, hemel en hel. En evenmin in de 35 cartooneske fotomontages, die als illustraties fungeren, maar doorgaans helemaal niets te maken hebben met de vertelling, tenzij dan: de absurde humor en de parodiërende stijl. Dat komt ervan als je met helden werkt als de Ridder met de Tandenstoker (of de Roze Paperclip), om nog maar te zwijgen over ene Jan Zonder Vlees. 

Karel de Grote is groot, ontzettend groot. Maar ook niet mis zijn Angoulaffre met de Gele Tanden, de verliefde leeuw Oghris of Roland die in zijn eentje een bres slaat in de muren van Saragossa. Er vallen flink wat doden, gewonden en andere slachtoffers, maar gelukkig blijft de verteller van deze ongelooflijke gebeurtenissen er opvallend vrolijk onder. 

Een geestige geschiedenis met een hoog Monty Python gehalte, kortom.

Gratis download 20% ebook Dolende Ridders hier!

 
  Meer Maliënkolder - inkijkexemplaar hier!

 

Creatieve Teambuilding met absurde fotomontages & collages van Dolende Ridders & Maliënkolder? In boekvorm?

In deze "ware kronieken" worden vooral de avonturen van enkele ridders uit de stal van Karel de Grote uit de doeken gedaan. Waarbij moet gezegd dat de meisjes en vrouwen uit zijn tijd in emancipatorisch opzicht hun tijd ver vooruit waren. Er wordt dan ook niet op een anachronisme meer of minder gekeken in deze verhalen over monsters en engelen, helden en sukkels, hemel en hel. En evenmin in de 35 cartooneske fotomontages, die als illustraties fungeren, maar doorgaans helemaal niets te maken hebben met de vertelling, tenzij dan: de absurde humor en de parodiërende stijl. Dat komt ervan als je met helden werkt als de Ridder met de Tandenstoker (of de Roze Paperclip), om nog maar te zwijgen over ene Jan Zonder Vlees. 

Karel de Grote is groot, ontzettend groot. Maar ook niet mis zijn Angoulaffre met de Gele Tanden, de verliefde leeuw Oghris of Roland die in zijn eentje een bres slaat in de muren van Saragossa. Er vallen flink wat doden, gewonden en andere slachtoffers, maar gelukkig blijft de verteller van deze ongelooflijke gebeurtenissen er opvallend vrolijk onder. 

Een geestige geschiedenis met een hoog Monty Python gehalte, kortom. Nu uitgegeven in boekvorm!




Patrick Bernauw geeft ook workshops, uitstekend geschikt voor secundaire scholen en creatieve teambuildings, waarin u samen met hem collages & fotomontages maakt op basis van objecten, figuurtjes, vintage foto's en knipsels of quotes uit kranten, boeken, weekbladen, tijdschriften. Het boek Maliënkolder bevat meer dan 20 full color prenten en is een mooie staalkaart van wat zoal mogelijk is in deze digitale tijden, met bijvoorbeeld een iPad of smartphone, met Instagram en eenvoudige (gratis) "Photo Editors" als Picasa of iPiccy.

Het nieuwe leven van mijn gestolen iPhone - Wat er is gebeurd

Hilarische "true crime" met een hoog Monty Python gehalte:



Wat er is gebeurd

Op 27/07, een zonnige zaterdagochtend, werd mijn iPhone gestolen door een sloeber op de Vlasmarkt. Met uitzondering van 100 euro telefoonkosten naar Marokko niks meer van gehoord …

Tot mijn beestje op 09/08 terug opduikt in de handen van Said Drog. Said weet niet dat ik via iCloud alles (foto’s, telefoonboek, …) kan meevolgen. 

Ik stel u voor aan mijn nieuwe vriend:

(Ik steek niet alles op Said. Ik heb ook GSM-nummers + namen uit België, die binnenkort naar politie gaan.)

Wordt vervolgd... en wel hier:

Het nieuwe leven van mijn gestolen iPhone — Wat er is gebeurd

En ze leven nog!... Sneeuwwitje Meets Monty Python in Liedekerke... Kolder in de Kop bij Jong Motoen!

Er zijn zo van die films, toneelstukken, boeken, liedjes... waarmee het liefde op het eerste gezicht is. Je leest of bekijkt of beluistert ze niet één keer, maar nog eens, en nog eens, en nog eens. Toen ik een tijdje geleden "En ze leven nog!" van Sebastien Dewaele zag (de oorspronkelijke titel van het stuk ga ik hier lekker niet verklappen), was dat zo'n "coup de foudre". Dit was Monthy Python op z'n Vlaams, de sprookjeswereld op zijn kop, een parodie met o zo herkenbare toestanden en personages, en met absurde en surrealistische en gewoon dwaze grappen à volonté.

"Dit stuk wil ik ooit nog eens regisseren," verzuchtte ik toen... en zie, een tijdje later werd mijn stille wens al verhoord door, wellicht, de EFBO (Eerste Fee Bij Ongevallen). Tijdens een heerlijke tweedaagse eind augustus, in de tuin van Philippe, bleek al meteen dat de EFBO ook voor een ploeg Jong-Motoeners had gezorgd, die mij nog lang zal heugen. Een bonte bende van zangers en zangeressen, rappers en rapperessen, muzikanten en ook "gewone" toneelspelers (m/v) improviseerden er lustig op los... energiek, enthousiast, geweldig, oorverdovend... Hun idiote invallen, hun gekke bekken, hun al dan niet verborgen talenten werden zo veel mogelijk in het stuk geïntegreerd, wat één en ander werkelijk tot een avontuur maakte, een ware ontdekkingsreis à la Indiana Jones (in sprookjesland, alweer).

Gisteren een heerlijke generale gehad - gelukkig geloof ik niet in het bijgeloof dat een slechte generale een goeie première betekent, en omgekeerd. Eigenlijk ben ik nog altijd een beetje duizelig. Dat komt ervan als je, met al die Jong-Motoense kolder in de kop, op een theatrale roetsjbaan hebt gezeten, en uiteindelijk  ademloos bent achtergebleven, stamelend van: "En we leven nog..."