10.6.10

Paulus Paulus & de Mysteries van het Lam Gods



Op 8 april ontving ik een tegelijk sympathiek en intrigerend mailtje uit Nederland, van de heer Paulus Paulus:
Na mij grondig verdiept heb in de zaak rond de Rechtvaardige Rechters blijft er voor mij een raadselachtige figuur over die mij in het hele gebeuren om bepaalde redenen intrigeert: William Luck. In uw analyse zien wij deze man transformeren van een modale BRT medewerker tot een speurder met Sherlock Holmesachtige kwaliteiten. De wijze waarop hij de zaak aanpakt getuigt van een ver boven het gemiddelde liggende intelligentie. Waarom meet deze man zich een schuilnaam aan?. Hoe kwam hij opeens in uw onderzoek terecht? Is het mogelijk om anno 2010 de werkelijke naam van William Luck te onthullen of moet dit voor eeuwig geheim blijven?

Als u mij hier een antwoord op wilt geven zal ik ten zeerste erkentelijk zijn.

Ik antwoordde hierop dat het onderzoek waar de heer Paulus naar verwees en mijn contacten met William Luck al van twintig jaar geleden dateerden, en dat wij elkaar sindsdien ook niet meer gesproken hadden (zie ook De Mythe van de Rechtvaardige Rechters). Omdat William Luck het destijds verkoos te opereren onder een pseudoniem, voelde ik er ook weinig voor zijn ware naam te onthullen. En alles wat hij me in 1990 kon vertellen, had hij in de jaren 60 reeds in de krant gepubliceerd.

Mijn correspondent antwoordde dat hij mijn trouw aan een ooit gedane belofte respecteerde (in verband met het pseudoniem), maar dat het een reden had waarom hij de identiteit van William Luck graag wilde weten:

Deze William Luck doet mij in sterke mate denken aan de Tom R. uit het in 2006 verschenen boek "Het satanslied" van Karl Hammer-Kaatee. Opvallend is de overeenkomst. Zowel in uw geval als in het geval van Hammer-Kaatee verschijnt er een zeer scherpzinnige geest die het leven binnendringt van een radio/televisiemedewerker. In beide gevallen gaat het om de inbreng van een heldere analyse in de zeer duistere zaak van het lam Gods. De wijze van analyseren toont een grote mate van verwantschap. Zou het niet mogelijk zijn dat de voor de CIA dood verklaarde Tom R. na opheldering van het Rennes le Chateau-raadsel in 1949, in 1960 weer opduikt als "Het licht van Dendermonde"?.

Vervolgens verschijnt hij opnieuw in 1990 om in uw werk een sturende functie te vervullen. Zijn William Luck en Tom R. een en dezelfde figuur? Is de geest van Arsene Goedertier in dit dubbelwezen teruggekeerd?

Wanneer ik het hele Lam Godsdrama overzie dan bekruipt mij het gevoel dat er om dit drieluik zeer bewust een ondoordringbaar web van Wahrheit und Dichtung gesponnen is, en wel op de zelfde wijze als volgens Hammer-Kaatee door de ebionieten in de zaak Rennes le Chateau is gedaan. Het wachten lijkt in dit geval ook op een onbevangen en honderd procent zuivere geest die dit alles eens zal oplossen, een soort Frodo Balings uit Tolkiens "In de ban van de Ring". Ik zal dit alles nog eens laten bezinken. Misschien dat ik er een nadere beschouwing aan waag. Die zal ik u dan zeker doen toekomen.

Ik antwoordde dat het ongetwijfeld een interessante observatie was die de heer Paulus hier deed: "Met betrekking tot William Luck kan ik u wel vertellen dat hij eind jaren tachtig, begin jaren negentig al een hele tijd een werknemer was van wat toen nog de BRT heette (de openbare omroep) en onder meer daarom onmogelijk Tom R. geweest kan zijn."
Het overkomt me wel meer dat ik gecontacteerd word door onderzoekers die het licht menen gezien te hebben, met betrekking tot de Mysteries van het Lam Gods. Maar de rustige en beschaafde toon en stijl van deze heer, die onmiskenbaar een erudiet man moest zijn, namen mij voor hem in. Ik was dan ook blij verrast toen ik op 7 juni opnieuw een mailtje van de heer Paulus mocht ontvangen, met een brief in bijlage, getiteld vergezeld van een brief, getiteld  "Bernauw X" en met de melding: "In de bijlage treft u een korte brief met betrekking tot de identiteit van William Luck. Hopelijk zet het u aan tot een gepaste reactie."
Met de toestemming van de heer Paulus druk ik de brief hierbij af:

Geachte heer Bernauw,

In een e-mail van 9 april j.l. wees ik u op de mijns inziens frappante overeenkomst tussen William Luck zoals die verschijnt in uw boek “De mythe van de rechtvaardige rechters” en Tom R. zoals die verschijnt in het boek “Het Satanslied” van Karl Hammer-Kaatee.

Op mijn vraag of William Luck en Tom R. wellicht één en dezelfde persoon waren, antwoordde u dat dit gezien William Lucks functie bij de BRT in de jaren negentig onmogelijk was. Dit zal inderdaad kloppen omdat Tom R. in die tijd al circa vijfenzeventig jaar oud geweest moet zijn en een actief dienstverband bij een omroep op die leeftijd niet erg waarschijnlijk meer is.

Inmiddels heb ik de pseudonieme identiteit van William Luck kunnen achterhalen. Deze pseudonieme identiteit levert ons de sleutel om het hele Lam Gods Mysterie op te lossen. De feiten die ik hierin ontdekte sloten exact aan op feiten die ik al eerder ontdekte. Het mysterie is dus onthuld. Ik wil hier echter niet eerder iets over kwijt dan na uw reactie op de volgende kanttekening vernomen te hebben:

William Luck en Tom R. dienden zich beiden aan bij twee omroepmedewerkers/publicisten uit respectievelijk België en Nederland. Zij wensten beiden hun ware identiteit niet prijs te geven. Hun stijl van analyseren is vrijwel identiek. Het doet sterk denken aan de stijl van Sherlock Holmes. Deze oppergod verschijnt pas ten tonele wanneer de lagere goden hopeloos zijn vastgelopen. Met een laconieke maar uiterst trefzekere verwijzing naar een aantal subtiele details die de gewone agenten volstrekt over het hoofd hebben gezien, onderstreept Holmes zijn onbetwistbare superioriteit als speurder.

Het stond voor mij direct vast dat William Luck en Tom R. geest/bloedverwanten zijn die ongetwijfeld rechtstreeks contact met elkaar hadden omdat zij dezelfde zaak dienden. Het was hun beider opdracht om zoveel hele en halve waarheden rond de diefstal van het paneel de Rechtvaardige Rechters te verspreiden, dat geen sterveling ooit nog de ware toedracht rond deze ontvreemding kon achterhalen. In deze opdracht zijn ze wonderwel geslaagd. Ik vermoed dat er tussen Tom R. en William Luck een oom/neefrelatie bestaat.

Het speurwerk van William Luck richt zich direct op de zaak. Het speurwerk van Tom R. gaat echter nog veel verder. Het verbindt België, Duitsland, Frankrijk direct, en Israël, Engeland en de V.S. indirect met elkaar. Er hoeft geen enkele twijfel over te bestaan dat achter William Luck en Tom R. de kern van een machtige en wijdvertakte organisatie zit die het uiterst merkwaardige maar zeer diepgaande motief heeft om een historisch gegeven zowel te verduisteren als te verlichten. Deze organisatie heeft tot nu toe geen enkel middel geschuwd om dit “schizofrene” doel te realiseren.

In uw kritiek op het boek “Het Satanslied” van Hammer-Kaatee wijst u ondermeer op het pijnlijk ontbreken van adequaat bronnenmateriaal. Dit is zeer bewust gedaan. De lezer moet het raadsel niet in de materie, maar in de geest oplossen. Dit verwijst naar bronnenmateriaal dat de tastbare materie ontstijgt. De jeugdboeken die u zelf schrijft behoren tot dit immateriële bronnenmateriaal. Geen enkele exacte wetenschapper die zal dergelijk fantastisch bronnenmateriaal accepteren. Toch zal de onthulling van het mysterie hen dwingen dit bronnenmateriaal te accepteren en hen dwingen om al hun vastgeroeste denkbeelden over massa en energie en materie en geest te herzien.

Wanneer u in uw boek wel bronnen vermeldt en Hammer-Kaatee doet dit niet, dan maakt dit voor de lezers in feite niets uit. De enige bron die voor de lezers van beide boeken er werkelijk toe doet is de ware identiteit van de ongrijpbare tweeling die zich als William Luck en Tom R. aan hen presenteren.

Ik hoop dat dit bericht voldoende licht in het duister werpt dat u hierop zult reageren.

Met vriendelijke groet,

Paulus Paulus



Ik antwoordde dat ik met veel interesse de analyse van de heer Paulus had gelezen, met betrekking tot de identiteit van William Luck / Tom R: 'Wat u daar schrijft over het Sherlock Holmes Syndroom, snijdt wel hout. Zowel William Luck als Tom R. waren een soort van "Sherlock Holmes"-archetypen. Geestverwantschap is er ongetwijfeld, maar op basis hiervan ook besluiten dat er een bloedverwantschap zou zijn, of dat zowel Tom R. als William Luck eenzelfde finaal doel nastreven, tot eenzelfde organisatie behoren, enz... lijkt mij toch wel heel kort door de bocht. Ik heb in die twintig jaar waarin ik met de mysteries van het Lam Gods bezig ben - soms vrij intensief, soms meer vanop afstand - een boel figuren en personages ontmoet die tot hetzelfde archetype behoren, vanuit eenzelfde inspiratie denken en handelen, en eenzelfde geestverwantschap vertonen. Om in de sfeer te blijven: als William Luck leed aan het Sherlock Holmes Syndroom, dan is de sympathieke Mario De Roo een vleesgeworden Miss Marple.

Uw hypothese lijkt mij, met andere woorden, "de stof waarvan dromen" (en historische detectiveromans) gemaakt zijn. In die zin vind ik het ook een fascinerend en boeiend uitgangspunt. Maar ik twijfel er sterk aan of de Mysteries van het Lam Gods via dit werk- en denkmodel verklaard kunnen worden. Daarvoor is er mijns inziens toch wat meer "materieel" bewijsmateriaal nodig.

Niettemin, mocht u uw hypothese graag publiek maken, met woord- en wederwoord, dan stel ik mijn blog graag voor u open. U zegt het maar!'
Hierop reageerde de heer Paulus vrijwel meteen met een brief getiteld "Bernauw XA" waarin er plotseling een extra t verscheen in zijn woonplaats Gendringen:

Geachte heer Bernauw,

In de brief die ik u gisteren stuurde zei ik dat de ware identiteit van William Luck in dit pseudoniem ligt. Dit pseudoniem is de sleutel die ons toegang geeft tot de materiële bewijzen die u zo graag wilt zien. Ik verwachtte dan ook dat u uw pijlen hierop zou richten. U zoomde echter in op het “Sherlock Holmes Syndroom”. Dit is op zich niet erg want het geeft meteen aansluiting op een ander Sherlock Holmes aspect.

Sherlock Holmes ziet telkens weer details die andere speurders volledig over het hoofd zien. Het uitvergroten en combineren van deze details leidt in veel gevallen tot de oplossing van het misdrijf.

In hun immense haast om alles te verklaren hebben zowel alfa- als bètawetenschappen in de vorige eeuw een paar details over het hoofd gezien en/of deze niet goed geïnterpreteerd. Hierdoor is de religie in staat van ontbinding geraakt en heeft de exacte wetenschap met de deeltjesversneller in Genève een absoluut dieptepunt in haar denken bereikt. Dit faustische project zal dan ook spoedig een toren van Babel onder de grond blijken.

Wat ik ontdekte is dat het Lam Gods van de gebroeders van Eyck deze door alfa- en bètawetenschappen verwaarloosde details uitvergroot en combineert waardoor wij het “misdrijf” eindelijk kunnen oplossen. In het Lam Gods doordringen alfa –en bètafeiten elkaar op een volstrekt unieke wijze. De hele geschiedenis rond het verdwenen paneel met de Rechtvaardige Rechters vormt een magistrale illustratie van dit gegeven.

Het Lam symboliseert het midden. Wij alle weten dat de waarheid in het midden ligt. Ons ongeneeslijke dualisme dwingt ons echter telkens weer voor zwart-wit opties te kiezen en weg te vluchten van het midden. De vier mensgroepen op het drieluik zijn in zich zelf verstard en gedwongen om naar het midden te kijken. Hier bevindt zich het lam dat dood en levend tegelijk is. Op dit punt doordringen materie en geest, theologie en fysica elkaar. Zwart-wit wordt grijs. Dit grijs nu is de stof waaruit onze dromen zijn gemaakt. Deze stof hebben we zichtbaar kunnen maken. Hierdoor zijn we eindelijk in staat om te begrijpen hoe materiële en geestelijke identiteit ontstaat.

U stelde voor om een en ander via uw weblog naar buiten te brengen. Ik heb u in deze zaak persoonlijk benaderd omdat de uitkomst van mijn onderzoek een zeer grote impact kan hebben en ik op grond daarvan alle reden heb er voor te zorgen dat deze uitkomst op een correcte wijze en op korte termijn naar buiten wordt gebracht.

Internetdiscussies vervullen mij door hun veelal chaotisch karakter met grote huiver. Ik heb mijn ontdekkingen kunnen doen dankzij internet, maar ik heb tegelijkertijd ook ervaren dat dit medium ons denken in hoge mate kan fragmenteren. We razen als een F-16 over een mooi landschap maar zien alleen nog veelkleurige vlakken, vlekken en lijnen. Bijzonder details en grote verbanden ontgaan ons hierdoor maar al te vaak. En zoals ik al aangaf kwam mijn ontdekking voort uit het tijdig herkennen en combineren van bijzondere maar over het hoofd geziene details.

Omdat u zelf al jarenlang zeer dicht bij het vuur heeft gezeten en u de meeste feiten rond het Lam Gods en de Rechtvaardige Rechters kent, lijkt hij mij verstandiger dat ik u in de hier gehanteerde internetbriefvorm de eerste aanwijzingen geef. Ik ben ervan overtuigd dat deze aanwijzingen u het belang van de ontdekking snel zullen doen inzien. Bovendien zal ik ook nog iets moeten laten zien wat mijns inziens alleen in een direct persoonlijk contact goed overdraagbaar is. Wanneer alle feiten eenmaal boven water en algemeen geaccepteerd zijn dan ben ik ervan overtuigd dat uw boeken een groot aantal herdrukken zullen gaan beleven.

Ik kan u in principe morgen of overmorgen al de eerste aanwijzing geven. U kunt dan zelf beslissen of dit de goede benadering is of dat het wellicht toch beter is dit via uw weblog voort te zetten. Wanneer u hier goede argumenten voor heeft dan wil ik deze benadering alsnog in overweging nemen. Ik hoor dan graag van u hoe ik hier binnenkom.

Het kan natuurlijk ook nog zijn dat u een ander idee heeft om deze toch niet alledaagse materie voor het voetlicht te brengen. Ik hoor dit dan graag van u.

Met vriendelijke groet,

Paulus Paulus

Gendtringen

Als schrijver van "faction" thrillers, antwoordde ik, kon ik niet anders dan de aanpak en benadering van de heer Paulus fascinerend vinden. Ik gaf mijn correspondent gelijk wat de internetfora betrof: die waren chaotisch, en een discussie liep daar binnen de kortste keren uit de hand. Maar op een blog als deze zouden wij niet alleen zelf kunnen bepalen wat erop verscheen, maar ook de reacties in de hand kunnen houden.

"Wat ik in gedachten had, is het volgende: u schrijft mij zoals u dat nu doet (brief in de mail), en ik kopieer uw brieven en publiceer ze op mijn blog, samen met mijn reactie. Zo wordt de lezer getuige van onze correspondentie en kan hij/zij daar, eventueel, aan deelnemen."

Vervolgens kreeg ik in een mail van 10 juni de toestemming om onze correspondentie op deze blog te publiceren, samen met een nieuwe brief getiteld "Bernauw AB":


Gendringen, 10 juni 2010


Geachte heer Bernauw,

In mijn vorige brief gaf ik aan dat in het Lam Gods, zoals afgebeeld op het drieluik van de gebroeders van Eyck, alfa –en bètakrachten elkaar doordringen. Het gaat echter nog verder. Dit kunstwerk is niet alleen een zeer indrukwekkende artistieke en religieuze schepping, maar bovenal het symbool van een natuurkundig fenomeen van de allerhoogste orde.

Het lam in het midden van de vier mensgroepen is de katalysator van vier begrippen die we in de wetenschap terugvinden als alfa-, bèta-, gamma- en delta. Wij kennen deze begrippen in de hoedanigheid van straling en hersengolven en als aanduiding van wetenschappelijke disciplines. Alfa, bèta en gamma vormen een drie-eenheid waarbij gamma in principe tussen alfa en bèta in staat. Het midden dus. Delta fungeert als een vierde macht die als een vierde dimensie alles lijkt te omvatten wat niet tot de drie-eenheid alfa, bèta en gamma behoort.

Met het onzekerheidsprincipe verbiedt de natuur de eeuwige en onaantastbare geldigheid van elk wetenschappelijk bewijs. Aan de hand van het Lam Gods en het drama rond de verdwijning van de Rechtvaardige Rechters wil ik aantonen dat de natuur wel kortstondige rustpunten kent waarin evenwicht herwonnen wordt en waaruit we kunnen opmaken dat wetenschap en religie evenals materie en geest onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. In zo’n rustpunt beseffen we dat de geest de materie van binnen en van buiten bewerkt om haar vorm en identiteit te geven. Hierbij bevestigt de wetenschap de religie en bevestigt de religie de wetenschap. Ondernatuur en bovennatuur blijken onscheidbaar.

Ik zal in de drie-eenheidsvorm alfa - bèta - alfa laten zien hoe alfafeiten uit Jeruzalem en alfafeiten uit Dendermonde zich laten spiegelen in bepaalde bètafeiten zoals de fysica ons die in de vorige eeuw heeft aangetoond. Wanneer u zich hierin kunt vinden zal ik in een volgende brief laten zien hoe gamma en delta als een-tweeheid het fundament en bekroning van bovengenoemde drie-eenheid vormen. Het geheel zal ons helpen om eindelijk dieper inzicht te krijgen in ons ogenschijnlijk ondoorgrondelijke bestaan.

ALFA

In het boek “De mythe van de Rechtvaardige Rechters” van Patrick Bernauw verschijnt de meesterspeurder William Luck. Het eerste wat deze opmerkt is dat men bij een misdrijf nooit over een dader moet spreken indien nog niet vaststaat of de bewuste persoon ook de dader is. Men hanteert dan een vooroordeel. Men moet volgens William Luck in dit geval dus altijd spreken van de “vermoedelijke dader”.

In het jaar 33 van onze jaartelling trok een kleine groep rebellen de stad Jeruzalem binnen. In hun geloofsijver ranselden zij een aantal kooplieden de tempel uit omdat zij meenden dat commercie niet met religie viel te rijmen. Een van hen werd als dader gebrandmerkt en als zodanig opgepakt. De vooroordelen tegen deze man waren blijkbaar zo vele dat hij geen moment de status van “vermoedelijke dader” kreeg. Hij werd veroordeeld door een piramidale rechtbank belichaamd door het volk onderin, de elite bovenin en zijn eigen rebellengroep middenin. Tezamen vormden deze drie lagen de Drie Onrechtvaardige Rechters die ook alle drie omkoopbaar bleken.

De elites in de stad, de farizeeën en schriftgeleerden alsmede de stadhouder Pontius Pilatus, bleken evenzeer vatbaar voor het gif van vooroordeel als het volk. Maar het meest kwaadaardige gif school in de kern van de rebellengroep zelf, in het midden dus. Wij kennen dit gif als het “verraad van Judas”; het gif in het midden.

De vermoedelijke dader, die de hele wereld nu kent als Jezus Christus, werd tussen twee medeveroordeelden gekruisigd. Wat we vervolgens op Golgotha zien zijn drie “verheven” mannen tegenover drie “vernederde” vrouwen. Deze drie vrouwen staan onder de drie kruisen (de drie Maria’s). Wij zien een mannelijke drie-eenheid boven tegenover een vrouwelijke drie-eenheid beneden.

Precies zoals ooit Jozef in Egypte tussen de bakker en schenker moest vaststellen wie de gifmenger was, moest Jezus tussen beide gekruisigde medeveroordeelden vaststellen wie van beiden het goede of het kwade vertegenwoordigde. Echter, op het moment dat Jezus hen oordeelde, oordeelden zij Jezus. In de katalysator Jezus werden goed en kwaad exact gelijk verdeeld. De tijd stond stil en de wereld hield de adem in. Op dat cruciale moment werd het oordeel overgenomen door de middelste van de drie “vernederde” vrouwen:

Maria Magdalena. Zij veroordeelde Jezus.

Op dit tijdelijke eeuwigheidsmoment staarde Jezus verbijsterd naar de lege ruimte boven hem en vroeg radeloos: ”Mijn Vader waarom hebt Gij mij verlaten?”

Dit heeft de Vader gedaan omdat hij het oordeel van Maria Magdalena sanctioneerde.

In dit Goddelijke rustpunt werd een historische fout hersteld. De dochter werd verkozen boven de zoon. Dit feit bleek echter niet tot de mensheid te willen doordringen. Er volgden strafmaatregelen die in zwaarte zouden gaan escaleren.

Waarom werd Jezus veroordeeld?

Omdat hij een halve waarheid in zich droeg. Jezus bepleitte in zijn prediking telkenmale de verloochening van de (vrouwelijke) materie en het volgen van de (mannelijke) geest.

In de nacht voor zijn gevangenneming kreeg deze bi-sexuele middenmens de kans om zijn fout te herstellen door bij Maria Magdalena te gaan slapen. Hij verkoos echter bij zijn vrienden te slapen. In de keuze tussen de homosexuele of heterosexuele relatie koos de middenmens Jezus voor de homosexuele relatie. In toenemende mate zouden wij gaan ervaren wat het geloof in een halve waarheid kan uitrichten. Er zou een toestand ontstaan die Jezus zelf al had voorspeld (Lucas 12 : 49 t/m 53).

BÈTA

Radiocactief erts kan drie soorten straling produceren: alfa, bèta en gamma. Wordt dit erts in een magnetisch veld geplaatst dan zullen de positief geladen alfadeeltjes naar links gaan, de negatief geladen bètadeeltjes naar rechts en de neutraal geladen gammadeeltjes zullen daartussen recht omhoog gaan. De alfa- en bètadeeltjes zijn het makkelijkst tegen te houden, de gammadeeltjes het moeilijkst. Alle deeltjes zijn schadelijk maar de gammadeeltjes zijn het meest schadelijk. Gammadeeltjes zijn zeer energierijke fotonen die als “lichtpakketjes”de kenmerken, van zowel golfje als deeltje vertonen. Deze geconcentreerde dualiteit kan al naar de dosering zowel vernietigend als helend werken.

De deeltjesfysica leert ons dat zich in proton en neutron elk drie quarks bevinden. Zij vormen beide een fysische drie-eenheid. In het (mannelijke) proton zitten twee “opquarks” en één “neerquark”. De opwaartse en geestzoekende kracht is in het proton is dus dominant. In het (vrouwelijke) neutron zitten twee “neerquarks”en één “opquark”. De neerwaartse en materiezoekende kracht is in het neutron dominant. Proton en neutron zijn in de atoomkern muurvast met elkaar verbonden.

Wat God verbonden heeft scheide de mens niet. Bij het geforceerd scheiden van proton en neutron komt een overdosis energie en straling vrij. Hiroshima, Nagasaki en Tsjernobil hebben ons de gevolgen hiervan leren kennen.

De zogenaamde “neutrale kaonen” vormen wellicht de meest bizarre deeltjes die de fysica ontdekt heeft. Ze behoren tot de “mesonen” (meson-midden). Dit zijn wat de fysica “boodschapperdeeltjes” noemt. De neutrale kaonen kunnen elkaar doordringen en hun eigenschappen onderling verwisselen. Ze bestaan uit een “anti-neerquark” en een “vreemdquark”. De neutrale kaonen kunnen deze quarkladingen echter op elk willekeurig moment onderling omkeren zodat de combinatie anti-vreemd- en neerquark ontstaat.

De deeltjes hebben een verschillende levensduur. Daarom onderscheiden we K-kort en K-lang. De K-lang deeltjes kunnen regeneren. Door sterke interacties met de materie aan te gaan kunnen langlevende deeltjes in de kortlevende vorm terugkeren. Tot verbijstering van de fysici bleken deze neutrale kaonen een zodanig afwijkend verval te hebben dat zij de onschendbaar geachte symmetrie in de natuur schonden. Het langlevende kaon bleek in twee van de duizend gevallen niet in drie pionen, maar in twee pionen te vervallen. (Het kortlevende kaon vervalt altijd in twee pionen) Door deze afwijking kan een constant dynamische toestand (2 : 3) veranderen in een statische toestand (2 : 2).

De natuur toont ons een rustpunt waarin zij zichzelf beziet. Zij meet haar totale toestand door om vervolgens een beslissing over de voortgang te nemen. Het is een superbewustzijnstoestand die zich in een droom zowel als nachtmerrie als een hemels visioen kan openbaren.

De kwantumfysica heeft ons geleerd dat in de wereld van de fundamentele bouwsteentjes (sub-atomaire deeltjes) alleen maar waarschijnlijkheidstoestanden bestaan. In deze wereld bestaat geen enkele zekerheid behalve de zekerheid van het tijdelijke rustpunt waarin de toestand op het “slagveld” met een alles overziende blik bekeken wordt en een beslissing over de voortgang van de “strijd” wordt genomen. In de afwijking ligt de zekerheid.

De natuurkundige Erwin Schrödinger heeft de onzekerheid in de natuur geïllustreerd met het voorbeeld van een kat wiens leven afhankelijk is van de 50/50 kans dat een radioactief deeltje opwaarts of neerwaarts vervalt. In het kwantumfysisch perspectief bestaat deze eenduidige kansverdeling echter niet. De kat bevindt zich in beide kansen tegelijk. In deze toestand is de kat dus dood en levend tegelijk.

In het midden van het drieluik het Lam Gods zien wij een lam waarvan de hals is doorgesneden. Het bloedende lam blijft echter fier overeind staan. De vier in zich zelf bevroren mensgroepen worden gedwongen om naar een wezen te kijken dat dood en levend tegelijk is. Het Lam is de katalysator van hun onmacht om deze waarheid te zien.

ALFA

In 1934 sterf de natuurkundige Marie Curie door de gevolgen van een overdosis uraniumstraling.

In 1934 opent de natuurkundige Enrico Fermi de deur die de wetenschap toegang zal verschaffen tot de ruimte waarin de atoomkern gespleten kan worden.

In 1934 verkrijgt Adolf Hitler de absolute almacht in Duitsland. Er ontstaat een toestand waarbij het recht met leren laarzen vertrapt zal worden.

In 1934 wordt het paneel de Rechtvaardige Rechters op uiterst raadselachtige wijze ontvreemd uit het Drieluik van de gebroeders van Eyck in de Sint Baafskathedraal te Gent.

Dit vergrijp vindt plaats in een godshuis, een tempel. Vier maanden na dit vergrijp sterft de vermoedelijk dader in het dorp Dendermonde en wel onder twijfelachtige omstandigheden. Zijn naam: Arsène Goedertier.

Een piramidale rechtbank opgebouwd uit een omkoopbaar volk onderin, een omkoopbare elite bovenin en een omkoopbare middengroep, waartoe de vermoedelijke dader zelf behoort, middenin, heeft het oordeel al klaar: het “vermoedelijke” kan geschrapt worden. Arsène Goedertier is de dader en dient als zodanig postuum gekruisigd te worden.

Goedertier komt niet alleen op Golgotha te hangen. Hij wordt al zeer spoedig geflankeerd door twee medeverdachten : zijn vriend en familielid Achiel de Swaef die op de dag van Goedertiers begrafenis onder twijfelachtige omstandigheden sterft en zijn zwager Oscar Lievens die drie maanden later onder eveneens twijfelachtige omstandigheden sterft.

Een natuurkundige zou zeggen Goedertier wordt geflankeerd door een K-kort en een K-lang deeltje die beide in staat geacht moeten worden het hele systeem gedurende een kortstondig rustpunt volledig door te meten teneinde de mate van schuld vast te stellen van hem die tussen hen in hangt. Stel nu dat Goedertier precies even schuldig als onschuldig blijkt, wie zal dan het oordeel over hem vellen?

Op het Golgotha van Dendermonde hangt alleen nog een troosteloze en in staat van ontbinding verkerende mannelijke drie-eenheid. Van een vrouwelijke drie-eenheid is geen spoor te bekennen. De vrouwelijke drie-eenheid heeft zich van deze mannelijk drie-eenheid afgewend. Met de man die ooit eerst van de appel van kennis at en die vervolgens aan de vrouw gaf , wordt in Dendermonde afgerekend.

Terwijl het corrupte volk, de corrupte elite en de corrupte middenstand hoofdschuddend toekijken, hangen drie “verheven” mannen daar in een vernederende staat van beschuldiging. Wie kan hier nog oordelen? Ligt het oordeel in Arsène Goedertier zelf? Ligt het oordeel in zijn afpersingsbrieven die hij telkens ondertekende met “D.U. A.”? Ligt het oordeel in het gif van het midden?

Hoe moeten we dit D. U. A . dan vertalen? :

Demon Uranium Arsenicum of Deo Uranium Arsenicum?

Of ligt het oordeel als een oneindig kleine grootheid verborgen in het Lam Gods, in de geest van de drie verdwenen vrouwen die de vijfde brief van Goedertier in genade ondertekenen met “A.N.S.”?

Arsène Niet Schuldig

Geachte heer Bernauw, u ziet dat we hier de bodem bereikt hebben van een denken waarbij Alfa en Bèta of wetenschap en religie, maar we kunnen ook zeggen materie en geest zich met elkaar vermengen.

Ongetwijfeld zullen er wetenschappers zijn die op de speculatie-elementen in deze redenering wijzen. Deze mensen zullen er altijd blijven want ze zijn ongeneeslijk en immuun voor elk wonder. In “Delta” rekenen wij hen af.

Wij zullen moeten gaan begrijpen dat die mysterieuze en voor het oog onzichtbare elementaire bouwsteentjes reeds alle elementen bevatten die elk bouwwerk zijn hoogst persoonlijk structuur en identiteit geven.

Wij zullen ook moeten gaan begrijpen dat ons zonnestelsel in het universum niet anders is dan een uiterst complexe cel met een gloeiende kern (de zon). Met deze uitvergrote cel kan alles gedaan worden wat wij inmiddels ook met cellen kunnen doen en nog oneindig veel meer.

Binnen deze cel is de materie dominant. Buiten deze cel en in haar diepste kern is de geest dominant. Wij zijn het product van de wisselwerking tussen kern en omhulling.

De belangrijkste conclusie die wij hieruit zullen moeten trekken is dat de geest vooruit gaat aan de materie. Dit betekent dat bij het ontstaan van menselijk leven een psychische conceptie voorafgaat aan een fysieke conceptie

Dit gegeven kan ik in de materie aantonen en zal de aanzet daartoe geven in de nog te volgen hoofdstukken “gamma”en “delta”. Zoals we afgesproken hebben wacht ik op uw reactie voordat ik u deze toestuur. Dit kan in principe volgende week zijn.

Delta is al klaar. Gamma zit reeds in mijn hoofd maar die moet ik nog vorm geven.

Met vriendelijke groet,

Paulus Paulus

Hierop heb ik vandaag het volgende geantwoord:

Het is mij nog niet duidelijk waar u precies naartoe wil, maar het minste wat er kan gezegd worden van uw aanpak, is dat ze verrassend is door het filosofisch-metafysisch perspectief van waaruit u de zaken bekijkt. Uw benadering doet mij denken aan de analyse van een conceptueel kunstwerk - alleen analyseert u niet alleen dat kunstwerk, maar tegelijk ook een wetenschappelijke werkelijkheid en "een geschiedenis" van gebeurtenissen. Op die manier wordt een hypothese eigenlijk ook een soort van conceptuele kunst en bevinden we ons in een domein waar wetenschap, poëzie en mystiek elkaar raken en beïnvloeden. Eén en ander doet denken aan de theoretici die aan bod komen in een werk als "De Slinger van Foucault" van Umberto Eco. Ze geven "de dingen" de glans van onvermoede dimensies mee. Fascinerend!

Geen opmerkingen:

Luisterboeken Podcast