19.1.10

Scharpenelle 14 - De Onbekende Soldaat fluistert mij in het oor:

 





Ge moest nu maar eens komen, ma belle Scharpenelle.
Als wij diep genoeg dromen,
zal de Engel komen.
En dan wordt gij werkelijkheid,
uw witte vleugels wijd gespreid.

En mijn Woord zal uw Vlees geworden zijn,
ma belle Scharpenelle.
En gij zult onder ons wonen.
Nu en tot in de eeuwigheid.

Kom dan toch.  
Kom dan toch na twintig jaar
eindelijk in het licht te staan
van dit kleine geheime gebouwtje
dat de Hellevuur Hoek wordt genoemd,
op dit afgelegen deel van de terreinen
van een militair hospitaal.
Kom dan. Kom dan toch.


En ik zet het allemaal bij
in dit dagboek van mij.

Ik plak het in dit plakboek van mij –
zijn gefluister in het duister:

‘Vreemdelingen mogen ons niet naderen,
ma belle Scharpenelle.
Maar gij zijt geen vreemdelinge,
gij zijt familie.’

En ik schrijf het allemaal op. Ik luister
naar zijn gefluister in het duister
en leg zijn woorden vast
voor het nageslacht:

‘Ik heb u gemaakt, ik heb u verwekt,
ik heb u geschapen.
Ik heb u gevormd

tot wat ge zijt geworden.’




1 opmerking:

Anoniem zei

dag patrick, het is weer een jaar geleden sinds ik iets van u hoorde. dat wordt dus dringend tijd om eens een duvelken te nuttigen in erembodegem, op uw kosten welteverstaan

Luisterboeken Podcast