Oratie over Hendrik Conscience, tot Geert Van Istendael.
Dag mijnheer Van Istendael.
U “walgt” van de schrijverij van Hendrik
Conscience. U vindt hem “vervelend”. Ja, dat is best mogelijk. Maar wat
moet ik daarmee? “Walging” is een emotie waar ik niet veel mee heb. Is
al dat gewalg van uw generatie niet een beetje een pose geworden?
Ik walg helemaal niet van Conscience. Ik
vind hem interessant. Niet dat ik daarom met hem dweep of hem op mijn
nachtkastje heb liggen. Hij boeit mij als historische persoonlijkheid,
als mens en als schrijver uit die nabije, maar toch zo “andere” 19de
eeuw, uit dat rare Vlaanderen waar ik ben geboren en waarvan ik mee het
literaire erfgoed in stand probeer te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten