Fernand Bernauw maakte 5 originele encaustic schilderijtjes (ingekaderd, 210 x 1448 mm - A5)... en Patrick Bernauw schreef er gedichten bij "In het Land van Naami". Van dezelfde poëtische encaustic schilderijen werden ook 5 postkaarten gemaakt (14,7 x 10,5 cm). En een hele reeks sleutelhangers met origineel encausticwerk en poëzie van Mi (Magali De Vlaeminck).
Deze werken in de serie Het Land van Naami kunnen besteld worden via info@inter-actief.be, maar zijn ook te bezichtigen (en te verkrijgen) tot eind mei In de Maeltydt te Aalst, waar ze deel uitmaken van de tentoonstelling Een Literaire Maeltydt.
Zie ook: www.naami.be - www.dichterinmijnzetel.org
Originele encaustic schilderijen met gedicht: 60€
5 Encaustic poëziepostkaarten: 8€
Poëtische Encaustic sleutelhangers: 8€ en 5€
En dan breekt de dag aan dat zij
mijn huis leeg vinden en zich afvragen of mij
een groot geluk is overkomen: misschien
werd ik ontvoerd
uit deze woning van licht en donker,
waar ik weende en lachte en luisterde
naar onbekende legenden en
de aloude drift ontwaakte,
zodat ik onder het spiedend Oog van God
dat alles ziet – ‘Hier vloekt men
niet!’ – droomde van
het Land van Naami.
Dat wij in het Land van Naami
de geesten eren
van voorouders die
niemand meer gelooft,
onwezenlijk als een wonder
aan het daglicht getreden
en vervaarlijk
donker bij nacht,
zonder mensen, zonder huizen
en met de muziek van een eenzame
bamboefluit als enig
geluid.
En als in het Land van Naami
de weiden wit zijn en fluwelig zacht
de nacht en wij als nevel
in stilte gehuld en vervuld van
de afwezigheid van al dat geest
en hart bezwaren kan gevangen
in geluk dat niet te bevatten is
één zijn met een boom,
met water, licht en duisternis
en er geen grens meer is
tussen lichaam en ziel en wij
de eeuwigheid zien –
Want in het Land van Naami
lach, zing, bewonder je
een bloem, dicht je, ben je
dichter, muziek, heb je
zo een grote liefde dat je ook
de bomen bemint, vind je haar
mooi, nog mooier
dan, kun je haar zien
als symfonieën van licht
en lucht die je kust terwijl je
het spel speelt, naakt als
een maan aan het firmament
van een vreemd land dat je al op voorhand
liefhad, waarin je al had gewoond,
waarvan je languit liggend in het gras
de hemel al bestormde.
En van het Land van Naami
is dit haar verste herinnering: hoe oud
ze is, die eerste keer,
weet ze niet meer,
maar het is tussen licht
en donker en ze ziet mij nog stil
en eenzaam staan in de mist
die uit de aarde omhoog kruipt
en ik lijk zo verlaten
in het lage land en ze vraagt
hoe lang ik nog moet gaan en ik
steek een lichtje aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten