Een goeie chat met Huub Kampen

Screenshot Ignace Lepage www.codebrekers.be

"Zeg het met een bloem!"

Gisteravond een goede chat gehad met codebreker en schattenjager Huub Kampen, naar aanleiding van mijn bericht Een hack gezet? Open brief aan Mark Harlem aka Karl Hammer. Huub had zich op Facebook de naam Mark Harlem aangemeten, een van de pseudoniemen waaronder Karl Hammer actief is geweest. Toen ik hem er attent op maakte dat dit eigenlijk strafbaar is, tenzij hij over toestemming van de Grote Baas beschikte, zei hij 'de volledige toestemming van de Grote Baas' te hebben. Er waren in dat geval twee mogelijkheden: ofwel maakte Huub een (eigenlijk illegale) grap, ofwel sprak ie gewoon de waarheid en werkte hij samen met Karl Hammer.

De tweede optie leek bevestigd te worden door een aantal Toevalligheden van het soort dat we voortdurend tegenkomen in het verhaal van Karl Hammer: dezelfde initialen (HK-KH), de stad Delft, de mogelijkheid om door Hammers verandering van geboortejaar (van 1959 naar 1969) en met het numerologische geboortegetal 8 de onder neonazi's welbekende Hitlergroet (Heil Hitler - HH - 88) te brengen. Maar natuurlijk... Toeval bestaat, zoals ik ook in het artikel opmerkte. Ik geloof zelfs in synchroniciteiten en betekenisvolle coïncidenties, lees er Waarom ik een magisch-realist ben maar op na (en kijk hieronder even naar het bedrag exclusief BTW dat ik betaalde voor drie boekjes over runen).

Maar... ergens moet het Toeval toch ophouden. De vraag is alleen: waar?

Want er was nog het eerstehandsmateriaal waarover Huub beschikte, en dat nu eens wel, dan weer niet verwees naar Antoniuskapel en Tonihof. En ook de hack die mij in het tweede semester van 2014 werd gezet, tot vijf maal toe, speelde in mijn achterhoofd. Uiteindelijk werden de herhaaldelijke hackings gesigneerd door de 'graal', die je - enigszins eufemistisch - een onderwerp van discussie zou kunnen noemen tussen mij en Karl Hammer. In  2009 maakte ik immers publiek dat Satans Lied samengesteld was uit ideeën die zonder bronvermelding waren ontleend aan mijn boeken, en aan die van tal van andere schrijvers, onder wie Jos Bertaulet en Peter Voorn (eveneens gehacked - en de lijst is niet volledig). Er was, ten slotte, de voortdurend terugkerende verwijzing, door Karl Hammer, naar de teams van naamloze experten in allerlei domeinen met wie hij nauw samenwerkte. En Huub had het ook wel eens over zijn team.

Maar oké, een goeie chat kan wonderen doen. Huub wist mij ervan te overtuigen dat het gebruik van het pseudoniem Mark Harlem een staaltje van de reeds van hem gekende 'hubor' was; hij is nu eenmaal een Aprilvis (want geboren op 1 april, jawel). Op het internet had hij zelf het verband gelegd tussen Hammer=Hamer=Martel, nog voor De Morgen erop wees dat Karel Martel het nieuwe icoon van extreemrechts is. En ook dat is best mogelijk. Huub Kampen werkte, kortom, niet samen en had ook geen contact (om toestemming te vragen) met Karl Hammer. En ik geloof hem.

De overeenkomsten berusten op Toeval; en het was Karl Hammer die zijn geboortejaar veranderde, niet Huub. Als Huub al eens over erg eerstehands lijkend materiaal blijkt te beschikken, dan komt dat omdat hij inderdaad samenwerkt met een team (zoals Ysa Pastora eigenlijk een collectief is) dat ook zijn weg op het web weet te vinden. Tenminste, zo heb ik het toch begrepen. Dat er daarbij interessante ontdekkingen worden gedaan, ligt voor de hand. Huub heeft mij een van zijn bronnen getoond, en opnieuw: ik geloof hem. Zoals ik hem ook geloof als hij zegt dat zijn team zich niet bezig houdt met hacken, dat nooit gedaan heeft en nooit zal doen.

Daarmee lijkt deze kwestie mij uitgeklaard; ik zal dan ook nog een verkorte versie van dit stuk bovenaan de post Een hack gezet? plaatsen. Wat mij betreft, kan dit blad worden omgedraaid.

In de rand van onze chat werd ook gesproken over het begrip 'laster'. Dat komt neer op 'het kwaadwillige verwijten van een persoon', zodat 'de eer aangetast wordt' en de persoon 'wordt blootgesteld aan publieke verachting', en zonder dat men bij dit alles bewijzen levert. Ook valt in deze zaak nogal eens de term 'insinuatie' - zijnde 'een beschuldiging die men niet openlijk uitspreekt', een 'hatelijke opmerking', een 'zijdelingse verdachtmaking', een 'onterechte suggestie', een 'bedekte toespeling'.

Op www.rauna.eu doen wij niet aan laster: wij brengen verslag uit over feitelijke vaststellingen, die door iedereen kunnen geverifieerd worden, maar waarvoor de media - op een enkele uitzondering na - tot nu toe blind wens(t)en te blijven. Ik geef een paar voorbeelden:

Een grover staaltje geschiedvervalsing is amper denkbaar. Soms wordt dit gedaan omdat men gemakkelijk wil scoren en op het onderbuikgevoel van het publiek inspeelt. Op andere momenten wordt het gedaan om een verborgen agenda door te drukken of weer eens een miljoenenclaim ergens los te wrikken. 

Aan het woord is Karl Hammer, in Gezocht: Codebrekers, over een programma van de VPRO - maar hij geeft geen titel, geen datum van uitzending en een zeer vage omschrijving van de 'geschiedvervalsing' (in een programma op de VPRO zou gezegd zijn dat Duitsland de Eerste Wereldoorlog had uitgelokt omdat ze nu eenmaal die legers in de garage hadden staan). Omdat geen 'bewijs' geleverd wordt (en de VPRO zich dus ook niet kan verdedigen) is dit in feite een lasterlijke aantijging, die verzwaard wordt door niet minder dan 4 insinuaties (gemakkelijk scoren + inspelen op onderbuikgevoel + verborgen agenda + miljoenenclaim). Dit soort uitspraken doen wij nooit, never, jamais. Het is, integendeel, een techniek die Karl Hammer wel eens meer hanteert; vandaar dat wij zijn uitspraak van hierboven ook als motto hebben gekozen voor De Hamer van Thor. (En ook omdat wij kunnen bewijzen dat Gezocht: Codebrekers aan geschiedvervalsing doet, en Hammer daar zelf 4 mogelijke motieven voor geeft.)

De beschuldigingen die wij uiten, zijn zwaar - maar dat zijn de feiten ook. In het artikel in De Morgen van 12-06-2015 vertelt Karl Hammer twee leugens. Zo stelt hij dat iemand anders op Wikipedia zijn geboortejaar veranderde: bewezen werd dat hij het op Wikipedia zelf deed onder de nickname 'Magister OFM'. En dat hij het ook op zijn eigen website en op andere gebruikerspagina's deed (zie screenshot 25-04-2015 hieronder en voorlopig ook nog te vinden op http://vk.com/id242948980). En wanneer Hammer op 12-06-2015 zegt dat Peter Schulz het dossier de rug toe keerde omdat hij de 'insinuaties en verwijten' beu was, staat dat in tegenspraak met wat hij in 2012 verklaarde: toen was Peter Schulz nog 'de vergeefse speurtocht' moe. Als wij dit 'leugens' noemen, doen niet wij aan laster, maar wel de kwaadwillige groene gifkikker die ons wegzet als een 'modder-gooi-en-afzeik-fabriek'. 

Als wij vaststellen dat Karl Hammer in de eerste reportage die EenVandaag aan zijn werk wijdde 4 historische blunders in 1 zin begaat (en daarbij zijn eigen verhaal ook nog eens tegenspreekt), dan kun je daaruit alleen concluderen dat Hammer - opnieuw - zichzelf ontmaskert als nepjournalist. En dan kun je niet anders dan heel zwaarwegende vragen stellen bij de beroepsernst van journalisten en redactie, die dit gewoon laten passeren en op antenne gooien. 

Als deze simpele vaststelling door een aantal andere wordt bevestigd en kadert in een zaak van aantoonbaar consumentenbedrog, dan is daar verslag van uitbrengen niet meer of minder dan een burgerplicht. Want over consumentenbedrog gesproken, hoe wil je de vaudeville anders noemen rond de beloningen die al dan niet door Karl Hammer, Peter Schulz en uitgeverij Elmar werden uitgeloofd en die variëren van 12.000 tot 25.000 euro, met daar tussenin nog eens 25.000 dollar ook - terwijl uitgeverij Elmar aan de ene vertelt dat de actie is afgelopen (maar er op de eigen site wel nog reclame voor maakt) en aan de andere dat de voorwaarden op de site van Hammer staan (waar ze niet staan)(en later ineens wel staan)(en de beloning 12.000 euro is)(terwijl het bij Elmar nog steeds 25.000 dollar is). Ondertussen is de Elmar-pagina verdwenen, maar we hebben de dag ervoor nog een screenshotje gemaakt. Als iemand ons om die reden een 'modder-gooi-en-afzeik-fabriek' noemt, kan ik bij die persoon alleen maar een 'verborgen agenda' ontwaren.

Met de medewerkers van het collectief Ysa Pastora hebben we een lijst opgesteld van 14 van deze feiten, waarover de media blijkbaar niet wens(t)en te berichten, zodat wij het als onze burgerplicht beschouwen dat dan maar zelf te doen. Daarbij hebben we alle mogelijke voorzorgen in acht genomen. We hebben de heer Hammer en zijn uitgeverij Elmar per aangetekend schrijven om een reactie gevraagd, en geen reactie gekregen. We hebben EenVandaag herhaaldelijk gemaild en om een gesprek gevraagd, en geen reactie gekregen. Pas toen de stilte oorverdovend begon te worden, zijn we tot publicatie overgegaan. Als dat de procedure van een 'modder-gooi-en-afzeik-fabriek' is, dan zegt dit meer over de kwaadwillige intenties van de persoon die deze uitspraken doet, dan over ons.

De Hamer van Thor (De Jacht op een Nazi Schat, #1) by Draft2Digital

Overigens ben ik van mening dat EenVandaag, de VRT Nieuwsdienst en De Volkskrant hun verantwoordelijkheid moeten opnemen, en verslag uitbrengen over feiten in plaats van over de fictie van Indiana Brownie.

Een hack gezet? - Open Brief aan Mark Harlem aka Karl Hammer

Lees eerst dit: na publicatie van onderstaand artikel wist Huub Kampen mij ervan te overtuigen dat het gebruik van het pseudoniem Mark Harlem een staaltje van de reeds van hem gekende 'hubor' was; hij is nu eenmaal een Aprilvis (want geboren op 1 april, jawel). Op het internet had hij zelf het verband gelegd tussen Hammer=Hamer=Martel, nog voor De Morgen erop wees dat Karel Martel het nieuwe icoon van extreemrechts is. En ook dat is best mogelijk. Huub Kampen werkte, kortom, niet samen en had ook geen contact (om toestemming te vragen) met Karl Hammer. En ik geloof hem.

De overeenkomsten berusten op Toeval; en het was Karl Hammer die zijn geboortejaar veranderde, niet Huub. Als Huub al eens over erg eerstehands lijkend materiaal blijkt te beschikken, dan komt dat omdat hij inderdaad samenwerkt met een team (zoals Ysa Pastora eigenlijk een collectief is) dat ook zijn weg op het web weet te vinden. Tenminste, zo heb ik het toch begrepen. Dat er daarbij interessante ontdekkingen wordt gedaan, ligt voor de hand. Huub heeft mij een van zijn bronnen getoond, en opnieuw: ik geloof hem. Zoals ik hem ook geloof als hij zegt dat zijn team zich niet bezig houdt met hacken, dat nooit gedaan heeft en nooit zal doen.

Het volledige artikel met mijn reactie is te vinden onder Een goeie chat met Huub Kampen.

Op de Facebook Pagina van Ysa 'Pandora'

Dag Mark,

Ik heb gemerkt dat je een 'enige echte officiële' Facebook-pagina van Mark Harlem hebt opgestart: 'het anagram van journalist-schrijver Karl Hammer'. Dat is een goeie zaak. Maar het zou nog beter kunnen als je op die enige echte officiële - elders mag ook - klaar en duidelijk zou stellen hoe dat nu eigenlijk zit met die hele Mark Harlem.

Al vrij snel nadat het collectief 'Ysa Pastora' de gelijknamige Facebook Community Pagina en de site www.rauna.eu had gestart, werden we daar gestalkt door een codebreker die luisterde naar de naam Huub Kampen. Later kreeg hij het gezelschap van schuilnaam Theo Van der Wal, die voorheen ook bekend stond onder de schuilnaam Pieter Marinus, daar bovenop nog een Facebook profiel had aangemaakt voor de schuilnaam Otto de Pastoor - maar voor de rest gewoon Peter Groeneveld heette, en tot onze abonnees van het eerste uur behoorde. Deze codebrekers hielden zich voornamelijk bezig met het op alle mogelijke manieren bevorderen van onenigheid tussen hun collega's en pogingen om de schuilnaam van Ysa Pastora te breken. Het is allemaal netjes gedocumenteerd op Rauna en in De Hamer van Thor. 

De heer Kampen beschikt over 'een team' van niet nader gespecifieerde whizzkids die er uiteindelijk in geslaagd zijn te achterhalen dat de Facebook Pagina van Ysa Pastora werd onderhouden door een paar medewerkers, die het verkozen anoniem te blijven. Bijgevolg gooide Kampen blijgezind hun namen op het web. Deze H.K. deelt zijn initalen met K.H., de stad Delft met diens uitgever Elmar en over zijn numerologisch sleutelgetal gaan we niets meer zeggen, want sinds kort is hij op Facebook alleen nog geboren. Maar goed, Toeval met de Grote T die jou zo lief is, Mark & Karl... het bestaat nu eenmaal. Echter, zoals een groot filosoof ooit stelde: 'Trop is te veel en te veel is trop!' 

Het was deze Huub Kampen die zich vrij recent op Facebook aandiende als Mark Harlem. Op Facebook verdorie. Net zoals Wikipedia een vrijplaats waar iedereen ongestraft een hoop onzin kan en mag verkondigen, zich uitgeven voor iemand anders, van geboortejaar veranderen, noem maar op. Toen de nonsens van Huub Harlem de spuigaten begon uit te lopen, heb ik hem er vriendelijk maar kordaat op gewezen dat hij tamelijk illegaal bezig was. Daarna ging Ysa er zich ook mee bemoeien: Waarin Karl Hammer uit de kast lijkt te komen als fan van Ysa Pastora en Mark Harlem zich out als Karel Martel, icoon van extreemrechts... 

Huub Harlem verdween ijlings van het toneel, maar keerde even later triomfantelijk terug met de boodschap dat hij de toestemming had om je pseudoniem te gebruiken, Mark. Om zich vervolgens opnieuw vrolijk aan lasterlijke - want volstrekt ongegronde en bijgevolg niet bewezen - aantijgingen te buiten te gaan. Nu in tandem met één van de pseudoniemen van Peter Groeneveld. Een poging om de samenwerking tussen Ignace Lepage, het collectief rond Ysa Pastora en mezelf op te blazen door conversaties op het web te gooien die binnen een besloten codebrekersgroep waren gedaan, mislukte jammerlijk. Waarna plotseling allerlei 'nieuwe' informatie begon op te duiken, vergezeld van veel 'Ha-Ha's' en schimpscheuten als zouden Ignace & Co. 'erin gestonken' zijn. Tot Ysa opnieuw orde op zaken stelde in Act III van de Vaudeville getiteld: Over het georkestreerde consumentenbedrog van Indiana Brownie, aka Karl Hammer, en zijn uitgeverij Elmar. 

Waarna Huub Harlem voor de tweede keer de aftocht blies en Mark Harlem - de enige echte officiële - een Facebook Pagina opende. Maar waarmee de vraag nog altijd niet beantwoord is - en vroeg of laat zal dat er toch moeten van komen - of Huub Harlem inderdààd toestemming had van 'de Grote Baas in eigen persoon'... en dus een medewerker van zijn eigen pseudoniem genoemd mag worden. Best mogelijk hoor, dat het alleen maar een staaltje was van wat Ysa Pastora al 'hubor' heeft genoemd, maar het blijft een feit dat de Aprilvis uit Delft beschikt over informatie die redelijk eerstehands en spectaculair lijkt. En zo is de cirkel rond en zijn we weer bij zijn whizzkids aanbeland.

http://www.xinxii.com/nl/jan-van-eyck-en-jeanne-darc-p-342989.html

Want, zie je, enige echte officiële Mark Harlem, als iemand het over zijn team heeft van experten, die ik whizzkids heb gedoopt maar die je ook hackers kunt noemen, dan gaan de haren op mijn armen recht overeind staan. In 2009 stelde Peter Voorn al dat je het verhaal van Jeanne d'Arc van hem had ingepikt, en had hij ook een heel interessante theorie bij je eerste naamsverandering, van Karl Katee naar Karl Hammer-Kaatee. In 2011 zouden we met de Scriptomanen zelfs Peters hele boek over Jan Van Eyck en Jeanne d'Arc uitgeven als PDF, omdat hij bang was vroeg of laat zijn hele hypothese tegen te komen in een nieuwe 'true crime' van Karl Hammer. Ik vond dat eerlijk gezegd een beetje overdreven. Zoals ik hem er ook van verdacht een tikje paraonoïde te zijn, toen hij me vertelde dat zijn gmail-account was gehacked door het team van Hammer. 

Zowat het enige dat Huub Kampen nog op zijn Facebook heeft staan, is een huboristische foto van Don Berlusconi. Die deed me meteen denken aan een andere Don, namelijk Don Barone, vermoedelijk ook een lid van het team van Mark Harlem & Karl Hammer. Op het forum van Graham Hancock pakte hij doorgaans uit met 'inside information', die net zoals in het geval Kampen nogal eerstehands verkregen leek. Dat ging dan bijvoorbeeld als volgt, over de al dan niet valse relieken van Jeanne d'Arc:

Date:   06-Apr-07 06:48
Karl Hammer (Mark Harlem) author of Satan's Song (now renamed for the English translation as The Secret of The Just Judges) about two years ago suggested to me that in all liklihood this revelation was to be made shortly. He strongly suggested I study the story of Joan as it relates very much to the mystery of Rennes le Chateau. He also strongly suggested that not only wasn't Joan where she was alleged to lay but that in fact she had not died at all at this particular time. As King Rene of Anjou and The Van Eycks (Jan, Hubert and Barthélemy d'Eyck) fit very much into the time frame of Joan of Arc(adia) it would seem that it could all be interconnected. And finally Karl sugested to me that "The Shepherdess, no temptation" part of the clue in The Rennes le Chateau mystery "game" was in fact referring to none other than Joan of Arc who was indeed a sherperdess and did indeed remain chaste unto her alleged death.
Cheers
Don Barone

En op de vraag of het boek Satans Lied nu snel in het Engels gepubliceerd zou worden:

Date:   10-Apr-07 12:40
Last I heard before Karl Hammer went into self imposed exile and seclusion was that it was in the hands of his lawyers in Los Angeles, California and was waiting on certain organizations, probably The CIA and Homeland Security to give clearance for certain documents referred to in the book. Last I heard this permission was still not granted. Karl assured me that if permission was not granted a censored version would be published and the original would be published to the internet. I can no longer reach him for the time being and am unsure how long he will be gone for .. perhaps forever.
Best
Don Barone

Karl vond niet meteen een Engelse uitgever, maar de Don hield de moed erin. Die dekselse FBI & CIA, nietwaar. Het doet onwillekeurig heel erg sterk denken aan de plot van de nieuwe waargebeurde fictie van Karl Hammer, rond de relieken van Franciscus, en aan de belachelijke reden die gegeven wordt voor de nu weer opgelopen vertraging: het ligt aan mogelijke buitenlandse edities.

De Paus van Satan (Mysterieus België, #22) by Draft2Digital

Laten we serieus blijven. Ik heb een boek geschreven met - de ondertussen overleden - Philip Coppens. De Paus van Satan (Manteau, 2011) gaat over het Heilig Bloed & de Heilige Graal van Brugge. Dat thema speelt, samen met nazi's en neonazi's, ook al een rol in Mysteries van het Lam Gods (Manteau, 1991) en Het Bloed van het Lam (Manteau, 2006). Je vindt zowat alle belangrijke ideeën uit die en andere boeken - van Karel Mortier, Paul de Saint-Hilaire,... - terug in Satans Lied dat verscheen bij Elmar, 2006. Samen met pistes van Peter Voorn, Frans Wentholt (het hoofd in de rots) en - ook in uitgesteld relais - Jos Bertaulet (De Verloren Koning en de bronnen van de Graallegende, speurtocht in Notre Dame de Marceille, een geheim oord in de geschiedenis van Frankrijk - Stichting Mens & Kultuur, 1991). Zowel Philip - die ook een boek over de Graal heeft geschreven - als ikzelf hebben nauw samengewerkt met Bertaulet. Soit, ideeën worden niet beschermd door het auteursrecht, zoals Baigent, Leigh & Lincoln mochten ondervinden toen zij Dan Brown voor de rechter daagden wegens plagiaat. 

In oktober 2007 interviewden Philip Coppens, Corjan De Raaf en Andrew Gough de auteur van Satans Lied dat ze zonder verpinken 'a novel' noemden:

Hammer caused quite a stir when he published his book ‘Satan’s Song’ in the Netherlands. Although a novel, the author stated it was the true story of Dutch secret service art agent Tom R. who accidentally discovered a trail from Jan van Eyck’s famous Ghent Altar Piece ‘the adoration of the Lamb’ to the Arma Christi, while he was investigating the art treasures stolen by the Nazis just after World War II. The false trail and clues he created to hide his discoveries from the CIA were, he claims, picked up by the authors of ‘Holy Blood, Holy Grail’. 

Nadat ik Philip medio jaren 90 uit het oog was verloren - als piepkuiken werkte hij toen al eens voor Stichting Mens & Kultuur, waar ik een essay over urban legends publiceerde en Bertaulets Graalboek verscheen - vonden wij elkaar terug in 2008. Uiteraard kwam het gesprek al gauw op Karl Hammer, toen nog Kaatee, bij wie Philip 'een zeer ongemakkelijk gevoel' had ervaren, vergelijkbaar met wat Leon Giesen in De Morgen beschrijft: 'Je hebt de indruk dat hij iets te verbergen heeft.' - Hammer-Kaatee was toen nog volop in zijn spirituele periode. Hij ontving het trio esoterische onderzoeksjournalisten, dat toch wel wat gewend was op het gebied van vreemde vogels, als een soortement ebionitische monnik (met Tau kruis). Wellicht speelde hij toen de rol van Markhar Lem, de leider van de mysterieuze en zeer gesloten orde van monniken die zich in het kader van de Frieda Foundation wijden aan de Misa Ecouta (je leest er alles over in De Hamer van Thor)(en op het forum van Graham Hancock). 

Met dank aan Corjan De Raaf

Ook die gesprekken speelden een rol toen ik Peter Voorn leerde kennen en in een handvol blogberichten de vloer aanveegde met de 'onderzoeksjournalist' Hammer-Kaatee. Daarna verdween Karl op de achtergrond, tot in de zomer van 2014. Op een paar maanden tijd, tot eind december 2014, werden de sites waarmee mijn productiehuis stadsspelen in de reeks Mysterieus België en interactieve teambuildings, maar ook alternate reality games verkocht, het slachtoffer van een reeks hackings waardoor het hele semester commercieel om zeep ging. Een paar sites waren weken out en het kostte enorm veel tijd om ze weer in orde te krijgen. De site www.teambuildings.eu  werd zelfs tot twee keer toe gehacked, in nauwelijks drie maanden tijd. Al de sites zaten toen nog bij WordPress - 'veilig en eenvoudig in gebruik' - maar het was duidelijk dat de hackers een lek in de beveiliging hadden gevonden en het op mijn broodwinning voorzien hadden. Het grapje kostte mij duizenden euro's. Qua hubor kan dat tellen.

De laatste aanval vond plaats op 22 december. Ik ontving eerst een mailtje van een vriendelijke Duitser, die mij waarschuwde:

Dear,
I got a phishing mail with link to your website. Please take care about this!
The link is getting opened after clicking this one:

Waarna er een link volgde van www.teambuildings.eu met een extensie 'graal'. Een tijdje later kreeg ik het bericht dat mijn site 'gesuspendeerd' was, vanwege verdachte activiteit, en dus niet langer bereikbaar. Bij die 'graal' dacht ik meteen aan Hammer, aan Peter Voorn, aan het team dat zijn gmail-account gehacked had. Maar goed, Toeval bestaat, nietwaar... en ik heb weinig aanleg voor paranoia, dus ik verwierp het idee als 'een beetje te danbrownesk om waar te zijn'.

Korte tijd later werd ik gecontacteerd door Ysa Pastora. Zij wilde alleen met mij communiceren over Hammer 'in versleutelde documenten, want de kans bestaat dat hij meeluistert'. Ik vond het er nog steeds lichtjes over, maar nadat Peter Voorn en ikzelf al met weinig goedaardige hackers te maken hadden gekregen, besloot ik het spelletje voor alle veiligheid toch mee te spelen. Ik heb de site www.teambuildings.eu die nog lam lag, niet meer opnieuw opgestart, maar gebruikt als platform voor een nieuw format van QR-code spelen. Het sloot mooi aan bij het verhaal waar Ysa Pastora kwam mee aanzetten, en waar ik aanvankelijk van dacht dat het te sterk op mijn eigen historische faction thrillers leek, of op de alternate reality games die we produceerden, om helemaal waar te zijn. Ik wilde een slag om de arm houden, zie je.

Spoedig bleek echter dat het bittere ernst was. En binnen de kortste keren hoorde ik van nog een andere codebreker dat hij vreemde dingen had waargenomen op zijn PC. En toen was daar ineens, out of the blue, Huub Harlem met zijn team.

Toeval bestaat, jazeker. Als magisch-realist geloof ik zelfs in synchroniciteit en betekenisvolle coïncidenties. Maar trop is te veel en te veel is trop. Ik denk dat ik dus maar eens klacht ga indienen bij de ecops. Tegen onbekenden, jawel, want als er één ding duidelijk is wanneer Karl Hammer om het hoekje komt kijken, dan wel dat niets is wat het lijkt, en dat je nooit precies weet met wie je nu eigenlijk te maken hebt. Op elk medium - weze het forum, Facebook, Wikipedia - zijn de man, zijn schuilnamen, zijn nicknames en zijn team van internationale topexperten op steeds dezelfde manieren bezig met het vermarkten & verhypen van de enige echte officiële Karl Hammer en het koeioneren van lui die al eens van boerenbedrog durven gewagen.

En o ja, nog dit. Karl jaagt koortsachtig en als een heuse Indiana Brownie reeds een hele tijd op relieken en daarmee gepaard gaande onverbiddelijke internationale bestsellers. Zijn het niet die van Jeanne d'Arc - de relieken, dus -, dan wel die van de Heilige Franciscus. En altijd weer duikt de vraag op: fake or real? Het is dezelfde kwestie die aan de orde is bij de gecodeerde partituur. Met Peter Schulz hebben we een rechtstreekse link naar een bedrijfje dat doet in nazi reproducties 'van museumkwaliteit', o.a. goudstaven van de Reichsbank. Maar goed, ook dat zal wel toeval zijn, neem ik aan. Je leest er alles van in, alweer, De Hamer van Thor.

Wat de overeenkomsten betreft met de Rennes-le-Château Hoax... uiteraard zijn ook die toeval, of wat dacht je? Een hotelbaas die het toerisme in de streek wil bevorderen en een kerel die in de politiek denkt te gaan en daarom fake documenten in de nationale bibliotheek deponeert, die daar vroeg of laat door esoterische onderzoeksjournalisten zullen gevonden worden... En zo doet de manier waarop wij naar het Tonihof in Mittenwald werden gedirigeerd door Karl Hammer en zijn maatje Huub Harlem onwillekeurig hieraan denken:

The false trail and clues he created to hide his discoveries from the CIA were, he claims, picked up by the authors of ‘Holy Blood, Holy Grail’. 

Maar trop is te veel en te veel is trop. Dus, hoe moeten we iedere gelijkenis met bestaande personen en toestanden catalogeren, Mark? Huub?

Ik vraag het aan jullie hé, want echt, ik kom er niet meer uit.

Patrick Bernauw
speelde recent ook toneel
en kroop dan in de huid van Pé Boonaparte
en Pee Klak

Overigens ben ik van mening dat EenVandaag, de VRT Nieuwsdienst en De Volkskrant hun verantwoordelijkheid moeten opnemen, en verslag uitbrengen over feiten in plaats van over de fictie van Indiana Brownie.

Et Alors?

Paneel Milites Christi van het Lam Gods

met in het midden Jeanne d'Arc...

of een ridder van Saint-Antoine en Barbefosse? 

De gedreven onderzoeker Huub Kampen heeft achterhaald dat Ysa Pastora samenwerkt met Jan Lavrijsen en Anita Hart... 

Et alors?

Ysa Pastora heeft mij begin dit jaar gecontacteerd met de uitdrukkelijke vraag of ik bereid was haar overduidelijke pseudoniem te respecteren. Ze heeft namelijk een aantal goede redenen om te opereren onder een schuilnaam. Ik heb haar wens inderdaad gerespecteerd. Als dat mij voor de heer Kampen tot een oplichter maakt, so be it. Het is nochtans een courante praktijk in de onderzoeksjournalistiek dat de identiteit van een informant ten allen prijze geheim wordt gehouden, als deze die wens uitdrukt. Mijn houding is dan ook volstrekt moreel verdedigbaar, en ik zal in de toekomst alles in het werk blijven stellen om de identiteit van mijn informante - die overigens nog steeds niet gekend is door mij - te beschermen.

Ik van mijn kant heb Ysa Pastora begin dit jaar meegedeeld dat ik best bereid was een boek of vier te schrijven met de informatie die zij me zou bezorgen, maar dat ik geen zin/tijd had in onderzoek te velde en nog minder in samenwerking met andere onderzoekers. Ysa dacht immers aan het opstarten van een collectief. Ik heb in het verleden nare ervaringen gehad met dit soort collectieven: voor je het weet, raak je verzeild in oeverloze discussies, eindeloze parallelle correspondenties en allerlei onverkwikkelijke intriges en manipulaties (lees er De Slinger van Foucault maar eens op na). Of je ziet enkele jaren later de resultaten van jouw onderzoek, zonder bronvermelding, verschijnen in het boek van een ander. Met andere woorden: ik had niet de minste zin in het gedoe dat ik nu op mijn bord krijg, en ik heb dat herhaaldelijk laten weten aan een paar onderzoekers die mij contacteerden. En o ja, ik ben heel erg allergisch aan het stelen van andermans werk, omdat ik in het verleden zelf heel erg grondig werd bestolen (*).

Ysa heeft op haar beurt mijn vraag gerespecteerd en mij niet betrokken in mogelijke samenwerking(en) met andere onderzoek(st)ers. Mijn werk en verantwoordelijkheden heb ik zelf strikt afgebakend: ik zou een reeks van 4 boeken schrijven op basis van het materiaal dat Ysa mij bezorgde, en hieromtrent alleen met haar communiceren. En ik zou die boeken uitgeven met mijn eigen uitgeverij vzw de Scriptomanen. Los daarvan zou ik een website opzetten, www.rauna.eu  waarmee we publiciteit wilden genereren voor de 4 boeken.

Zo werd het afgesproken in januari 2015, en aan die afspraak heb ik mij gehouden - ook uit noodzaak en zelfbescherming. Ik ben professioneel auteur en uitgever en tot dusver brengt het Rauna Project geen brood op de plank. Ik geef per week 5 uur les literaire creatie, aan de Academie voor Podiumkunsten van Aalst; ik moet een cursus 'Scenario Schrijven' klaar krijgen in opdracht van een avondschool (deadline: eind mei); ik heb een uitgeverij te runnen (twee boeken voorgesteld in de maand april); ik organiseer al eens een teambuilding stadsspel (volgende week een detectivewandeling in Gent rond de Rechtvaardige Rechters); ik geef lezingen... Ik heb heus geen tijd om mij te verdiepen in thema's die mij niet interesseren in het kader van het boek dat ik momenteel schrijf (De Hamer van Thor) zoals de ware identiteit van Ysa Pastora (die ik niet eens wil kennen) of de personen met wie ze al dan niet samenwerkt. Het interesseert mij geen bal, geen moer, geen fluit.

Een Facebook Pagina is een noodzakelijk kwaad, dezer dagen. Je hebt het nodig voor de promotie, maar je stopt er al gauw meer tijd en energie in dan je lief is. Ik heb de kelk van Facebook aan mij laten passeren. Oké, ik heb wat vriendjesverzoeken vanuit mijn persoonlijke FB pagina naar de Pastora Community Page gedaan, ik heb bij elke nieuwe post op de website Rauna een link geplaatst op de FB Pagina van Pastora (én op een aantal andere FB pagina's, zoals o.a. de Boonapartival Pagina van vzw de Scriptomanen), en heel af en toe heb ik gereageerd op een berichtje van derden. And that's it, folks. Ik heb de Facebook Pagina van Pastora niet opgezet, heb uiteraard gezien dat 'Pastora' al eens reageerde, vond het best wel grappig (goed geschreven, gevoel voor humor), ben zelf een speelvogel eersteklas, vind dat allemaal zeer amusant... maar doe er nauwelijks of niet aan mee, omdat ik, soms tot mijn spijt, domweg geen tijd heb.

Blijken daar nu Jan Lavrijsen en/of Anita Hart of T'Hart of Nanny of voor mijn part nog een hele hoop andere lui achter te zitten... Welja, so what?  Ook dit interesseert mij in wezen geen bal, geen moer & geen fluit.

Wat de beschuldigingen betreft als zou 'Ysa Pastora' een constructie zijn die is opgezet om het werk van anderen te stelen, kan ik alleen een diepe, diepe zucht slaken. De hele Hamer van Thor die op dit moment voor zowat 90% klaar is in eerste versie komt in feite neer op een deconstructie van het 'onderzoek' dat Hammer gedaan heeft, én van alle onderzoekers die voortbouwen op de fictie die Hammer en/of Schulz en/of dames en heren achter de schermen, al of niet opererend onder pseudoniem, gecreëerd hebben. Zowat het enige authentieke en geloofwaardige in het hele boek De tranen van de wolf/Codebrekers is de gecodeerde partituur: het hele verhaal errond, opgehangen door Hammer en/of Schulz, bestaat uit... Nibelungen?

Iedere post op Rauna, zoals ook ieder hoofdstuk in het boek, pakt een bepaald thema of piste aan en zegt dan waarom het niét zo kan zijn. Het Punt waar we in het vierde boek zullen toe komen, is met andere woorden geen van de op dit moment bekende locaties. In de volgende donderdagse post op Rauna zal ik bijgevolg uit de doeken doen waarom Ysa Pastora niet gelooft dat de nazi schat nog in de Antoniuskapelle of het Tonihof te vinden is: ten eerste, omdat ze een ander Punt gevonden heeft (& wil maken); ten tweede, omdat Karl Hammer zelf té goed zijn best heeft gedaan om onderzoekers naar dit dwaalspoor te sturen. Misschien moeten al de huilende wolven van de Buckelwiesen zich maar eens afvragen waar je nog Edelweiss vindt (mijn Edelweiss-post op Rauna eindigt ermee), maar vooral wanneer en waarom Hammer twee geboortedata heeft gekregen (1959 en 1969) en waarom hij zo uitdrukkelijk poseert met het Tau Kruis, ook bekend als Antoniuskruis. Het is meteen de reden waarom Ysa al van in het prille begin als 'avatar' een personage heeft gekozen dat nu eens in verband wordt gebracht met Jeanne d'Arc (door Peter Voorn), dan weer met een Ridder van Saint-Antoine en Barbefosse.  Het personage figureert op het paneel Milites Christi van het Lam Gods, en wordt tevens geassocieerd met de Graal en de Tempeliers. Ook hiervoor verwijs ik naar mijn posts op deze site met betrekking tot Satans Lied, het werk van Peter Voorn, Stichting Topcrew, en de (*). En naar eigen boeken, zoals Het Bloed van het Lam of De Mythe van de Rechtvaardige Rechters.

(*) Ik spreek uit ervaring met o.a. mijn onderzoek naar de mysteries van het Lam Gods, of het daarmee samenhangende collectief dat begin jaren '90 gevormd werd rond het werk van Jos Bertaulet, De verloren koning en de bronnen van de Graallegende. Zie mijn posts op deze site over Satans Lied, heruitgegeven als De grootste kunstroof uit de geschiedenis, het geheim van de verdwenen Rechters. 
(Het verhaal van Jos Bertaulet, die - tussen haakjes - eveneens opereerde onder een schuilnaam, zal ik bij gelegenheid ook nog eens vertellen. Onder zijn ware naam deelde hij mij - en wellicht een paar andere onderzoekers uit het collectief - nadere bijzonderheden en details mee over zijn opzienbarende ontdekking van een heiligdom in het Zuidfranse Notre-Dame de Marceille, waar wij een radioreportage hebben gemaakt en ook een filmploeg naartoe hebben gestuurd. Je mag twee keer raden in welk boek, uiteraard zonder bronvermelding, ook deze unieke plaats weer een prominente rol kreeg toebedeeld. Hier kom je er alvast meer over te weten.)