29.8.16

De Wilde Jacht op een Nazischat... deel 3 komt eraan!


Terwijl ik mij onledig hield met de redactie van boek 3 van het collectief Ysa Pastora, over de Jacht op een Nazi Schat, getiteld Hitlers erfgoed, was ik ook verdiept geraakt in het boek Walpurgis Night (Volume One 1919-1933) van Thomas Sheridan. De auteur is vooral bekend voor zijn werken over psychopathologie en massahysterie; hij gebruikt zijn kennis over deze onderwerpen nu ook om de opkomst en het erfgoed van het nazisme te ontleden. 

Het 'nazi occultisme' is een heikel thema, waar de grenzen tussen fictie en non-fictie al te makkelijk vervagen. Maar wie ontkent dat het (neo)nazisme een krachtige occulte grondstroom bezit met een magisch, mystiek en mythisch karakter, ontkent ook dat het symbool van de SS uit een Sig-rune bestaat, of dat neonazi's een numerologische betekenis hechten aan de getallen 18 en 88. Sheridan analyseert wat hij de 'Teutonische Häxan psyche' noemt, en onderzoekt welke rol deze speelde in bijvoorbeeld de films uit die periode, of de politieke groeperingen die in 1919 het licht zagen. Hij schetst vooral ook de manier waarop de nazi's van het eerste uur zeer bewust de collectieve psyche probeerden te beïnvloeden door gebruik te maken van wat wij - sinds Carl Gustav Jung - 'archetypen' zijn gaan noemen. Je kunt het magie noemen - het opleggen van je wil aan mensen en dingen -, massahypnose of iets als 'subliminale oorlogsvoering', 'black propaganda'... maar wie de turbulenties rond de zogenaamde Nazi Schat wil begrijpen die door de Nederlandse 'onderzoeksjournalist' Karl Hammer werd geopenbaard, en waaraan het collectief Ysa Pastora eerder al de boeken De Hamer van Thor en Het Mysterie van Mittenwald wijdde, kan niet om dit soort begrippen heen.





Hoe dat occult beïnvloedingsproces precies in zijn werk gaat, wil ik graag aantonen met een paar tot de verbeelding sprekende voorbeelden. Zoek om te beginnen even op internet onder 'Franz von Stuck 1888 Die Wilde Jagd' en herhaal de zoekopdracht dan met 'Franz von Stuck 1889 Die Wilde Jagd'.  




Onder de resultaten met '1889' zijn prominent een paar rechts-extremistische sites aanwezig, zoals Stormfront en Aryan Myth and Metahistory; onder '1888' vinden we politiek neutraler resultaten. 1889 is het geboortejaar van Adolf Hitler en wie de mythevorming een handje wil toesteken, kan in Die Wilde Jagd van Franz Von Stuck (1863-1928) een profetisch visioen zien, waaruit moet blijken dat Hitler was voorbestemd de Führer van Duitsland te worden. Het schilderij beeldt op een nogal ongewone manier de god Odin of zijn Germaanse evenknie Wotan af, die dood en verderf zaait. Het verhaal dat door de reeds geciteerde sites gretig wordt verspreid - en door argeloze lui veelvuldig gekopieerd - geeft aan dat Hitler het schilderij op dertienjarige leeftijd onder ogen kreeg en er dadelijk door gefascineerd raakte. Heeft hij er vervolgens ook alles aan gedaan om de 'profetie' te vervullen? Kopieerde hij daarbij de merkwaardige haarsnit en het zo mogelijk nog merkwaardiger Chaplinsnorretje van Wotan? Wat was er eerst, de kip of het ei? 

In het occultisme, zegt Sheridan, zien we het heel vaak gebeuren dat aan een of ander object of een reliek een 'magische' geschiedenis, ervaring of legende wordt toegeschreven. Relieken... het is bij uitstek waar Karl Hammer mee bezig is in zijn boeken Satans Lied (later herdrukt als De grootste kunstroof uit de geschiedenis - over de Arma Christi of lijdensvoorwerpen van Christus), De tranen van de wolf (later herdrukt als Gezocht: Codebrekers en na de onthullingen van Pastora uit de handel gehaald - over het materiële erfgoed van Hitler, dat volgens Ysa Pastora evenwel van immateriële aard is) en De zetel van Franciscus over de stoffelijke resten van de gelijknamige heilige. Hammer liet uitschijnen dat het over de Zetel van Paus Franciscus zou gaan, die na zijn revelaties op zijn grondvesten zou gaan daveren, maar dat was zoals gewoonlijk in zijn geval black propaganda. Het boek verscheen in 2015 en werd momenteel nog niet herdrukt en ook niet heruitgegeven, hoewel de publicatie - ook al na onthullingen van Pastora - wel 6 maanden vertraging opliep en het boek vervolgens een ander ISBN-nummer kreeg (wat aangeeft dat het wel degelijk om een ander boek gaat) (*). Als men erin slaagt het object of de reliek op te laden met 'psychische energie' - door erover te schrijven, om maar iets te zeggen - komt het tot leven in de verbeelding van een kleine, grote of zeer grote groep mensen. De reliek mag zijn bestaan dan nog best begonnen zijn als een waardeloze vervalsing, het verhaal van het object mag duidelijk een proeve van fictie zijn... zodra men erin slaagt het ongeloof op te schorten, doet dat er niet meer toe. Het geloof maakt van de fictie een feit, het immateriële wordt getransformeerd tot iets materieels. Het is de Steen der Wijzen, die transcendeert.  

Dit soort processen wordt gewoonlijk ondersteund door rituelen. Het vereren van de eik door een Teutoonse Häxan priester bij vlammend toortslicht in het heilig woud, is vergelijkbaar met de manier waarop de nationaalsocialisten hun bijeenkomsten regisseerden in Neurenberg, in het licht van fakkels en onder wapperende banieren. Symbolen, objecten, relieken spreken rechtstreeks, zij het vaak grotendeels onbewust, tot het hart en de ziel van de gelovigen. 

In het symbool van de Reichsarbeitsdienst zoals gecreëerd door de nazi's, kun je bijgevolg niet alleen een spade zien, maar ook een eikel. 'The depth and significance of the oak symbolism being updated by the National Socialist party cannot be understated,' schrijft Sheridan, 'as its restoration also unleashed dark archetypal undercurrents of the Teutonic psyche which had been repressed for centuries by a shim of Christianity. (...) During the era of National Socialism, the young men of the Reichsarbeitsdienst would perform large-scale rituals based around the assumption that their labour and tools were performing the same task. Their spades were planting new groves for the Nazi wizard class to perform their own rituals, and the Reichsarbeitsdienst hammers symbolised the hammer of Thor ending the dark night of the Weimar soul by building a new dawn for their nation and culture.'



Het logo van de Reichsarbeitsdienst


De Duitse 'magiërs' hadden goed begrepen, stelt Sheridan, dat met de 'magie' van 1900 - zoals onder meer in de praktijk gebracht door de beroemde orde van The Golden Dawn - geen zieltjes meer vielen te winnen. Andere cultusvoorwerpen, andere rituelen, andere symbolen waren nu aan de orde. Om de Wil van de Magiër in dit tijdsgewricht aan de macht te brengen, dienden zij gebruik te maken van de technologie van hun tijd - ook en misschien zelfs vooral op het gebied van de communicatie. De magiër zou alle middelen aanwenden die film, fotografie en radio hem verschaften, en deze paren aan een quasi-wetenschappelijke update van de oude beproefde magische technieken. Vandaar de obsessie van Hess of Himmler met enerzijds astrologie, archaïsche symboliek, runen en anderzijds nieuwe pseudo-wetenschappen. 

Iedere maatschappij heeft zijn eigen mythologie. Mythen zijn niet 'iets uit het verleden', mythen leven en reflecteren de vaak on- of onderbewuste dynamiek van de gemeenschap waarin ze zich manifesteren. Dit soort mythen is niet passief, maar reageert, gedreven door het collectief bewustzijn van een volk, dat beïnvloed wordt door oeroude archetypes en tegelijk nieuwe archetypes zal genereren.

Hoe ridicuul de toespraken van Hitler nu ook mogen lijken, in het Duitsland van die dagen waren ze lang niet 'the eccentric manifestations of a madman' - integendeel. Mochten ze als dusdanig ervaren zijn, Hitler zou nooit aan de macht gekomen zijn. Elke toespraak van de Führer was inhoudelijk opgeladen met archetypes, en vormelijk gebruikte hij alle - hypnotische - elementen die we ook terugvinden in de rituele magie... of in het theater en de muziek.  'If Adolf Hitler's magical incantations and rituals created the Third Reich, then the instinctual magician Richard Wagner summoned up Adolf Hitler from his own will, using the art and science of opera. Wagner's operas were the psychedelic musical entheogen of Hitler's hatred of the Jews and his belief in the superiority of German blood. Hitler once stated that in the music of Wagner's Rheingold, the scientists of the future would discover the secrets of presently unknown forces (...). Here is Adolf Hitler declaring Wagner to be a kind of musical sorcerer in an age long before the full understanding of sound waves and how they effect the natural world were completely understood. The use of acoustics, musical notation sequences and changing pitches to alter the nature of consciousness and even matter, was, however, long understood within occult circles' 

Hitler en Hess waren ook de eerste politici die effectief gebruik maakten van 'verborgen boodschappen in de taal' om instructies door te geven aan de lezer, de luisteraar en de toeschouwer. Sheridan zoomt in op Mein Kampf en geeft een aantal voorbeelden van de manier waarop Hitler, in schijnbare - geschreven - wartaal, Teutoonse archetypen activeert. Er zit wel degelijk een systeem in de ogenschijnlijke waanzin, een verborgen - en dus occulte - ordening in de chaos. En wat geldt voor de geschreven taal, geldt nog duizendmaal sterker voor de gesproken taal - de taal van de rituele, magische incantaties. 

Exact twintig jaar geleden verscheen In het teken van de Ram, een historische jeugdroman die ik schreef samen met Guy Didelez, en die nu herdrukt wordt. De hoofdfiguur in dit boek is Erik Jan Hanussen, de illusionist, astroloog, hypnotiseur en charlatan. 'Hanussen educated Hitler in how to dramatically stage meetings beyond the current level of Nazi events,' schrijft Sheridan, 'and also on how to deliver speeches in order to express the most powerful dramatic effect in the style of an actor on the stage. All magical ritual is about building up the energy to a level of absolute concentration and anticipation and then delivering the charge towards the objective.' 

Het boek wordt nu herdrukt, en ook voor deze 'Rattenvanger van Hameln', deze 'Heer Halewijn' lijkt een fragment uit het schilderij van Franz von Stuck mij een geschikte keuze. Waarmee de cirkel, alweer, rond is gemaakt.

(*) Op de website van uitgeverij Elmar en o.a. bij Bol.com: ISBN: 9789038924854. Op mijn exemplaar: 9789038924434.



23.7.16

De Frivole Fratsen van VTM-Royalty Reporter Reinout Goddyn en het DNA van Albert I uit Marche-les-Dames



Royalty reporter Reinout Goddyn tikt een relikwie op de kop: boomblaadjes-met-bloedspatten opgeraapt in Marche-les-Dames door een adellijke familie. De bloedspatten worden toegeschreven aan Albert I, die daar volgens een officiële versie van de feiten in 1934 ten val zou gekomen zijn.

Er valt niet na te gaan waar deze boomblaadjes precies werden gevonden, of zelfs wanneer. Er staat 'Marche-les-Dames' bij geschreven, zonder de locatie te preciseren. En de datum: 17 februari 1934 - maar die kan onmogelijk kloppen. Het lijk van de koning werd immers na middernacht ontdekt, en het nieuws raakte pas bekend op zondag 18 februari. Het enige dat wetenschappelijk kan geverifieerd worden, mits een DNA onderzoek (aan de KU Leuven, door forensisch geneticus Maarten Larmuseau) is dat het wel degelijk om het bloed van Albert I gaat.

Omdat iemand (niemand weet wie) op een bepaald moment in de tijd (dat onmogelijk kan overeenstemmen met de datum die meegegeven wordt op de relikwie) ergens op een niet nader omschreven plaats in Marche-les-Dames (maar het kan ook elders zijn, want we hebben alleen de handgeschreven notitie op dat kadertje) enige bloedspatten van Albert I heeft gevonden, stelt Reinout Goddyn over hard bewijs te beschikken dat de koning wel degelijk in Marche-les-Dames ten val kwam en 'kunnen al die verhalen' (over een moord) 'de vuilnisbak in'.

Quod non!

Het enige wat Reinout Goddyn heeft bewezen, is dat hij een sensatiejournalist is die denkfouten paart aan kromme redeneringen en een schrijnend gebrek aan elementaire dossierkennis. Of bewijst het feit dat het bloed aangetroffen in een Lincoln Continental waarmee gereden werd in Dallas op 22 november 1963 wel degelijk dat van John F. Kennedy is, dat het om een verkeersongeval gaat? (Dankjewel, Jacky Blancquaert.) - Ik dacht van niet.

Bekijk meer video's van Het Nieuws op nieuws.vtm.be

Goddyn lijkt ervan uit te gaan dat alle samenzweringstheorieën vertrekken van de premisse dat koning Albert elders gedood werd (in Laken, bijvoorbeeld) - maar dat is lang niet zo. Hij kan best op een andere plek in Marche-les-Dames gedood zijn; er zijn nogal wat aanwijzingen in die richting. In 2014 beweerde Goddyn al de eerste en enige te zijn die het gerechtelijk dossier mocht inkijken, ruim tien jaar na Jacques Noterman voor zijn boek De val van Albert I (Van Halewyck, 2004) dat de royalty reporter blijkbaar nog steeds niet gelezen heeft. Anders zou hij wel weten dat er al diverse reconstructies zijn geweest (zelfs vooroorlogse) die aantoonden dat Albert, als hij 'ten val kwam', niet kan zijn gevonden op de plek waar hij is gevonden. Er is ook sprake van een schot dat werd gehoord, omstreeks het tijdstip dat Albert het tijdelijke met het eeuwige moet hebben verwisseld. En er blijven de vaststellingen dat Albert I enkel die ene gapende hoofdwonde had (zo goed als onmogelijk indien hij viel of geduwd werd) en dat zijn lichaam en een aantal rekwisieten pas werden gevonden door graaf Xavier de Grunne & Co. op een plek waar bos- en rijkswachters en boeren al urenlang hadden gezocht, vlakbij de openbare weg. Al deze feiten worden niet weerlegd door het DNA-bewijs dat Goddyn aandraagt, integendeel.



De officiële versie van de feiten, overgenomen door het parket van Namen, werd in elkaar geflanst door graaf Xavier de Grunne, die het lijk van de koning ook op welhaast miraculeuze wijze 'ineens' heeft gevonden. Men ging uit van een 'tragisch ongeval', omdat de Grunne het gezegd had, en officieel werden alle andere pistes nooit onderzocht. Bewijsmateriaal werd door de Grunne, samen met het lijk van de koning, meegenomen naar Laken. Goddyn beticht er de 'souvenirjagers' van een grondig gerechtelijk onderzoek onmogelijk te hebben gemaakt en bewijst daarmee eens te meer dat hij het dossier niet kent.

Het houdt de 'ernstige media' ondertussen niet tegen om zijn verhaal wijd & zijd na te papegaaien. Met Belga op kop, zonder wat dan ook te checken, lezen we dezelfde baarlijke nonsens niet alleen in populaire bladen als Het Laatste Nieuws of Het Nieuwsblad maar ook in kwaliteitskranten als De Morgen, De Standaard en Knack. Ik heb dit al herhaaldelijk zien gebeuren, maar het blijft me verbazen.

Meer kritische reflecties op de blog Mysterieus België.

14.7.16

Het Mysterie van Marville - "true crime" onderzoek, waarin jij zelf de detective bent


In 2010 logeerde ik samen met Scriptomaan fotograaf & muzikant Marc Borms in een leuke Bed & Breakfast in Villers-Devant-Orval, Les Sources du Moulin, bij het Nederlandse echtpaar Bob en Dani Breedijk. We waren daar om een fotoboek te maken van het moordspel-stadsspel Het Fortuin van de Bourbons, gebaseerd op mijn boek Nostradamus in Orval. Er stonden fotoshoots op het programma in Florenville, in de ruïnes van de abdij van Orval en in de vestingstad Montmédy, een twintigtal kilometer verderop, net voorbij de Frans-Belgische grens.


Het waren Bob en Dani die ons vertelden dat we dan ook nog eens een boogscheut verder konden rijden, en een kijkje nemen in Avioth - met zijn basiliek temidden van de velden, waar doodgeboren baby's lang genoeg 'tot leven werden gewekt' om ze te dopen. En op het kerkhof van Marville. In dat pittoreske dorpje bevond zich eind jaren 50 en begin jaren 60 namelijk een Canadese vliegtuigbasis, RCAF Station Marville... en op het kerkhof van Saint-Hilaire lagen zelfs niet minder dan 41 Canadezen begraven.


Je denkt dan automatisch aan het personeel van de basis, die een echte stad vormde, groter dan Marville zelf, met o.a. een eigen militair hospitaal. Maar op één iemand na, was van volwassen Canadezen op dit kerkhof geen spoor te bekennen. Wel troffen we er de graven aan van 26 pasgeboren baby's en 12 baby's die slechts een paar maanden tot een paar jaar leefden.


Zoals Bob en Dani al gesuggereerd hadden, gingen we ons licht opsteken over deze toch wel zeer merkwaardige vaststelling in het Bureau d'information touristique van Marville. Waar ik een verbijsterend dwaas antwoord kreeg: 'Het was de Aziatische griep, meneer.' Nu trok er wel een epidemie door het land in 1957, maar dat daar ook vijf jaar later nog baby's aan overleden, leek me toch wel wat al te sterk. Bob en Dani zelf hadden een eigen theorie over wat zij Het Mysterie van Marville noemden: het had te maken met de nucleaire wapens waarmee de straaljagers van RCAF Station Marville uitgerust waren.


In de loop van de jaren die volgden, kruisten nog veel meer hypothesen mijn pad, doorgaans op het web. De meest tot de verbeelding sprekende, had te maken met de Zwarte Madonna van Avioth, waarin makkelijk een zelfs nauwelijks gechristianiseerde Isis cultus herkend kon worden. En geruchten over duivelaanbidders die actief waren in Avioth en op het kerkhof van Marville. Avioth heeft inderdaad, benevens een traditie van 'uit de dood opgewekte pasgeboren baby's' ook een toch wel vreemde Ecce Homo, voorzien van een nogal demonische figuur. En de basiliek zou, volgens de legende, gebouwd zijn door Satan. Het kerkhof van Marville werd dan weer ontwijd door Nederlandse gothics - sommigen beweren: door satanisten - die echter niet aangetrokken werden door het mysterie van de Canadese baby's, maar door een nogal sfeervol ossuarium.


Ik slaagde erin de hand te leggen op het boek van Philippe Baar, Pierre Baar en Hugues Herr, Marville RCAF Air Base 1954-1967. De enige these die én geloofwaardig leek én niet overmatig spectaculair, was er één die ik ook op het internet had gevonden, en waarin gesteld werd dat het mysterie van Marville er in wezen geen was. De hoge neonatale mortaliteitsgraad die genoteerd werd in de materniteit van het Canadese militaire hospitaal, kon eenvoudig verklaard worden door statistieken. Er werden nu eenmaal erg veel kinderen geboren in RCAF Station Marville... Deze verklaring leek te verwijzen naar het boek van Baar, Baar & Herr dat was gepubliceerd naar aanleiding van Canadese reünies in 2004 en 2006. De statistieken die in dit boek waren opgenomen, maakten het mysterie echter niet kleiner, maar nog groter - omdat de geboortecijfers die op twee verschillende plaatsen in het boek waren afgedrukt elkaar tegenspraken en omdat er iets onverklaarbaars aan de hand was met de sterftecijfers. Bovendien gaven de auteurs, ook weer op twee verschillende plaatsen in het boek, twee verschillende "verklaringen" voor het hoge aantal dode baby's, waarvan de ene zo mogelijk nog idioter was dan de andere.


Ik probeerde het materiaal een paar keren te verwerken in een historische faction thriller, ook met een co-auteur, maar dat lukte niet. Het had ermee te maken dat, van alle mogelijke hypothesen die ik ondertussen op het spoor gekomen was, alleen de meest spectaculaire overbleef... waarvoor echter geen keiharde bewijzen voorhanden waren. Ik schreef er een aantal Engelstalige artikels rond, verwerkte het thema in een fictieve 'interactieve en multimediale' webstory, maar ook die vorm zat me niet lekker. Uiteindelijk besloot ik volledig af te zien van fictieve elementen - op het introduceren van een spreekbuis na, in de gedaante van een oude dame met 'de Koude Oorlogsbaby Blues' - en het resultaat van mijn onderzoek zonder meer te presenteren in een boekje. Het interactieve gehalte bleef echter wel behouden. 


Het Mysterie van Marville is bijgevolg een 'true crime' dossier geworden, een 'moordspel' bijna, waarin de lezer(es) zelf een detective wordt, die op onderzoek kan gaan - op het web, maar ook in Marville zelf. Het resultaat van jouw onderzoek, of jouw ideeën over de zaak, kun je toetsen aan de antwoorden die ik gevonden heb op een aantal vragen. Een pasklare oplossing heb ik evenwel niet te bieden...

Wie een moordspel wil organiseren met verschillende spelers of detective teams, kan zoveel boekjes aankopen als er spelers of teams zijn, of werken met een PDF (30 euro) - en die zelf op gewenste aantal kopiëren of printen, of bekijken op tablet of iPad.

Het Mysterie van Marville is ook beschikbaar als ebook, o.a. bij Bol.com en bij Scribd:



Podcast Luisterboeken