In 2010 logeerde ik samen met Scriptomaan fotograaf & muzikant Marc Borms in een leuke Bed & Breakfast in Villers-Devant-Orval, Les Sources du Moulin, bij het Nederlandse echtpaar Bob en Dani Breedijk. We waren daar om een fotoboek te maken van het moordspel-stadsspel Het Fortuin van de Bourbons, gebaseerd op mijn boek Nostradamus in Orval. Er stonden fotoshoots op het programma in Florenville, in de ruïnes van de abdij van Orval en in de vestingstad Montmédy, een twintigtal kilometer verderop, net voorbij de Frans-Belgische grens.
Het waren Bob en Dani die ons vertelden dat we dan ook nog eens een boogscheut verder konden rijden, en een kijkje nemen in Avioth - met zijn basiliek temidden van de velden, waar doodgeboren baby's lang genoeg 'tot leven werden gewekt' om ze te dopen. En op het kerkhof van Marville. In dat pittoreske dorpje bevond zich eind jaren 50 en begin jaren 60 namelijk een Canadese vliegtuigbasis, RCAF Station Marville... en op het kerkhof van Saint-Hilaire lagen zelfs niet minder dan 41 Canadezen begraven.
Je denkt dan automatisch aan het personeel van de basis, die een echte stad vormde, groter dan Marville zelf, met o.a. een eigen militair hospitaal. Maar op één iemand na, was van volwassen Canadezen op dit kerkhof geen spoor te bekennen. Wel troffen we er de graven aan van 26 pasgeboren baby's en 12 baby's die slechts een paar maanden tot een paar jaar leefden.
Zoals Bob en Dani al gesuggereerd hadden, gingen we ons licht opsteken over deze toch wel zeer merkwaardige vaststelling in het Bureau d'information touristique van Marville. Waar ik een verbijsterend dwaas antwoord kreeg: 'Het was de Aziatische griep, meneer.' Nu trok er wel een epidemie door het land in 1957, maar dat daar ook vijf jaar later nog baby's aan overleden, leek me toch wel wat al te sterk. Bob en Dani zelf hadden een eigen theorie over wat zij Het Mysterie van Marville noemden: het had te maken met de nucleaire wapens waarmee de straaljagers van RCAF Station Marville uitgerust waren.
In de loop van de jaren die volgden, kruisten nog veel meer hypothesen mijn pad, doorgaans op het web. De meest tot de verbeelding sprekende, had te maken met de Zwarte Madonna van Avioth, waarin makkelijk een zelfs nauwelijks gechristianiseerde Isis cultus herkend kon worden. En geruchten over duivelaanbidders die actief waren in Avioth en op het kerkhof van Marville. Avioth heeft inderdaad, benevens een traditie van 'uit de dood opgewekte pasgeboren baby's' ook een toch wel vreemde Ecce Homo, voorzien van een nogal demonische figuur. En de basiliek zou, volgens de legende, gebouwd zijn door Satan. Het kerkhof van Marville werd dan weer ontwijd door Nederlandse gothics - sommigen beweren: door satanisten - die echter niet aangetrokken werden door het mysterie van de Canadese baby's, maar door een nogal sfeervol ossuarium.
Ik slaagde erin de hand te leggen op het boek van Philippe Baar, Pierre Baar en Hugues Herr, Marville RCAF Air Base 1954-1967. De enige these die én geloofwaardig leek én niet overmatig spectaculair, was er één die ik ook op het internet had gevonden, en waarin gesteld werd dat het mysterie van Marville er in wezen geen was. De hoge neonatale mortaliteitsgraad die genoteerd werd in de materniteit van het Canadese militaire hospitaal, kon eenvoudig verklaard worden door statistieken. Er werden nu eenmaal erg veel kinderen geboren in RCAF Station Marville... Deze verklaring leek te verwijzen naar het boek van Baar, Baar & Herr dat was gepubliceerd naar aanleiding van Canadese reünies in 2004 en 2006. De statistieken die in dit boek waren opgenomen, maakten het mysterie echter niet kleiner, maar nog groter - omdat de geboortecijfers die op twee verschillende plaatsen in het boek waren afgedrukt elkaar tegenspraken en omdat er iets onverklaarbaars aan de hand was met de sterftecijfers. Bovendien gaven de auteurs, ook weer op twee verschillende plaatsen in het boek, twee verschillende "verklaringen" voor het hoge aantal dode baby's, waarvan de ene zo mogelijk nog idioter was dan de andere.
Ik probeerde het materiaal een paar keren te verwerken in een historische faction thriller, ook met een co-auteur, maar dat lukte niet. Het had ermee te maken dat, van alle mogelijke hypothesen die ik ondertussen op het spoor gekomen was, alleen de meest spectaculaire overbleef... waarvoor echter geen keiharde bewijzen voorhanden waren. Ik schreef er een aantal Engelstalige artikels rond, verwerkte het thema in een fictieve 'interactieve en multimediale' webstory, maar ook die vorm zat me niet lekker. Uiteindelijk besloot ik volledig af te zien van fictieve elementen - op het introduceren van een spreekbuis na, in de gedaante van een oude dame met 'de Koude Oorlogsbaby Blues' - en het resultaat van mijn onderzoek zonder meer te presenteren in een boekje. Het interactieve gehalte bleef echter wel behouden.
Het Mysterie van Marville is bijgevolg een 'true crime' dossier geworden, een 'moordspel' bijna, waarin de lezer(es) zelf een detective wordt, die op onderzoek kan gaan - op het web, maar ook in Marville zelf. Het resultaat van jouw onderzoek, of jouw ideeën over de zaak, kun je toetsen aan de antwoorden die ik gevonden heb op een aantal vragen. Een pasklare oplossing heb ik evenwel niet te bieden...
Wie een moordspel wil organiseren met verschillende spelers of detective teams, kan zoveel boekjes aankopen als er spelers of teams zijn, of werken met een PDF (30 euro) - en die zelf op gewenste aantal kopiëren of printen, of bekijken op tablet of iPad.
Wie een moordspel wil organiseren met verschillende spelers of detective teams, kan zoveel boekjes aankopen als er spelers of teams zijn, of werken met een PDF (30 euro) - en die zelf op gewenste aantal kopiëren of printen, of bekijken op tablet of iPad.
Het Mysterie van Marville is ook beschikbaar als ebook, o.a. bij Bol.com en bij Scribd:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten