31.12.12

Filip Coppens: over rusten en vrede...




Dag Filip,

De schrijver die je was, wist ook heel goed dat er momenten zijn waarop het je aan de juiste woorden ontbreekt. En dan stamel je maar wat over een leven dat veel te kort was, maar wel zo voluit geleefd werd, en voor zoveel mensen een verschil heeft gemaakt. 

"Rusten" lijkt mij niets voor jou, "vrede" had je al gevonden. 

Het beste, Filip, waar je ook bent, nu.



30.12.12

Compagnie de Ballade: Gedichtendag 2013



Compagnie de Ballade was een gezelschap voor muziektheater dat in 1998 werd opgericht door auteur-regisseur Patrick Bernauw. Tot de vaste kern behoorden zijn broer componist Fernand Bernauw en “bluesmens” Luc Borms. Het gezelschap werkte vaak samen met amateur toneelgezelschappen, produceerde “musicalpakketten” voor scholen en toneelgezelschappen en was tot 2010 met een aantal live shows “on the road”, zowel voor volwassenen als voor de jeugd. Compagnie de Ballade werd in 2005 onderscheiden met de Visser Neerlandia Prijs voor muziektheater, met het stuk Scharpenelle

Vanaf 2012 begon Compagnie de Ballade zich toe te leggen op “audio drama”, “audio theater”, hoorspel, luisterspel - of hoe het genre in deze digitale tijden ook mag genoemd worden -, voorzien van een passende muzikale begeleiding & dark ambient soundscapes. 

Ter gelegenheid van Gedichtendag 2013 selecteerde Patrick Bernauw 13 opnames waarin "poëzie en muziek" centraal staan. Zo werden "De Kroegen en de Meiden", "De Ballade van Mollige Margot" en "De Ballade om Genade" uit de productie Liederlijke Levensliederen van François Villon geplukt. In Flanders' Fields/ In Vlaamse Velden, gebaseerd op het beroemde gedicht van John McCrae, is een live opname uit De Engel van Mons. "Post Mortem" en "Aan de Yzer" maakten deel uit van die andere "Grote Oorlog" productie: Scharpenelle. "Geen Motief voor Moorddadige Praktijken" en "Het Lied van de Zwarte Weduwe" zijn opnames uit Zwarte Weduwe, een productie uit 1999, over de Franse vrouwenmoordenaar Landru. 

Het muzikaal-poëtische album Compagnie de Ballade: Gedichtendag 2013 wordt ter beschikking gesteld in de vorm van een digitale download:


23.12.12

Audio Theater: Het Zandmannetje


Met veel plezier teruggekeerd naar het genre waarmee het allemaal begon: het luisterspel - nu, ietwat hipper, "audio drama" of "audio theater" genoemd. In 1981 verkocht ik op een paar maanden tijd en mijn allereerste verhaal (aan een SF-jaarboek, Ganymedes) en mijn allereerste luisterspel, aan wat toen nog de BRT heette - De Leurder.

Goed zes jaar later richtte ik het Onafhankelijk Radiofonisch Gezelschap Orage op, waarmee ik tien jaar lang luisterspelen, radiodocumentaires en allerlei culturele programma's zou produceren voor de toenmalige vrije radio's, in een samenwerking met onder meer mijn broer Ferna (voor muziek en opnames), Guy Didelez (als schrijver en acteur!), radioveteraan René Metzemaekers en vele anderen.

Op de drempel van de 21ste eeuw kwam daar een eind aan, maar met de nieuwe mogelijkheden die er nu zijn op het gebied van opnamen en verspreiding (via internet en MP3) begon er weer één en ander te kriebelen. En dus zijn we met de afdelingen Literaire Creatie, Voordracht en Toneel van de Academie voor Podiumkunsten in Aalst aan de slag getogen, met een speciaal programma rond Gedichtendag (31 januari 2013) dat onder meer op Radio Katanga zal worden uitgezonden. En met een site Audio Theater, specifiek voor deze en andere producties. 

De meneer in de banner is overigens Orson Welles, wereldberoemd sinds hij in 1938 met zijn luisterspelbewerking van The War of the Worlds enige paniek ontketende onder de Amerikanen, en een grote inspiratie.



En zo mocht ik dan ook het genoegen smaken het Zandmannetje te vertolken, van David Moens:





17.12.12

Spookrijders - met Lisa Lomé en Filip Lovecraft!


Ik ontvang nu al een tijdje, via Facebook, zeer merkwaardige berichten van ene Filip Lovecraft, die te maken hebben met de streek waar ik woon: in Erembodegem, op de grens met Affligem, vlakbij Duivelsput en Galgenberg.
Deze vijfde aflevering vind ik wel erg bijzonder, omdat hij hierin verwijst naar een luisterspel dat ik inderdaad nog gemaakt heb met het Onafhankelijk Radiofonisch Gezelschap Orage, in 1989, en dat toen inderdaad ook uitgezonden werd op Radio Katanga. Het oorspronkelijke scenario heb ik niet meer, en de opname is helaas ook verloren gegaan - maar blijkbaar heeft Filip Lovecraft er een transcriptie van gemaakt. Het thema, een onvervalste 'urban legend' van de spookachtige liftster, heb ik daarna hernomen in een BRT-luisterspel De Man met de Haak,  waarin nog andere urban legends aan bod kwamen. Uiteindelijk zou het verhaal ook de kern van het jeugdboek Spookrijders vormen, dat in 1997 verscheen bij uitgeverij Davidsfonds-Infodok... en maakten we er met Compagnie de Ballade onder dezelfde titel een lied van bijna 10 minuten over, dat we ook tientallen keren live hebben gebracht:


Spookrijders free download





Tekst bezorgd @ http://www.facebook.com/patrick.bernauw

 
Beste vriend Bernauw,

Hierbij stuur ik je de transcriptie van mijn hoorspel, uitgezonden op de Aalsterse vrije radio Katanga, in 1989. Zoals je je misschien alweer – vaag – herinnert, werd De Vakantie van Lisa Lomé destijds opgenomen in je reeks getiteld Huiveringwekkende Vertellingen, geproduceerd door het Onafhankelijk Radiofonisch Gezelschap ORAGE.

Vriendelijke groeten van je

Filip Lovecraft
 
 
 

6.12.12

Hendrik Conscience: Jan Lampo versus Geert Van Istendael

Zelden zo vaak instemmend zitten knikken, grijnzen & gremelen als met dit helder, rustig, maar zeer raak verwoord betoog van Jan Lampo, over Hendrik Conscience:


Oratie over Hendrik Conscience, tot Geert Van Istendael.

Dag mijnheer Van Istendael.

U “walgt” van de schrijverij van Hendrik Conscience. U vindt hem “vervelend”. Ja, dat is best mogelijk. Maar wat moet ik daarmee? “Walging” is een emotie waar ik niet veel mee heb. Is al dat gewalg van uw generatie niet een beetje een pose geworden?
Ik walg helemaal niet van Conscience. Ik vind hem interessant. Niet dat ik daarom met hem dweep of hem op mijn nachtkastje heb liggen. Hij boeit mij als historische persoonlijkheid, als mens en als schrijver uit die nabije, maar toch zo “andere” 19de eeuw, uit dat rare Vlaanderen waar ik ben geboren en waarvan ik mee het literaire erfgoed in stand probeer te houden.





26.11.12

Het Ware Verhaal van Calamity Jane

 
















Begin december wordt mijn toneelstuk De Dochter van Calamity Jane, in 1997 geschreven samen met Guy Didelez, nog eens opgevoerd... en wel bij Salvator, Wieze. Op basis van dit toneelstuk maakte ik samen met mijn broer Fernand het muziektheater Het Ware Verhaal van Calamity Jane, wat tegelijk de aanleiding was om Compagnie de Ballade op te richten, waarmee we tien jaar lang "on the road" zijn geweest. Zowel de liedjes van het muziektheater Het Ware Verhaal van Calamity Jane als die van De Zeven Magere Jaren van Compagnie de Ballade (1998-2005) worden nu via de Compagnie de Ballade Website van Last FM ter beschikking gesteld als gratis MP3 downloads.Volg de links!


Het Ware Verhaal van Calamity Jane

Tracklist

 

   

1 Intro free download

2 Wie gaat daar nu op avontuur? free download Loved track

3 Winter in Wyoming free download
4 Hallellujah & Amen free download

5 Pistolen der Dood free download Loved track

6 De Ballade van Wild Hickock Bill free download

7 Janey's Lied free download

8 De Wijven van Deadwood City free download

9 Maar voor de rest gaat het best free download

10 Dodemanshand free download Loved track

11 Duet van Moeder en Dochter free download

12 Kooklessen free download

13 Het licht gaat uit free download

14 Outro free download

19.11.12

Blijven Geven / Hans van Cauwenberghe & Co.



Eén van de strafste optredens die ik de jongste jaren (ja!) gezien heb... en met de cd rij ik nu al weken rond in de auto... Wat een teksten, wat een muziek, wat een ambiance, wat een bezieling!

www.hansvc.com 

 Zang: Hans van Cauwenberghe -  Piano: Alano Gruarin -  Contrabas: Peter Verhagen

16.11.12

Vanop de Brug van Einstein-Rosen...


Alsof de geschiedenis zich herhaalt (denken we maar aan het Boonapartival) werd opnieuw een blog van me "gekaapt" (www.sterke-verhalen.blogspot.be dan nog) - deze keer door ene Filip Lovecraft, die mij ook vanop zijn Facebook-pagina als volgt toespreekt:



Mijnheer,

Vergeeft u mij de enigszins onorthodoxe wijze waarop ik mij tot u richt, maar waar ik mij bevind, staan mij helaas geen andere communicatiemiddelen ter beschikking. En de tijd dringt, mijnheer.
Ik weet dat u het werk van Zecharia Sitchin kent, die zowel in oeroude Sumerische teksten als in de Bijbel verwijzingen heeft gevonden naar Niburu, een planeet die op zekere tijdstippen ons zonnestelsel binnendringt. De passage van Niburu zorgt telkens weer voor aardbevingen en vloedgolven, inslagen van meteorieten, uitbarstingen van vulkanen en ernstige storingen van het aardmagnetisch veld.
De Sumeriërs hadden al hun kennis te danken aan Niburu, mijnheer. En meer bepaald aan de Anunnaki, het volk dat deze planeet bewoont. Zij zouden de terugkeer van Niburu voorspeld hebben voor 2003, en toen er dat jaar niets gebeurde voor 2012 – het tijdstip waarop ook een einde komt aan de Vijfde Grote Cyclus van de Mayakalender. Maar een onheil van welhaast kosmische proporties moeten wij in dit tijdsgewricht niet verwachten van een nieuwe passage van Niburu, die nog lang niet door astronomen werd opgemerkt. Staat u mij echter toe nog even in de sfeer van Niburu te vertoeven, mijnheer.
Auteurs als Amitakh Stanford geloven dat de bewoners van Niburu de mens gecreëerd hebben als slaaf, uit een vrouwelijke Anunnaki en een mannelijke aap.  Uit de Bijbel kennen we al het verhaal van Adam en Eva, die eten van de boom van kennis, hun status van domme slaaf ontstijgen en om die reden verdreven moeten worden uit het Paradijs. Het zijn de reptielen van het ras der Chitauli die de mens nu in bedwang houden, onder meer door middel van ‘mind control’ technieken.
Eerder opperde ook Erich von Däniken ook al dat intelligente buitenaardse wezens de aarde in het verleden meermaals bezochten, en de evolutie van de mens hebben gemanipuleerd. Hij toonde dit aan met archeologische artefacten en op basis van zijn studie van Stonehenge of de Egyptische piramiden, die een verregaande kennis van wiskunde, fysica, geologie en kosmografie veronderstellen. In de mythes van alle werelddelen vinden we overigens talloze vermeldingen van ‘wagens van vuur’ die door de hemel reizen. Het visioen van Ezechiël in het Oude Testament werd op die manier door Von Däniken geïnterpreteerd als de landing en het vertrek van een ruimtevaartuig.
Belangrijk in dit verband zijn ook de Nephilim, die zich manifesteren in de Thora en vroege christelijke geschriften zoals het Eerste Boek van Henoch. Het gaat hier om zogenaamde ‘Gevallenen’, een volk van reuzen, ontstaan door de kruising van ‘de Zonen van God’ met menselijke vrouwen. Zo lezen we in Genesis 6:4: ‘De reuzen (Nephilim) waren op de aarde in die dagen, en ook daarna, toen de zonen Gods tot de dochters der mensen kwamen en zij hun kinderen baarden; dit zijn de geweldigen uit de voortijd, mannen van naam.’ Over deze gevallen engelen wordt elders in de Bijbel gezegd dat ze ‘hun oorsprong ontrouw geworden zijn’. Een belangrijke reden voor de zondvloed, was trouwens ‘de geweldenarij en godslastering’ van de Nephilim. Heel wat vorsers beschouwen de halfgoden, giganten, reuzen en titanen uit de grote wereldmythologieën, de sagen en de legenden als Nephilim – of een hybride van mensen en buitenaardse wezens.
De antropoloog Marcel Griaule stelt dat de oraal overgeleverde verhalen van het Westafrikaanse volk der Dogon gebaseerd zijn op een buitenaards contact. De Dogon vertelden hem dat ze ooit werden bezocht door goden afkomstig van Sirius, een ster die zich ongeveer op 8 lichtjaren van de aarde bevindt. Ze bezaten heel wat informatie over dit hemellichaam, die met het blote oog niet te verkrijgen was.
Merkwaardig is nu, mijnheer, dat dergelijke ideeën reeds lange tijd gemeengoed zijn onder de schrijvers van fantastische literatuur, die allerminst onbekenden zijn voor u. Zowat het hele oeuvre van de Amerikaan Howard Phillips Lovecraft is gebouwd op de Cthulhu Mythos, waarin zwarte magie gruwelijke ‘close encounters’ met buitenaardse reptielachtigen mogelijk maakt, die zich althans gedeeltelijk in een parallel universum lijken te bevinden. Een vierde dimensie, waarin de wetten van de ons min of meer bekende tijd en ruimte niet langer van kracht zijn, is ook een hoeksteen van het oeuvre van de Belgische schrijver Jean Ray, die ook actief was als John Flanders. Zo zet hij in zijn meesterwerk Malpertuis met behulp van occulte krachten de Griekse goden gevangen in het lichaam van een stelletje kleinburgerlijke Gentenaren.
Ik kan u verzekeren, mijnheer, dat er op deze aarde extreem energetische plaatsen zijn, waar men toegangspoorten kan creëren, of openen, naar andere dimensies. Door deze scheuren in het ruimte-tijd continuüm kunnen boven- en buitenaardse entiteiten het universum waarin wij leven niet alleen binnendringen, maar er ook weer uit verdwijnen. Een dergelijk poort naar andere dimensies, gevormd door wat in feite een kromming in het ruimte-tijd continuüm is, kennen we sinds 1935 als een ‘Einstein-Rosen Brug’, een ‘wormgat’ of een ‘Sterrenpoort’.  Het is niets anders dan een tunnel tussen verschillende gebieden in het heelal, mijnheer, waardoor buiten tijd en ruimte zowel materie als informatie kunnen worden doorgegeven of getransporteerd. Het fenomeen werd reeds in 1921 theoretisch ontdekt door de Duitse wiskundige Hermann Weyl, in het kader van zijn onderzoek naar de eigenschappen van het  elektromagnetisch veld. Aan deze poorten worden allerlei fantastische eigenschappen toegekend; ze zouden ook het tijdreizen mogelijk maken.
Uit eigen ervaring, mijnheer, kan ik u zeggen dat het bestaan en het functioneren van deze poorten allerminst tot het rijk der verbeelding behoren. Zelf bevind ik mij namelijk op een dergelijke Einstein-Rosen Brug, die het mij onmogelijk maakt op een andere manier met u te communiceren dan, bijvoorbeeld, door een Facebook-account of het produceren van een Electronic Voice Phenomenon, afgekort tot ‘EVP’.
Ik zit als het ware gevangen in een plooi, mijnheer, die zich zowel uitstrekt in de tijd als in de ruimte. Ik sta op een brug, met aan de ene kant uw Duivelsput op de grens van Brabant en Vlaanderen, en aan de andere kant Providence, Rhode Island. Maar even goed bevind ik mij op een tijdsgewricht met het jaar 1937 als draaischijf – het jaar, inderdaad, waarin Howard Phillips Lovecraft overleed in Providenc en Filips Lovecraft werd geboren in Assche – en dit terwijl Howard Phillips ook al voor 1937 actief was geweest in Assche, en Filips Lovecraft nu nog actief is in Providence, Rhode Island.
Nog merkwaardiger wordt het nu, als we vaststellen dat de Sterrenpoorten bestuurd lijken te worden vanaf Sirius, de schitterende ster van de Dogon, het kosmische knooppunt vanwaar alle andere sterren in de kosmos bereikbaar lijken. En omdat niet alleen in de alchemie het kleine het grote weerspiegeltje, het hoge het lage en het heelal vertegenwoordigd wordt in een zandkorrel, heeft de Russische biofysicus en moleculair bioloog Garjajev ook ontdekt dat zich in ons DNA patronen bevinden waardoor wormgaten geproduceerd worden. Alsof ons DNA opereert als een Sterrenpoort tussen de eigen en andere dimensies, mijnheer. Het mag u dan ook niet verwonderen dat wij, omgekeerd, in de kern van ons DNA een deel der kosmische coderingen hebben opgenomen, die vrijkomen uit een Sterrenpoort. Wellicht zijn sommigen onder ons daarbij ontvankelijker geweest dan anderen, mijnheer, en is het dit wat mijn persoon – onlosmakelijk verbonden met mijn alter ego Howard Phillips Lovecraft – bijzonder, zij het niet helemaal uniek maakt.
Veel van het bovenstaande zal u, schrijver van fantastische verhalen die vlakbij de Einstein-Rosen Brug van de Duivelsput woont, niet geheel onbekend in de oren klinken. Ook daarom is het dat ik mij met deze eerste van een lange reeks missives tot u richt, mijnheer. U hebt van de Voorzienigheid immers een opdracht meegekregen, bij uw geboorte. En u kent ongetwijfeld ook de woorden die in de grafsteen van Howard Phillips Lovecraft staan gebeiteld,  op Swan Point Cemetery: ‘I am Providence.’

Tot weldra, mijnheer!

Ondertussen, verblijvend op de Brug van Einstein-Rosen,
groet ik u vriendelijk,

Filip Lovecraft


8.11.12

Toneelstuk "De Dochter van Calamity Jane" van Patrick Bernauw & Guy Didelez in Wieze

De Dochter van Calamity Jane werd in 1997 bekroond met de Wim Verbeke Theaterprijs voor Jeugdtheater, maar werd vervolgens vooral opgepikt door "volwassen" toneelgezelschappen... en zelf speelde ik het stuk, in een aangepaste versie voor muziektheater, ook tientallen keren in Vlaanderen. Nu brengt Toneel Salvator Wieze een eigen interpretatie op de planken - een gezelschap waarvoor ik in de jaren negentig met veel plezier mijn stukken Voor het Variété en De Minister en het Maffia Meisje regisseerde.



       
        
        Van de site van Salvator, Wieze:

 

Calamity Jane - haar echte naam was Martha Jane Cannary - is een vrouw uit het Wilde Westen die echt heeft geleefd. En hoe. Ze verloor haar beide ouders op jonge leeftijd en groeide op tussen de avonturiers van het harde Wilde Westen. Dat zij als jonge vrouw wist te overleven in een harde mannenwereld maakte haar bij leven reeds tot een mythe. Haar bijnaam “ Calamity” (Rampen) Jane, had ze te danken aan het onheil dat ze overal veroorzaakte. De bikkelharde tante die, in mannenkleren, goed overweg kon met wapens, die tabak kauwde en flink wat drank kon hebben, stond letterlijk haar mannetje in haar woeste omgeving, o.a. door haar grof taalgebruik.
Maar achter die facade huisde wel degelijk een vrouw en moeder. Uit haar relatie met revolverheld 'Wild' Bill Hickock werd een dochter geboren die door Calamity Jane ter adoptie werd afgestaan, met de bedoeling het kind een beschaafde opvoeding te geven in het verre Engeland....
Het stuk vertelt het verdriet en de emoties die schuil gaan bij de moeder en haar dochter Janey, wanneer zij te weten komt wie haar werkelijke moeder was. Een confrontatie met het verleden.
Een stuk dat wervelt door fijne sprongetjes, heen en weer in de tijd. 
Een lach met een traan, die snel opdroogt in de droge kale vlakte van het Wilde Westen.

Speeldata : 4 opvoeringen : zaterdag 1, vrijdag 7, zaterdag 8 en maandag 10 december 2012
       
       
        Auteurs: Guy Didelez en Patrick Bernauw
        
        Regie:  Stef Markey
       

Met Vera Bosteels, Annemie Bruggemans, Etienne Bracke, Marie-Claire Roeland, Filip Van Ransbeke, Geert Van den Berghe, Jef Vermoesen, Tom Van Baeveghem, Didier Bosman, Nele Vermoesen, Kathleen Cami, Hilde Keppens en Adi De Cock


De Dochter van Calamity Jane werd in 1997 bekroond met de Wim Verbeke Theaterprijs voor Jeugdtheater, maar werd vervolgens vooral opgepikt door "volwassen" toneelgezelschappen... en zelf speelde ik het stuk, in een aangepaste versie voor muziektheater, ook tientallen keren in Vlaanderen.

31.10.12

Kleine Spookachtige Nachtmuziek




Een kort luisterspel dat zich afspeelt in een berucht spookhuis in Brugge, met medewerking van een spookachtige pianist, die best wel eens W.A. Mozart zou kunnen zijn:

Kleine Spookachtige Nachtmuziek

27.10.12

Van Galgenberg tot Duivelsput (2): Het Dwaallicht




Lisa Lomé trok samen met een aantal paranormaal onderzoekers op expeditie naar de Duivelsput in Affligem, en verdween toen spoorloos (zie Van Galgenberg tot Duivelsput 1: De Verdwijning van Lisa Lomé).  Enige tijd later werd in de Duivelsput haar MediaPlayer teruggevonden, met dit filmpje op:




Het bestaat uit "nightvision" opnames die gemaakt werden tijdens het paranormaal onderzoek, maar ook uit een EVP (Electronic Voice Phenomenon) van Lisa Lomé. We horen onder meer de stem van auteur Patrick Bernauw en we zien Wim Coppens van de Belgian Paranormal Investigators even in beeld verschijnen. Zeer merkwaardig is ook het gebruik van muziek, in de vorm van een soundscape van Fernand Bernauw. Opnieuw stelt "Mysterieus België" ons voor een raadsel, deze keer van paranormale aard! De grote vraag is: waar bleef Lisa Lomé?

(Onderneem jij ook graag een paranormale expeditie, neem dan contact op met info@inter-actief.be)

23.10.12

Urban Legends in Mysterieus België: Van Galgenberg tot Duivelsput (1)


 

De verdwijning van Lisa Lomé

Op donderdag 18 oktober 2012 kreeg een bont gezelschap van paranormaal geïnteresseerden een uiteenzetting van Wim Coppens, van de Belgian Paranormal Investigators -- ook wel, ietwat oneerbiedig, 'spokenjagers' genoemd. Het doel van de Belgische Paranormaal Onderzoekers is immers in de eerste plaats het helpen van mensen die met allerlei 'paranormale activiteit' te kampen krijgen, door een natuurlijke oorzaak te zoeken voor de fenomenen en manifestaties die zich voordoen. In het vakjargon heet dit dan 'debunken'. Hiervoor gebruiken ze infrarood --en ultraviolet camera's, EMF-meters om afwijkingen in het elektromagnetisch veld vast te stellen, thermometers om onverklaarbare temperatuurveranderingen op te sporen, en dictafoontjes waarmee EVP's (Electronic Voice Phenomena) kunnen worden opgenomen. Tot nu toe hebben de BPI's evenwel slechts één enkele EVP kunnen vastleggen -- een geluid of een stem, die op het moment van de opname niet werd gehoord, omdat ze voor het menselijk oor niet waarneembaar is.

Met auteur en inboorling Patrick Bernauw als gids trok het gezelschap naar de Galgenberg en de Duivelsputten van Affligem, en dit in het kader van een gezamenlijk project van de Belgian Paranormal Investigators en Patrick Bernauw. Het ligt namelijk in hun bedoeling een serie onderzoeken te verrichten naar "Urban Legends in Mysterieus België".

Is het mogelijk met objectieve middelen paranormale activiteiten vast te stellen op plaatsen waar zich tot de verbeelding sprekende historische feiten hebben voorgedaan, en/of waar aloude sagen en legenden tot op de dag zijn blijven voortbestaan?

En daar, tussen Galgenberg en Duivelsput, bleek er plotseling een lid van het gezelschap te ontbreken. Een jonge vrouw die zich Lisa Lomé noemde en sindsdien als in rook lijkt opgelost...

17.10.12

Joachim Stiller komt op Cultura

Met het "vorderen der jaren" ben ik in mijn boeken teruggekeerd naar de plek waar het voor mij, als schrijver, allemaal begon - dat moet Atlantis geweest zijn, het soort Atlantis dan dat beschreven werd in de roman Terugkeer naar Atlantis van Hubert Lampo. Ik bedoel dan dat ik in boeken als Het Bloed van het Lam, Nostradamus in Orval, Het Illuminati Complot, De Paus van Satan of De Zaak Louis XVII een zeer persoonlijke "historische thriller"-versie van een door Lampo bedreven en beschreven magisch-realisme ben gaan opzoeken. Ik noem het dan "faction", een versmelting van feiten en fictie, die - wat mij betreft - vaak ook de grenzen opzoekt van werkelijkheid en verbeelding. Zonder het werk van Lampo zou ik nu heel andere boeken schrijven, neem ik aan. Ik leerde van zijn romans dat je de thematiek van je verhalen ook dicht bij huis kunt zoeken, in mijn geval in "Mysterieus België", zodat de realiteitswaarde versterkt en een "opschorting van het ongeloof" (in het fantastische) mogelijk wordt. En ik leerde van hem ook hoe je, met eenzelfde doel voor ogen, een essay kunt schrijven als een roman, en essayistische passages in een roman kunt verwerken. Ik beschouw Hubert Lampo dan ook als één van mijn geestelijke vaders, samen met bijvoorbeeld Stephen King. 
 
Cultura24 (hét digitale themakanaal van de Publieke Omroep voor verdieping in kunst en cultuur) staat van 15 t/m 19 oktober in het teken van het magisch-realisme. Dé roman in dit genre is De komst van Joachim Stiller van Hubert Lampo, 35 jaar geleden verfilmd voor de televisie, en sindsdien niet meer te zien geweest. Maar nu dus op Cultura24, en wel op donderdag 18 oktober om 20.40 uur.

Hier volgt een kort artikel over de uitzending, geplukt van de website van Cultura 24:


Iconische roman

Galerie Mokum bestaat vijfentwintig jaar, noordelijke realist Diederik Kraaijpoel is recentelijk overleden en realistische dichter Jean Pierre Rawie brengt een nieuwe dichtbundel uit. Reden genoeg om aandacht te besteden aan het (magisch) realisme in de kunsten. Met als hoogtepunt na 35 jaar weer op de televisie te zien: De komst van Joachim Stiller.

De verfilming van de iconische roman van het magisch-realistische genre, geschreven door de Vlaamse auteur Hubert Lampo in 1960 verscheen ruim vijftien jaar later in 1976, geregisseerd door Harry Kümel, met hoofdrollen voor Hugo Metsers, Cox Habbema en Willeke van Ammelrooy. Voorafgaand aan de film vertelt schrijver Hubert Lampo over het ontstaan van het boek.

Onverklaarbare verschijnselen

In De komst van Joachim Stiller ziet een Antwerpse journalist zijn dagelijks, ordelijke leven in toenemende mate verstoord door onverklaarbare verschijnselen. Zo ontvangt hij een brief uit 1919 die een gebeurtenis van veel latere datum vermeldt. Omdat deze verstoringen steeds met de naam ‘Joachim Stiller' zijn verbonden, raakt de journalist erdoor geobsedeerd. De ontknoping, die veel te maken heeft met zijn traumatische ervaringen uit de Tweede Wereldoorlog vindt plaats bij een psychiater– en later ook bij een verlaten spoorwegstation in een Antwerpse buitenwijk. Hiermee verweven is het verhaal van een Antwerpse kunsthandelaar, die met een nieuw soort schilderkunst rijk denkt te worden. Hij gijzelt hiertoe een zwakbegaafde kunstenaar.

Luisterboeken Podcast