Een soldaat staat op wacht
en telt de sterren van de nacht.
Eén twee drie vier vijf zes zeven acht
sterren vallen in de nacht.
Eén twee drie vier vijf zes zeven acht
kameraden vallen in de nacht.
En het is zo koud vannacht.
Duitse troepen steken de Belgische grens over, met de bedoeling daarna ook Frankrijk binnen te vallen. Het Britse leger staat al klaar om aan Franse zijde te vechten.
Eén twee drie vier vijf zes zeven acht!
Soldaatje op de wacht!
Soldaatje op de post!
Gij zijt verlost!
Luik, Brussel, Namen vallen in Duitse handen. De Belgen trekken zich terug naar Antwerpen en daarna achter de IJzer, waar ze spotliedjes zingen over de Duitse keizer.
En ik…
Ik luister naar de stem van de Onbekende Soldaat,
die alleen nog in mijn hoofd kan klinken.
Ik hoor ze aldoor
– de stem van de zanger die het liedje zong
van de Grote Oorlog die kwam:
‘En de Grote Oorlog kwam. Vlam.’
Ik hoor Sansparole in mijn hoofd
en draag de Onbekende Soldaat in mijn hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten