Het was geen gemakkelijke opdracht... hoe bewerk je de romantrilogie Molokaï van Guy Didelez tot een toneelstuk dat voornamelijk mikt op jongeren, van maximum één uur, geschikt om rond te reizen en ook in niet-theaterzalen gespeeld te worden, en zonder de boeken van Guy al te zeer geweld aan te doen? De boeken zijn geschreven in een wervelende mix van geschiedenis, actie en romantiek... in het kader van de strijd tegen lepra. Doelgroep is 'young adult', adolescenten... maar volwassenen zullen er evenzeer van genieten. De reeks laat de lezer kennismaken met de toestand op Molokaï ten tijde van 'de vreemde witte man' pater Damiaan, maar verteld vanuit het perspectief van de toenmalige bewoners van het eiland.
Ik had één groot voordeel: de rolverdeling lag al vast nog voor ik begon te schrijven. Zo kon ik het script specifiek naar Thomas De Wit en Stefanie Moens toe schrijven. Het was onmogelijk alle verhaallijnen van de drie
boeken aan bod te laten komen. Ik besloot mijn toneelverhaal op te hangen aan de persoon van Thomas en Stefanie zelf, die niet één personage zouden spelen,
maar gewoon zichzelf... een acteur en een actrice. Op die manier konden zij tegelijk ook makkelijk in de huid kruipen van een hele reeks personages: zet je een ander hoedje op, dan word je iemand anders - zo eenvoudig kan theater zijn.
Op een rommelmarkt vinden ze een doos met een aantal objecten – een schaal
waaruit werd gegeten, een zelfgemaakt muziekinstrument,… En een aantal oude
foto’s en brieven. Blijkbaar zijn die afkomstig van ‘Beeldschoon &
Lieveling’ - de hoofdpersonages in de trilogie van Guy - en zijn ze via Damiaan en/of een (fictieve) Vlaamse tussenpersoon in
Vlaanderen verzeild geraakt.
Via deze objecten, foto’s en brieven wordt het verhaal
van ‘Beeldschoon & Lieveling’ verteld, zoals dat ook in de boeken aan bod
komt. Uiteraard is het geen afgerond verhaal: Thomas en Stefanie moeten de
geschiedenis spelenderwijs reconstrueren, zullen blinde vlekken invullen
met hun verbeelding, hebben zelf wat onderzoek gedaan, reflecteren over (het
verschil tussen) vroeger en nu. Het geeft ons de gelegenheid zeer expliciet
vanuit het ‘nu’ een historisch verhaal te vertellen, dat de vorm heeft van een
collage en inhoudelijk een docudrama is – maar in de flitsende en
fragmentarische (vormen)taal van de hedendaagse jongeren, zoals ze die kennen
van de sociale media, en zoals die ook toegepast wordt in ‘digital
storytelling’. Want de beide acteurs die het verhaal vertellen, beschikken over
alle moderne middelen om dat tot leven te wekken. Zo kan bijvoorbeeld ook ‘Het
lied van de weesjongens’ in de voorstelling gebracht worden.
Het ‘romantische’ verhaal van ‘Beeldschoon &
Lieveling’ – dat eindigt met een huwelijk, maar uiteraard niet tot een
suikerzoet happy end kan leiden – vormt in deze voorstelling een kapstok, waaraan
we een bredere thematiek ophangen: die van lepra, van Molokai, van de figuur van Damiaan... Het was alweer een hele tijd geleden dat ik nog een echt toneelstuk had geschreven, maar ik heb er enorm van genoten. En ondertussen is de tournee van Pacoproducties al van start gegaan; je kunt zelf altijd een kijkje komen nemen op een (school)voorstelling, of er rechtstreeks één boeken bij:
Blauwe steenstraat 19
9200 Dendermonde
052/46 46 19
0474/572 574
Molokaï is een toneelstuk voor jongeren
van 12 tot 112 jaar gebaseerd op de
gelijknamige boeken-trilogie van Guy Didelez (2021-2023, Pelckmans). Scenario:
Patrick Bernauw. Productie: Paco Producties. Spel: Thomas De Wit, Stefanie
Moens.
Enkele foto's van de avant-première:
 |
| Thomas & Stefanie in actie |
 |
| Enige toelichting van de toneelschrijver bij het toneel. |
 |
| Enige toelichting van de boekenschrijver bij de boeken. |
